ولورین جانوری است که ظاهرش چیزی شبیه به ترکیب سگ، راسو و خرس است! این جانور پاهای کوتاهی دارد، خز بلندی دارد و پوزه‌اش کشیده است. اطراف چشم‌ها و روی پیشانی ولورین‌ها با خز تیره‌ای که از نظر رنگی نسبت به سایر نقاط بدن فرق می‌کند پوشیده شده است و در سوی دیگری از بدن این جانوران خزهای قهوه‌ای روشن و طلایی از نزدیکی شانه‌ها به سمت دم جانور کشیده شده است.
ولورین‌ها بزرگ‌ترین عضو از خانواده راسوها هستند اما با این حال همچنان هم جثه چندان بزرگی ندارند. طول بدن این جانوران بین ۶۶ تا ۸۸ سانتی‌متر بوده و دم جانور به تنهایی حدود ۱۸ تا ۲۵ سانتی‌متر طول دارد. وزن این پستانداران بین ۱۱ تا ۱۸ کیلوگرم است. ولورین‌ها همه چیز خوار هستند. این جانوران هم از گیاهان و هم از گوشت تغذیه می‌کنند. از جمله غذاهایی که خوردنش برای ولورین‌ها عادی است می‌توان به گوزن، بز، سنجاب‌ها و سایر جوندگان، تخم پرندگان و میوه اشاره کرد. این جانوران با اینکه همه چیز خوار هستند اما خوردن گوشت را ترجیح می‌دهند و حاضر هستند تا برای شکار گوشت مسافت زیادی را طی کنند. این جانوران روزانه می‌توانند حدود ۲۴ کیلومتر مسافت را برای یافتن طعمه مناسب طی کنند و در طول راه اگر به جسد جانوری که خود شکار نکرده‌اند هم برخورد کنند از آن تغذیه می‌کنند.
حس بویایی ولورین‌ها بسیار قوی است!
حس بویایی ولورین‌ها بسیار قوی است. آن‌ها می‌توانند تا بوی یک طعمه را تا چندین متر زیر برف حس کنند. آن‌ها برف را کنار می‌زنند و حیواناتی که در خواب زمستانی هستند را شکار می‌کنند. فک و دندان ولورین بسیار قوی و تیز است. قدرت فک و دندان این جانور به حدی است که آن‌ها گوشت شکار را به راحتی تا استخوان می‌جوند و سپس قادر هستند تا استخوان و دندان طعمه را نیز بجوند! ولورین‌ها می‌دانند که چطور باید غذای خود را ذخیره کنند. تحقیقات بر روی این جانوران نشان داده که آن‌ها از برف به عنوان یخچال استفاده می‌کنند تا غذایشان تازه بماند. در مواقعی که بنا به هر دلیلی شکار مناسبی یافت نمی‌شود یا وضعیت جوی برای گشتن به دنبال یک طعمه مناسب نباشد، ولورین‌ها از غذایی که ذخیره کرده‌اند استفاده می‌کنند.
رفتار و عادات طبیعی
ولورین‌ها بسیار منزوی هستند و انفرادی زندگی می‌کنند. این حیوانات به هیچ وجه اجتماعی نبوده و زندگی قلمرویی دارند. ولورین‌ها بر روی قلمرو خود بسیار حساس هستند و آن‌ها را با عطر خود نشانه گذاری و مشخص می‌کنند. قلمرو این جانوران در بعضی موارد وسعت بسیار زیادی دارد. عادت طبیعی ولورین‌ها به این صورت است که روزها را استراحت می‌کنند و شب‌ها به دنبال شکار و غذا می‌گردند.
وضعیت بقا
ولورین‌ها وضعیت بقای پایداری دارند
از نظر وضعیت بقا، ولورین‌ها به هیچ وجه در خطر انقراض نیستند. این جانوران توسط IUCN در دسته «کمترین نگرانی» قرار گرفته‌اند که بهترین دسته برای حیوانات است که نشان می‌دهد وضعیت بقای این جانوران بسیار متعادل و پایدار است. هر چند که تعداد ولورین‌ها در بعضی از نقاط کره زمین همچون اروپا رو به کاهش است و این جانوران در اروپا «آسیب پذیر» هستند اما با این وجود به طور کلی و در مقیاس بزرگ نگرانی خاصی در مورد نسل ولورین‌ها وجود ندارد. بزرگ‌ترین تهدیدی که در حال حاضر ولورین‌ها را در معرض خطر قرار می‌دهد، تغییرات جوی است. ولورین‌ها تمایل دارند تا در مناطق سرد زندگی کنند و غذا خوردن و نحوه زندگی‌شان هم بر اساس هوای سرد چیده شده است. در نتیجه گرم شدن هوا می‌تواند آسیب‌های زیادی به نسل این جانوران وارد کند.
حقایق
- هنگامی که یک ولورین پنجه خود را بر روی سطحی قرار می‌دهد، اندازه پنجه‌اش دو برابر می‌شود. این قابلیت به ولورین این امکان را می‌دهد که به راحتی در برف حرکت کند.
- ولورین‌ها در خانواده راسوها کنار راسو، سمور، گورکن و موش خرما قرار می‌گیرند.
- ولورین‌ها سالانه دو یا سه فرزند به دنیا می‌آورند. فرزندان با چشمان بسته متولد می‌شوند و خز سفید دارند.
- بعضی مواقع فرزندان تا دو سال در کنار مادر خود می‌مانند که این مدت زمان نسبتا زیاد است!
- ولورین‌ها معمولا تا ۱۲ سال عمر می‌کنند.
- نام علمی ولورین‌ها "Gulo Gulo" است!
کجا ولورین ببینیم؟
همان طور که پیش‌تر اشاره شد، ولورین‌ها مناطق و محیط‌های سر را برای زندگی ترجیح می‌دهند. این جانوران مناطق برفی را خیلی دوست دارند و از مناطق جنگلی و جنگل‌های سردسیر هم خوششان می‌آید. ولورین‌ها محدوده زندگی نسبتا وسیعی دارند و در آسیا، اروپا، آمریکای شمالی و به طور کلی در عرض شمالی زمین به فراوانی یافت خواهند شد.
نظر شما در مورد ولورین‌ها چیست؟ آیا مایل به دیدن این جانور از نزدیک هستید؟ نظرات خود را با کجارو در میان بگذارید.