لوکیشن فیلم: کانجورینگ

یک خانواده پرجمعیت به خانه‌ای جدید در منطقه رود آیلند نقل مکان می‌کنند اما مطابق معمول در این خانه یک سری روح وجود دارد که با انواع و اقسام روش‌ها اعم از بلند کردن اعضای خانواده ، تکان دادن صندلی، صحبت کردن با افراد و غیره باعث اذیت و آزار این خانواده می‌شوند. متاسفانه تا به امروز هیچ مدرکی دال بر تائید ادعاهای خانواده پرون به دست نیامده و هرگز هم به دست نخواهد آمد چرا که علناً بررسی چنین موضوعی هرگز عملی نخواهد بود.

یکی از رایج‌ترین سوالاتی که درباره ارواح و داستان‌های تسخیر ساکنین منزل توسط این ارواح سرگردان پرسیده می‌شود این است که چرا تمام این داستان‌ها مربوط به قرن‌ها پیش یا حداکثر دهه‌ی هفتاد میلادی هستند و با ظهور تکنولوژی‌های مختلف که می‌تواند به‌راحتی چنین لحظاتی را ثبت کند، آثاری از ارواح سرگردان و این قبیل داستان‌ها پیدا نشده؟ شاید این سوال بتواند به‌راحتی این موضوع را اثبات کند که داستان‌های تسخیر منزل توسط ارواح سرگردان، افسانه‌های بی‌پایه‌ای بیش نبوده و هرگز مستندی از وجود این مقوله به دست نیامده است.

اما خانواده پرون که ادعا می‌کردند در این خانه ارواح موجب اذیت و آزار آنان می‌شد، توانستند از طریق فروش کتاب‌هایشان پول بسیاری به جیب بزنند و تا سال‌ها از طریق بازنشر این قبیل داستان‌ها ، شهرت و وضعیت مالی خوشایندی برای خودشان رقم بزنند. دختر این خانواده که هم اکنون ۵۴ ساله است، درباره فیلم و ادعای تقلبی بودن آن صحبت جالبی انجام داده و گفته است:

هرکس می‌خواهد باور کند و هرکس هم نمی‌خواهد نکند!

کانجورینگ از آن دسته فیلم‌هایی است که این روزها خیلی کمیاب شده‌اند، فیلمی ترسناک با درجه بندی سنی R (درجه بندی سنی محدود یا Restricted، افراد زیر ۱۷ سال با حضور والدین مجاز به تماشای این فیلم‌ها هستند) که به‌جای تکیه بر خون و خشونت، برای ترساندن مخاطب خود از هراس و تعلیق بهره می‌برد. البته این به معنی خالی بودن فیلم از صحنه‌های هولناک و دل به هم زن نیست، اما به‌طور کلی فیلمی از گونه‌ی خانه اشباح است و بریدن‌ها و تکه تکه کردن‌های معمول در فیلم‌های موسوم به اسلشر (دسته‌ای از فیلم‌های ترسناک با محوریت یک قاتل روانی که چهره خود را با ماسک پوشانده است) و فیلم‌های ترسناک سخیف در آن کمتر دیده می‌شوند. اگر بخواهیم از یک لغت برای توصیف "The Conjuring/احضار" استفاده کنیم، لغت دلهره‌آور است. هاله‌ای فراگیر از دلهره فیلم را احاطه کرده که کمبود کشت و کشتار و اجسام تیز در فیلم را جبران می‌کند.

کارگردان فیلم جیمز ون حرفه فیلم‌سازی خود را یک دهه قبل با فیلم «Saw / اره» آغاز کرد،که از معدود فیلم‌های نوآورانه در سبک اسلشر به‌حساب می‌آید. جیمز ون بعد از قسمت اول فیلم «Saw / اره» از کارگردانی در این سری فیلم کنار کشید و در پروژه‌های دیگری مشغول شد. کیفیت تولید «The Conjuring / احضار» از «Insidious / موذی» بالاتر بوده و فیلم به همان اندازه ترسناک از کار درآمده است.

قربانیان اعضای خانواده (Perron / پرن) هستند، راجر پدر خانواده (ران لیوینگستون)، کرولین مادر خانواده (لیلی تیلر) و دختران آن‌ها آندره آ (شنلی کزول)، ننسی (هیلی مک فارلند)، کریستین (جویی کینگ)، سیندی (مکنزی فوی) و ایپریل (کایلا دیور) هستند. مدت زیادی از اقامت آن‌ها در خانه رویایی خود نگذشته که حوادث عجیبی شروع به رخ دادن می‌کنند. صدای بلند و ناگهانی در شب، کبودی‌های عجیب روی بدن، صدای دست زدن در اتاق‌های خالی و جسد یک سگ اولین نشانه‌های غیرعادی بودن اوضاع در این خانه روستایی هستند. هنگامی‌که وارن‌ها تا به خواسته کرولین برای کمک می‌آیند شرایط برای اعضای خانواده وخیم شده است.

