سایکل توریسم؛ ماجراجویی در جاده‌های ناشناخته با دوچرخه

در سال‌های اخیر سایکل‌ توریسم (گردشگری با دوچرخه) به یکی از سبک‌های جذاب سفر و طبیعت‌گردی تبدیل شده است. هرساله افراد زیادی دوچرخه‌هایشان را تجهیز می‌کنند و در داخل یا خارج از کشور، به ماجراجویی و کسب تجربه‌های تازه و خاص در مناطق مختلف ایران و جهان می‌پردازند. سفر با دوچرخه علاوه بر بهبود سلامت جسمی و کاهش آلاینده‌های زیست‌محیطی، فرهنگ و زبان را انتقال می‌دهد و اقتصادهای محلی را نیز رونق می‌بخشند. این سبک از گردشگری و جهانگردی در کنار فوایدی که دارد، نیازمند سطح بالایی از آمادگی جسمانی، داشتن تجهیزات کافی، داشتن دوچرخه مناسب و مهارت‌های لازم برای مقابله و حل خطرات احتمالی سفر با دوچرخه است.

«سایکل‌ توریسم» (Cyclotourism) یا گردشگری با دوچرخه، نوعی از سبک‌های سفر و گردشگری است که در آن دوچرخه به‌عنوان وسیله اصلی حمل و نقل مورد استفاده قرار می‌گیرد و افراد مسیرهای کوتاه یا طولانی را رکاب می‌زنند. این سبک سفر می‌تواند از گردشی یک‌روزه در اطراف شهر تا ماجراجویی‌های چندماهه و حتی چندساله در سراسر جهان را شامل شود. سایکل‌ توریست‌ها معمولا مسیرهای طبیعی، جاده‌های روستایی، کوهستان‌ها و حتی شهرهای مختلف را برای سفرهای خود انتخاب می‌کنند.

سایکل‌ توریسم نه‌تنها یک روش پایدار و کم‌هزینه برای سفر است، بلکه به‌خاطر زمان‌بر بودنش، به مسافران این امکان را می‌دهد که با طبیعت، فرهنگ‌ها و سبک زندگی مردم محلی آشنا شوند. همچنین، دوچرخه‌سواران در مقایسه با سایر گردشگران، ارتباط نزدیک‌تری با محیط طبیعی و شهری، جاذبه‌های دیدنی و ساکنان محلی برقرار می‌کنند که این امر به تبادل فرهنگ، زبان و ارتباط بهتر جوامع مختلف با توریست‌ها، کمک قابل‌توجهی کرده است.

این سبک سفر معمولا به دو دسته اصلی تقسیم می‌شود: سفرهای مستقل که فرد به‌تنهایی یا در گروه‌های کوچک سفر می‌کند و همه وسایل مورد نیاز خود را حمل می‌کند؛ سفرهای سازمان‌یافته که توسط آژانس‌های گردشگری، باشگاه‌های محلی، سازمان‌های ورزشی و... با برنامه‌ریزی دقیق انجام می‌شود. سایکل‌ توریسم علاوه بر ایجاد تجربه‌ای هیجان‌انگیز، به بهبود سلامت جسمی، کاهش آلاینده‌های زیست‌محیطی، گسترش ارتباطات فرهنگی بین اقوام و ملت‌ها، تقویت اقتصاد محلی از طریق جذب گردشگران و... منجر می‌شود. برخی از سایکل‌توریست‌ها چادر و تجهیزات کمپینگ همراه دارند و در طول مسیر در طبیعت استراحت می‌کنند و برخی دیگر از اقامتگاه‌های محلی یا مهمان‌خانه‌ها استفاده می‌کنند.

سایکل‌ توریسم یا گردشگری با دوچرخه، به انواع مختلفی تقسیم می‌شود که هرکدام ویژگی‌ها و جذابیت‌های خاص خود را دارد و تجربه‌ای منحصربه‌فرد ارائه می‌دهد. انتخاب نوع سفر بستگی به علاقه‌مندی‌ها، سطح مهارت و اهداف دوچرخه‌سواران دارد. در ادامه برخی از انواع سفر با دوچرخه را بررسی خواهیم کرد:

