۹ شهر متروکه که روزگاری معادنی داشته اند

گلدفیلد آریزونا همان‌طور که از نامش پیداست، شهری برای جست و جوی طلا در دهه‌ی ۱۸۹۰ بود. اما بعد از آن، این شهر تا اواخر دهه‌ی ۱۹۲۰ به صورت متروکه رها شده بود.

امروزه گلدفیلد به صورت یک مقصد گردشگری بازسازی شده است که بیش از آنکه بر صحت تاریخی نمای آن تاکید شود، بر کلیشه‌های موجود در سینما از غرب وحشی استوار است.

ریولیت نوادا به خاطر صخره‌های آتشفشانی غنی از سیلیسیمی که در اطراف "دره‌ی مرگ" آن وجود داشت، نام گذاری و در اوایل قرن بیستم میلادی، توسط چارلز ام. اسکواب روی آن سرمایه گذاری شد. در سال ۱۹۰۷، این شهر حتی دارای سهام مربوط به خود بود، اما در سال‌های بعدی، جمعیت آن به مرور کم و کمتر شد.

در دهه‌ی ۱۹۲۰، از خرابه‌های ریولیت به‌عنوان فضای کار یک فیلم سینمایی در مورد غرب وحشی استفاده شد و از آن زمان به بعد، این منطقه به‌عنوان نقطه‌ی مهمی از سرزمین غربی دره‌ی مرگ شناخته شد.

ترلینگوای تگزاس در اواسط دهه‌ی ۱۸۸۰ میلادی در اطراف معادن جیوه ساخته شد، اما در دهه‌ی ۱۹۴۰ با روند کاهش استخراج جیوه، رفته رفته خالی از سکنه شد.

امروزه، ترلینگوا بیشتر به صورت مقصدی برای گردشگران در اطراف پارک ملی بیگ بند درآمده است.

شهر بادی کالیفرنیا، در سال ۱۸۵۹ ساخته شد و روزگاری سومین شهر بزرگ کالیفرنیا پس از سانفرانسیسکو و سکرامنتو بود. این شهر بعد از توقف استخراج محلی طلا در سال ۱۹۶۲، خالی از سکنه شد.

شهر ارواح بادی به‌عنوان جاذبه‌ی گردشگری درآمده و دولت کالیفرنیا تصمیم گرفته این شهر را به همان صورتی که در سال ۱۹۶۲ بوده است، باقی گذارد.

در زمان اوج دوره‌ی استخراج معادن زغال سنگ در ویرجینیای غربی، ثرموند شهری بسیار موفق و نقطه‌ی مهمی برای راه آهن چساپیک و اوهایو بود. اما به هر حال از سال ۲۰۰۰ به بعد جمعیت آن به مرور به تعداد انگشتان دست نزدیک شدند.

امروزه، بیشتر قسمت‌های ثرموند به خدمات پارک کلی ایالات متحده تعلق دارد و به رودخانه‌ی ملی نیو ریور گورج مربوط است. ایستگاه قطار آن نیز به مرکزی برای بازدید از پارک تبدیل شده است.

کالیکوی کالیفرنیا در طول استخراج نقره در دهه‌ی ۱۸۸۰ ساخته شد، اما یک دهه‌ی بعد که نقره معدن به پایان رسید، این شهر در سال ۱۹۰۷ کاملا متروکه شد.

در دهه‌ی ۱۹۵۰، شهر کولیکو در منطقه‌ی والتر نات از مزرعه‌ی والتر نات، تحت بازسازی گسترده‌ای قرار گرفت و هم اکنون به صورت یک جاذبه‌ی گردشگری برای ایالت خود تبدیل شده است. از آن زمان به بعد، این شهر به مرور و با بازسازی‌های بعدی، به یک پارک ملی تبدیل شده و به صورت پاسدار میراث تاریخی این منطقه درآمده است.

صنعت اولیه‌ی تیستل، سرویس کردن موتورهای بخار برای مسیر راه آهن دنور و ریو گرانده‌ی غربی بود، اما طی تغییر این نوع موتور به موتورهای دیزل، این صنعت دچار افت شد. علت واقعی از دست رفتن شهر تیستل چیز دیگری بود؛ در سال ۱۹۸۳، سیلی عظیم، این شهر را دچار تخریب فراوان کرد.

امروزه، بیشتر قسمت‌های شهر تیستل، به همان صورت زیر آب باقی مانده و بیش از هر چیز منظره‌ای ترسناک را برای عکاسی رهگذران فراهم آورده است.

ویرجینیا سیتی مونتانا، در طی استخراج طلا در سال ۱۸۶۳ ساخته شد و پیش از تبدیل این منطقه به یک ایالت مستقل، مرکز آن محسوب می‌شد. با پایان یافتن منبع طلا در انتهای قرن، این شهر متروکه شد.

امروز، ویرجینیا سیتی تحت تملک ایالت مونتانا است و به صورت یک مقصد توریستی برای مسافران بر سر راه پارک ملی یلو استون درآمده است.

منبع مس کنکات در آلاسکا در بین سال‌های ۱۹۱۱ تا ۱۹۳۸ مبلغی در حدود ۲۰۰ میلیون دلار تولید کرده است، اما این شهر پس از تمام شدن منبع مس‌اش، در اوایل دهه‌ی ۴۰ از میان رفت.

کنکات در دهه‌ی ۱۹۸۰ به‌عنوان یک مقصد توریستی معرفی و در سال ۱۹۸۶ به یک میراث ملی تاریخی تبدیل شد و تحت نظارت خدمات پارک‌های ملی درآمد و همچنان هم به همین شکل اداره می‌شود.