جیمز ون استاد دست کاری ذهن مخاطبان خود است و از تمام امکانات موجود برای افزایش تنش موجود در فیلم بهره می‌برد. در بعضی صحنه‌ها دوربین را در زوایایی نوآورانه حرکت می‌دهد (مثل صحنه‌ای که یکی از دختران با دید اول شخص نگاهی به زیر تخت خواب می‌اندازد) و یا از برداشت‌های بلند استفاده می‌کند. در بعضی دیگر از صحنه‌ها زاویه مورد انتظار مخاطب را بدون آنکه اتفاقی بیفتد نمایش داده و اتفاق مورد نظر در لحظه‌ای که انتظار نمی‌رود و در زاویه‌ای متفاوت رخ می‌دهد. محل قرارگیری و حرکات دوربین دقیق و حساب شده هستند و تفاوت بین یک فیلم خانه اشباحی درجه یک با یک فیلم معمولی را به‌خوبی به رخ می‌کشند. موسیقی متن ناموزون جوزف بیشارا نیز بدون اینکه فیلم را کسل کننده و غیر معقول کند به اثرگذاری آن کمک کرده است.

The Conjuring معجون خوش ترکیبی از انواع تعلیق و ترس را ارائه می‌دهد و دو ساعت دلهره‌آور را رقم می‌زند. پایان داستان کمی ضعیف است، اما ناامید کننده نیست و به‌طور کلی داستان را به‌خوبی جمع‌بندی می‌کند. یکی دیگر از نکاتی که در فیلم‌های ترسناک کمتر دیده می‌شود، معمولا چند نقطه مبهم را باقی می‌گذارند تا به‌راحتی دنباله‌ای برای آن بسازند. این فیلم یک هدیه تابستانی به هواداران واقعی فیلم‌های ترسناک است، فیلمی که آرامش ذهنی آن‌ها را به هم بریزد و آن‌ها را از ترس از جا بپراند، توصیه آخر اینکه دوستداران فیلم‌های ترسناک این فیلم را از دست ندهند.

این فیلم با هزینه ۲۰ میلیون دلاری کمپانی برادران وارنر ساخته شد که در نهایت یا درآمدی معادل ۳۱۸ میلیارد دلار توانست سود خوبی را نصیب تولید کنندگان خود کند.

استودیو EUE

فیلم‌برداری سری اول این فیلم سینمایی در ماه فوریه ۲۰۱۲ آغاز شد و کار آن حدود ۳۸ روز به طول انجامید در صد زیادی از فیلم در استودیو EUEانجام شد. این استودیو که با سهم ۵۰ درصدی کلمبیا پیکچرز در نیویورک افتتاح شد بعدها دفاتر خود در شهرهای ویلمینگتون کارولینای شمالی ، آتلانتا و جورجیا گسترش داد. بخش‌های دیگری از فیلم نیز در شهر کارولینای شمالی و در محوطه دانشگاه «ویلمینگتون» این شهر جلوی دوربین رفت.

کارولینای شمالی سیزدهمین ایالت بزرگ آمریکا است که در شرق این کشور قرار دارد و مراکز گردشگری طبیعی آن شامل جنگل ملی پیسگاه و پارک ملی کوه‌های اسموکی می‌شوند. این ایالت به خاطر قرار داشتن در کنار اقیانوس اطلس دارای آب‌وهوای گرمسیری است همچنین رودخانه معروف می‌سی‌سی‌پی نیز در آن قرار دارد و دارای جمعیت حدود ۱۰ میلیونی است.

شهر بندری ویلمینگتون یکی از شهرستان‌های ایالت کارولینای شمالی است که حدود ۱۱۲ هزار نفر جمعیت دارد. ویژگی مهم این شهر وجود رودخانه Cape Fearدر آن است که در سال ۲۰۱۴ عنوان برترین رودخانه آمریکا را به خود اختصاص داد و گردشگران زیادی را برای قایق سواری در این رودخانه خروشان از سراسر آمریکا به خود جذب می‌کند. این شهر همچنین محل فیلمبرداری فیلم‌هایی از جمله Conjuring ,Ironman 3,Sleepy Hollow ,Revolution ,One Tree Hill بوده است.