ایسلند؛ ماجراجویی در طبیعت بکر منطقه وستفیورد (قسمت اول)

راهنمای ما اُلی، در حالی که از پنجره اتوبوس به بیرون نگاه می‌کند می‌گوید:

مثل اینکه چند ساعت پیش بهمن کوچکی اینجا آمده است.

ما در حال رانندگی به آبشار دینجاندی در شمال غربی ایسلند هستیم، جاده‌ای بسیار قدیمی که دور بلندترین کوه وستفیورد به نام کالدباکور با ارتفاع ۹۹۸ متر پیچیده شده است! طبیعت اینجا برای عکاسی بسیار مناسب است.

راهنمای ما اُلی یک متخصص، فیزوتراپ و آتش‌نشان محلی بود. با وجود آدرنالین بالا ما احساس امنیت زیادی می‌کردیم.

وِستفیورد یکی از مناطق کمتردیده شده در ایسلند است و طبیعتی کاملا وحشی دارد، بیشتر قسمت‌های آن غیرقابل سکونت و دسترسی به آن بسیار مشکل است، بنابراین ممکن است احساس راحتی در شهرها را در این اینجا نداشته باشید.

اُلی از اتوبوس پیاده می‌شود، باد بسیار شدیدی در حال وزیدن است، ما در حال حرکت از دهکده ماهیگیری واقع در سابوریری هستیم و منطقه‌ای که در آن هستیم به‌تازگی بازگشایی شده است. این قسمت در ایسلند به‌مدت ۶ تا ۸ ماه غیرقابل دسترسی است.

بعد از بررسی وضعیت جاده و چک کردن آب و هوا ، هواشناس ما می‌گوید:

به همکارم خبر می‌دهم که جاده را برای مسیر برگشت ما از برف پاکسازی کند و ما مشکلی نخواهیم داشت.

قلب من همچنان در حال تپش در این مسیر بی‌ثبات و در عین حال مجذوب‌کننده است، این اولین بازدید من در سال ۲۰۰۹ است. گزارش سفر من با این جمله شروع می‌شود: رانندگی اطراف وِستفیورد برای افراد کم دل و جرئت نیست، با این حال این سفر را به همه توصیه می‌کنم.

بعد از یک ساعت حرکت در جاده در مسیری که در طول آن پیچ‌وخم‌های بسیاری وجود داشت و مسیر به دور کوه‌ها می‌پیچید، ما به داینجاندیسوُگِر رسیدیم.

با کمک اُلی که من را روی سنگ‌ها نگه می‌دارد، موفق می‌شوم عکسی از صحنه بالای آبشاری که به درون دریا می‌ریزد، بگیرم.

اکنون ما به‌همراه راهنمای تورمان به نام مکس در حال خوردن ماهی‌های خشک شده در شهر آیسافیورفر که جمعیت آن ۲۵۵۹ نفر است و بزرگ‌ترین شهر وستفیوردز است، هستیم.

مکس می‌گوید همه آماده هستند که ادامه بدهیم؟ مسیر بعدی ما خطرناک‌ترین جاده ایسلند است! در حالی که ما در حال حرکت به‌سمت اشلیو هستیم که مسیری پوشیده از سنگ به‌همراه تکه‌های یخ و فرسوده شده، توسط آب دریا است و بر لبه شبه جزیره به‌سمت روستای بولونگارویک ادامه پیدا می‌کند، من به این فکر می‌کنم که این روستا چگونه نام‌گذاری شده است.

مکس می‌گوید در اینجا معمولا زمین لغزه‌ها و بهمن‌های زیادی شکل می‌گیرد. از زمانی که تونل بولونگارویک در سال ۲۰۱۰ تاسیس شد، وسایل نقلیه دیگر از این جاده استفاده نمی‌کنند.

این جاده مورد استفاده دوچرخه‌سوارها و همچنین پیاده‌روی است. در بعضی قسمت‌های جاده مجبور می‌شدیم که از دوچرخه خود پیاده شده و با احتیاط از قسمت‌های برفی و یخ‌زده عبور کنیم. همچنین دفعات بسیاری مجبور شدم به خاطر باد شدید از حرکت بایستم.

از اینجا چشم‌انداز رمزآلودی از شبه‌جزیره هورن استرندیر دیده می‌شد. هیچ ساکنی در این منطقه نبود، هیچ ماشینی دیده نمی‌شد. تنها چشم‌انداز صخره‌های دریایی دست‌نخورده بود و مناطقی مناسب برای کوهنوردی وجود داشت.

مطالعه قسمت دوم