پوما چیست؟ پرونده گربه سانان

پوماها می‌توانند به گستره‌ای بزرگ از محل‌های سکونت و شرایط آب‌وهوایی عادت کنند. آن‌ها در سراسر آمریکای مرکزی و جنوبی یافت می‌شوند اما شکار باعث مهاجرت و پراکنده شدن آن‌ها در مناطقی چون مکزیک و آمریکای غربی و غرب وحشی یا فلوریدا و قسمت‌های جنوب غربی کانادا شده است. برعکس بسیاری از نژادهای گربه‌سانان، پوماها به صورت دسته‌ای و گروهی زندگی نمی‌کنند. آن‌ها در مناطق وسیع به تنهایی به حیات ادامه می‌دهند و به طور کلی موجوداتی منزوی هستند. پوماها موجوداتی هستند که خود را در هوای گرگ و میش نشان می‌دهند و در این ساعت‌ها به شکار کردن مشغول می‌شوند. نور کم باعث می‌شود که در برابر شکارشان دیده نشوند و بخاطر دید شبانه بسیار خوب‌شان مزیتی منحصربه‌فرد در این ساعت‌های روز دارند.

پوماها به واسطه قدرت بدنی بسیار بالا و قدرت مخفی‌کاری‌شان شکار می‌کنند. برای کشتن شکارشان (که معمولا آهو و گوزن هستند) پوماها خود را در پشت آن‌ها مستقر می‌کنند و سپس با دندان‌های قدرتمند خود گردن شکار را هدف قرار می‌دهند. برای این که این شکار بیشتر دوام داشته باشد، پوما لاشه آن را از دیگر حیوانات مخفی می‌کند تا از گوشت آن تا چند روز بهره ببرد. بر اساس گفته موسسه شیرهای کوهی (Mountain Lion Foundation)، یک پوما هر ۱۰ الی ۱۴ روز یک آهو را شکار می‌کند. پوماها می‌توانند این شکارها را که حتی ممکن است چند برابر وزن خود باشند، حمل کنند و اگر به آن‌ها فرصت بدهید به سراغ حیوانات اهلی چون گوسفند، خوک یا اسب هم می‌روند. همچنین آن‌ها می‌توانند خود را به خوردن حیوانات ریز چون جوجه تیغی، گرگ صحرایی، خرگوش، گورکن، سنجاب و راکون راضی کنند. بعضی پوماها بیشتر از بقیه شکار می‌کنند. پوماهای پانتاگونی ۵۰٪ بیشتر از پوماهای آمریکای شمالی شبیه به خود شکار می‌کنند.

با توجه به موزه باغ وحش دانشگاه میشیگان، بعد از جفت‌گیری، پومای ماده فرزند را به مدت ۸۴ تا ۱۰۶ روز حمل می‌کند. پس از آن ۱ تا ۶ توله‌ از او به دنیا می‌آیند که نقاطی برروی پوست آن‌ها برای یکی شدن با محیط طبیعی وجود دارد. هر پومای ماده می‌تواند هر دو سال یک بار باردار شود.

پوماها زمانی از فاصله اقیانوس آرام تا اقیانوس اطلس در مناطق مختلف دیده می‌‌شدند اما بر اساس سازمان محافظت از طبیعت، تمدن ۲۰۰ ساله در سواحل شرقی آمریکای شمالی باعث از بین رفتن آن‌ها شده است. در طی قرن ۲۰ تعداد زیادی از پوماها در قسمت‌های مرکزی و شرقی آمریکای توسط کشاورزان و مزرعه‌دارها کشته شدند چرا که نمی‌خواستند این پوماها احشام آنها را بکشند. در نتیجه، پوماها تقریبا در این مناطق منقرض شدند. جمعیت پوماها زیادتر نمی‌شود و هرروز بخاطر از بین رفتن محیط‌های زندگی آن‌ها، شکار و مسموم شدن یا تصادف با اتومبیل‌ها پوماهای بیشتری نسبت به گذشته کشته می‌شوند. با توجه به UICN پوماها از نظر انقراض در رده «حداقل نگرانی» قرار می‌گیرند چرا که آن‌ها را در نقاط زیادی می‌توانید پیدا کنید. بااین‌حال، تعداد آن‌ها هرروز کمتر می‌شود. پلنگ‌های فلوریدا و پوماهای برزیل تقریبا در خطر هستند. پوماها البته نژادی محافظت‌شده در بسیاری از مناطق هستند که علت آن‌ هم ممنوعیت شکار در بسیاری از ملل آمریکای جنوبی است. در ایالات متحده، شکار در بسیاری از ایالت‌های غربی مجاز است اما به هرحال کالیفرنیا آن را در مصوبه‌ای در سال ۱۹۹۰ ممنوع کرد. قانون‌های شکار حیوانات در مناطقی چون پرو، کانادا و مکزیک پابرجاست.

پوماها بسیار پرجنب‌و‌جوش هستند. آن‌ها می‌توانند با سرعت ۸۰ کیلومتر در ساعت بدوند و تا ۴.۶ متر به هوا بپرند. پوماها غرش ندارند اما از صوت و فریاد برای برقرار کردن ارتباط استفاده می‌کنند. بااینکه پوماها مشکلی برای کشاورزها هستند، نقش مهمی در طبیعت دارند. آن‌ها جمعیت‌هایی از حیوانات را در زنجیره غذایی پایین‌تر تحت کنترل نگه می‌دارند. در واقع می‌توان گفت که بدون حضور پوماها، همین کشاورزها باید با مشکل هجوم خرگوش‌های گرسنه سرو‌کله بزنند.

نظر شما در مورد پوماها چیست؟ نظرات خود را با کجارو در میان بگذارید.