این نوع تورها توسط شرکت‌ها یا گروه‌های گردشگری و فدراسیون‌های ورزشی برنامه‌ریزی می‌شوند و معمولا شامل مسیرهای مشخص، اقامتگاه‌ها و خدمات پشتیبانی هستند. در این سفرها گروهی از دوچرخه‌سواران به‌همراه یک راهنمای حرفه‌ای، مسیرهای از پیش تعیین‌شده‌ای را طی می‌کنند. همچنین شرکت‌کنندگان نیازی به حمل تجهیزات کامل سفر با دوچرخه را ندارند و می‌توانند از امکانات فراهم‌شده استفاده کنند. این تورها ممکن است به‌صورت گروهی یا انفرادی برگزار شوند و برای افرادی مناسب هستند که ترجیح می‌دهند با برنامه‌ریزی مشخص سفر کنند. گاهی اوقات در این تورها یک وسیله نقلیه (معمولا ون یا کامیونت) گروه دوچرخه‌سواران را همراهی می‌کند تا تجهیزات، چمدان‌ها و لوازم اضافی آنان را حمل کند. این پشتیبانی امکان سفرهای طولانی‌تر و راحت‌تر را فراهم می‌کند؛ زیرا دوچرخه‌سواران نیازی به حمل وسایلشان ندارند.

در این نوع از سایکل‌ توریسم، دوچرخه‌سواران به‌صورت مستقل سفر می‌کنند و تمام تجهیزات مورد نیازشان را با خود و روی دوچرخه حمل می‌کنند. این سفرها معمولا به ماجراجویی‌های طولانی‌مدت تبدیل می‌شوند و نیازمند برنامه‌ریزی دقیق، آمادگی بدنی بالا و توانایی مقابله با شرایط مختلف هستند. این سبک سفر با دوچرخه، آزادی عمل بیشتری به دوچرخه‌سواران می‌دهد تا باب میل، سرعت و سلیقه خود سفر کرده و مقاصد سفرشان را خودشان انتخاب کنند.

این رویدادها شامل مسابقات، همایش‌ها یا گردهمایی‌های دوچرخه‌ سواری هستند که در مسیرهای مشخص برگزار می‌شوند. شرکت‌کنندگان در این رویدادها با هدف رقابت، جمع‌آوری کمک‌های خیریه یا ترویج فرهنگ دوچرخه‌ سواری شرکت می‌کنند. برای مثال، رویداد غیررقابتی «سایکل اورگن» (Cycle Oregon) که سالی چهار مرتبه در آمریکا برگزار می‌شود، یکی از معروف‌ترین رویدادهای دوچرخه‌ سواری است که هزاران دوچرخه‌سوار در آن شرکت می‌کنند. در ایران نیز گردهمایی غیر رقابتی گردشگران دوچرخه‌سوار، هر ساله در جنوب ایران به مقصد کیش برگزار می‌شود.

این نوع سفرها شامل رکاب‌زنی در مسیرهای چالش‌برانگیز و کمتر شناخته‌شده مانند کوهستان‌ها، جنگل‌ها یا کنار دریاها هستند که ممکن است در مناطق دورافتاده یا با شرایط جوی سخت برگزار شوند. دوچرخه‌سواران در این سفرها با موانع طبیعی مواجه می‌شوند و نیازمند مهارت‌های ویژه و تجهیزات خاص هستند.

در این نوع، دوچرخه‌سواران به کاوش در شهرها و مناطق شهری می‌پردازند و سایکل توریست‌ها دوچرخه‌ و سایر وسایلشان را با ماشین، قطار یا اتوبوس تا شهر مقصد می‌برند و در آن شهر رکاب می‌زنند. در سفرهای شهری، دوچرخه‌سواران با حداقل تجهیزات سفر کرده و برای اقامت و وعده‌های غذایی از هتل‌ها، رستوران‌ها و فروشگاه‌ها اسفتاده می‌کنند. این سبک برای افرادی مناسب است که نمی‌خواهند بار سنگینی حمل کنند و ترجیح می‌دهند از امکانات موجود در مسیر بهره‌مند شوند. این سفرها می‌توانند شامل بازدید از جاذبه‌های تاریخی، فرهنگی و تفریحی شهرها باشند و معمولا در مسافت‌های کوتاه‌تر انجام می‌شوند.

