دوربین دیجیتال را بشناسیم ( بخش ششم: نوردهی بی‌عیب و نقص)

با وجود اینکه درصورت عکاسی بر فایلRAW، می‌توان برخی از عیوب نوردهی را تصحیح کرد، وقتی در نرم‌افزارهای ویرایش، بخش‌های بسیار کم‌نور را نوردهی می‌کنیم، این بخش‌ها دارای نویز می‌شوند و البته نمی‌توان تمامی سایه‌روشن‌های این بخش‌ها را بازیابی کرد. اگر بخشی از حسگر در اثر نوردهی زیاد کاملا سفید و بدون جزئیات ثبت شود، هرچقدر هم تلاش کنید جزئیات باز نخواهند گشت. پس نتیجه می‌گیریم همیشه بهترین کار نوردهی مناسب در زمان عکاسی است.

راه آسان تصحیح نوردهی، استفاده از دکمه‌ی -/+ جبران نوردهی درونی خود دوربین است. عکس‌های بیش از حد پرنور نیاز به جبران نوردهی منفی و عکس‌های بیش از حد کم‌نور نیاز به جبران نوردهی مثبت دارند دارند.

اگر سوژه‌ی شما در مرکز تصویر نیست و پس زمینه‌ی خیلی روشن یا خیلی تاریک دارید، دوربین به دلیل نورسنجی کل قاب تصویر، در نورسنجی مناسب خطا می‌کند. امکانی که سیستم قفل نوردهی خودکار برای شما فراهم می‌کند اینجا به کمکتان خواهد آمد. ابتدا طوری ترکیب بندی کنید که سوژه‌ی شما کل فریم را پر کند. در صورت لزوم زوم کنید. سپس درحالی که دکمه‌ی AE-Lock را در حالت فشرده نگه داشته‌اید، دکمه‌ی شاتر را تا نیمه نگه دارید تا نورسنجی مستقیما بر اساس سوژه‌ی شما انجام شود. حال ترکیب‌بندی مورد نظر خود را انجام دهید و عکس بگیرید(تنظیمات پیش‌فرض دوربین شما ممکن است از شما بخواهد که دکمه‌ی شاتر را در زمان این کار نیمه نگه دارید). این تکنیک برای سوژه‌هایی که مثل هم نور دارند بسیار مفید است اما گاهی ممکن است تنظیمات دیگری نیز نیاز داشته باشد. اگر دکمه‌ی AE-Lock شما با دکمه‌ی قفل فکوس یکی باشد ممکن است برایتان دردسر درست کند. برای جدا کردن کارکرد این دو سیستمدفترچه‌ی راهنمای دوربینتان را مطالعه کنید.

حتی زمانی که از نوردهی بسیار عالی تصویرتان اطمینان حاصل کردید، اگر عکس بسیار مهم است، بهتر است براکت نوردهی را برای عکس‌های مهم تمرین کنید. این کار را هم می‌توانید از طریق جبران نوردهی که توضیحش را دادیم انجام دهید و هم از طریق ابزار براکتینگ دوربینتان. سعی کنید عکس‌هایتان را با +/- 0.3EV 0.7EV یا 1EV( معادل +/- 1/3 و 2/3 و 1 استاپ) براکت کنید. براکتینگ باعث می‌شود خیالتان برای عکس‌های مهم راحت باشد مخصوصا در وضعیتی که کنتراست بالاست چرا که بعدا می‌توانید تصاویر در فتوشاپ باهم ادغام کرده و به نوردهی مناسب برسید. البته این کار زمان بیشتری از شما می‌گیرد و البته حافظه‌ی دوربینتان را اشغال می‌کند. مترجم: هر عکس را سه یا پنج بار با نورعادی، نورکمتر و نور بیشتر بگیرید و سپس توسط خود دوربین یا نرم‌افزارهای ویرایشی مثل Adobe Photoshop, Adobe Lightroom و... آنها را به یک عکس واحد تبدیل کنید. توجه داشته باشید برای براکتینگ حتما باید از سه‌پایه استفاده کنید و سوژه در همه‌ی عکس‌ها بی‌حرکت باشد.بیشتر دوربین های امروزی منوی براکتینگ خودکار داردن که این کار را برای شما راحت می کنند.

اگر در حالت کاملا دستی عکس می‌گیرید، پس بسیار مهم است که هیچ خطای در نوردهی مرتکب نشوید. برای مثال اگر تصویر خیلی تاریک است می‌توانید سرعت شاتر را کم کنید یا از دیافراگم بازتری( عدد کمتر) استفاده کنید. بسیاری از دوربین‌های DSLR به شما امکان تصحیح 1/3 گام را در نوردهی می‌دهند اما در کل نوردهی کاملا دستی نیاز به تجربه و اعتماد به نفس زیادی دارد.

هرکدام از حالت‌های نوردهی خلاقانه که می‌خواهید را انتخاب کرده (M,P,Av,Tv,P) و به چشمی نگاه کنید. چند شماره‌را خواهید دید و چیزی که به شاخص سطح نوردهی معروف است. یک نقطه‌چین که معمولا به علامت یا اعداد + یا - ختم می‌شود. بخش میانی این شاخص را نمایه‌ی نوردهی استاندارد می‌نامند. اگر در زمان نوردهی علامت این شاخص در وسط باشد، نوردهی شما بر طبق نورسنجی دوربین، استاندارد است. اگر منفی یا مثبت شود نشانه‌ی نوردهی کمتر از مناسب یا برعکس می‌باشد. در کنار این شاخص شما می‌توانید اعداد مربوط به سرعت شاتر، دیافراگم، ایزو و غیره را نیز ببینید. این اعداد و شاخص‌ها بر روی نمایشگر بالا و پشت دوربین نیز قابل مشاهده هستند. نظر شما درباره‌ی این مقاله و تکنیک‌ها چیست؟ آیا تا به حال از آنها استفاده کرده‌اید؟ در صورت داشتن هر سوال یا ابهامی درباره‌ی تکنیک‌ها و مباحث مطرح شده، در بخش نظرات سوال خود را مطرح کنید تا کارشناسان عکاسی کجارو در اسرع وقت به شما پاسخ دهند. منبع: Digital camera world