سایکل‌ توریسم (گردشگری با دوچرخه) یا سفر با دوچرخه، نیازمند تجهیزات و وسایل مناسبی است که ایمنی، راحتی و کارایی سفر را تضمین کند. در ادامه لوازم و تجهیزات مورد نیاز در این سفرها را بررسی خواهیم کرد

• دوچرخه توریستی مناسب: دوچرخه‌های توریستی باید دارای فریمی مستحکم و مقاوم باشند تا بتوانند وزن بار و مسافت‌های طولانی را تحمل کنند. این چرخ‌ها باید تایرهایی پهن‌تر برای پایداری بیشتر و ترمزهای دیسکی برای توقفی مطمئن‌تر داشته باشند.
• کیف‌های حمل بار: این کیف‌ها که در جلو و عقب دوچرخه نصب می‌شوند، برای حمل وسایل سفر استفاده می‌شوند. ضدآب بودن و مقاومت در برابر سایش از ویژگی‌های مهم آن‌هاست.
• ترک‌بند (باربند): باربند برای نصب کیف‌های حمل بار، خورجین‌ها و توزیع مناسب وزن روی دوچرخه ضروری است. ترک‌بند باید مقاوم و سبک باشد.

• کلاه ایمنی: برای حفاظت از سر در برابر ضربات احتمالی. کلاه باید سبک، دارای تهویه مناسب و استانداردهای ایمنی باشد.
• چراغ‌های جلو و عقب و چراغ خطر: برای افزایش دید در شب و شرایط نوری کم باید چراغ‌هایی که دارای روشنایی کافی و باتری با دوام باشند همراه خود بردارید. همچنین داشتن چراغ‌های چشمک‌زن و چراغ خطر برای استفاده در جاده‌ها و خیابان‌های تاریک، ضروری است.
• قفل دوچرخه: برای جلوگیری از سرقت دوچرخه در مواقعی که قصد استراحت یا دور شدن از آن را دارید، قفل دوچرخه را همراه ببرید.
• کیت تعمیرات: کیت تعمیرات شامل آچارهای ضروری، پمپ باد، تیوب یدکی، لوازم پنچرگیری و روغن زنجیر برای انجام تعمیرات جزئی در مسیر می‌شود.

• تلفن همراه و پاوربانک: تلفن همراه و پاوربانک برای ارتباط و دسترسی به اطلاعات ضروری الزامی است.
• نقشه‌های کاغذی یا GPS: برای مسیریابی دقیق و استفاده از مواقعی که تلفن همراهتان کار نمی‌کند، نقشه‌های کاغذی یا GPS را همراه داشته باشید.

• لباس‌های ضدآب و بادگیر: برای محافظت در برابر باران و باد لباس‌های مناسبی باید بپوشید. این لباس‌ها باید تنفس‌پذیر و سبک باشند.
• دستکش دوچرخه‌ سواری: برای کاهش فشار بر دست‌ها و جلوگیری از تاول به دستکش‌هایی نیاز دارید که دارای پد محافظ و قابلیت تنفس باشند.
• عینک آفتابی یا عینک دوچرخه‌ سواری: برای محافظت از چشم‌ها در برابر نور خورشید، باد و گردوغبار به عینک نیاز است. عینک‌های آفتابی مناسب این سفر باید مقاوم و دارای لنز UV باشند.
• کفش مخصوص دوچرخه‌ سواری: برای انتقال بهتر نیرو به پدال و راحتی بیشتر در مسیرهای طولانی کفش مخصوص دوچرخه‌ سواری ضروری است.

• چادر کمپینگ: چادر مسافرتی به‌منظور اقامت شبانه است که باید سبک، مقاوم در برابر باد و باران و دارای نصب آسان باشد.
• کیسه خواب: کیسه خواب باید متناسب با دمای محیط سفر انتخاب شود تا گرمای کافی را فراهم کند.
• زیرانداز: زیرانداز سفری به‌منظور عایق‌بندی و راحتی بیشتر در هنگام خواب یا دیگر مصارف است.
• اجاق گاز سفری و ظروف پخت‌وپز: برای تهیه غذا در مسیر به ابزار آن نیاز خواهید داشت. اجاق گاز سفری و ظروف باید سبک و کم‌حجم باشند. استفاده از ظروف چندکاره در این سفرها پیشنهاد می‌شود. همچنین قمقمه‌ها و لیوان‌های سیلیکونی که تاشو و سبک هستند، گزینه خوبی است.

• جعبه کمک‌های اولیه: کیف کمک های اولیه شامل باند، چسب زخم، ضدعفونی‌کننده، قرص‌های مسکن، پمادها، قرص‌های ضدحساسیت و داروهای ضروری است.
• کرم ضدآفتاب و دفع حشرات: برای محافظت از پوست در برابر آفتاب و حشرات به کرم ضدآفتاب و دفع حشرات نیاز خواهید داشت.
• لوازم بهداشتی شخصی: لوازم بهداشتی شخصی شامل مسواک، خمیردندان، صابون و حوله کوچک است.

• قمقمه آب: برای تامین آب مورد نیاز در مسیر به قمقمه آب نیاز است.
• تنقلات انرژی‌زا: تنقلات انرژی‌زا شامل مواردی چون آجیل، میوه خشک و شکلات برای تامین انرژی سریع می‌شود.

تهیه و استفاده از تجهیزات مناسب، کلید موفقیت و لذت‌بخش بودن سفرهای سایکل‌توریستی است. انتخاب وسایل با کیفیت و متناسب با نیازهای سفر، ایمنی و راحتی شما را تضمین می‌کند.

دوچرخه‌های توریستی باید یک فریم (تنه) مخصوص و در عین حال محکم و مقاوم داشته باشند. همچنین سیستم سرعت و دنده آن‌ها باید برای پدال زدن در مسیرهای مختلف از جمله سربالایی، خاکی، کوهستان و... مناسب باشد. تجهیزات و لوازم به‌کار رفته در دوچرخه‌های سفری باید به‌گونه‌ای باشد که در تمام شهرها و روستاهای مسیر و مقاصد سفر یافت شود و اگر قطعات خاصی روی دوچرخه نصب می‌شود که کم‌یاب و گران است، باید یدک آن نیز همراه دوچرخه‌سوار باشد. سایکل توریست‌ها برای حمل وسایل خود از خورجین‌های دو طرفه‌ای که در جلو و عقب دوچرخه قرار می‌گیرد استفاده می‌کنند؛ بنابراین دوچرخه سایکل توریست علاوه بر ترکبند مخصوص خورجین، باید از ویژگی حمل بار نیز برخوردار باشد.(آریا چرخ)

دوچرخه‌های توریستی در دسته چرخ‌های سرعتی و استقامتی قرار دارند و بدنه آن‌ها دارای انحنا و زوایای خاصی است. فاصله چرخ جلو تا تنه، نسبت به سایر دوچرخه‌ها کمتر و طول این مدل دوچرخه‌ها از چرخ‌های شهری، کوهستان و... کوتاه‌تر است. آن‌ها دارای فریم سبک‌تر و بدنه‌هایی از جنس کربن، تیتانیوم و آلومینیوم هستند؛ البته باید به این نکته دقت کرد که کم شدن وزن بدنه چرخ همراه با ضعف در استحکام آن نباشد.

در دوچرخه‌های توریستی از چرخ‌های ۷۰۰ (سایز ۲۸) استفاده می‌شود. علاوه بر این به جهت ایجاد حداقل اصطکاک، از تایرهای باریک‌تر استفاده می‌شود. ضخامت تایرها باید از تایر دوچرخه‌های کوهستان قطورتر و از تایر دوچرخه‌های جاده نازکتر باشد؛ یعنی حدودا ۴۵ میلی‌متر.

یکی از موارد مهم در دوچرخه‌های توریستی، استفاده از سیستم دنده مناسب است. سیستم دنده این چرخ‌ها بهتر است ترکیبی از مدل‌های کوهستان و کورسی باشد تا در شرایط مختلف مورد استفاده قرار گیرد. همچنین در این چرخ‌ها از ترمزهای دیسکی مکانیکی یا هیدرولیکی استفاده می‌شود؛ زیرا ترمزهای دیسکی از قدرت توقف بالاتری برخوردارند و در سراشیبی‌ها و سربالایی‌ها احتمال خطر را کمتر می‌کنند. به سبب آنکه سایکل توریست‌ها در مسیرهای ناهمواری نیز تردد دارند؛ پس دوچرخه‌هایشان باید مجهز به سیستم تعلیق (کمک فنر) باشد؛ البته در این دوچرخه‌ها، اغلب از سیستم تعلیق تنها در دوشاخ جلو استفاده می‌شود.

زین این دوچرخه‌ها باید پهن باشد تا دوچرخه‌سوار بتواند به‌راحتی ساعت‌های طولانی روی آن بنشیند و بدون آسیب‌دیدگی و ایجاد درد، رکاب بزند و از تماشای مناظر اطراف خود لذت ببرد. هرچند استفاده از شلوارها و شلوارک‌های پددار تا حد زیادی فشار را کمتر می‌کند؛ اما نصب زین‌های چرمی و نرم که ابعاد استاندارد و مناسبی برای بانوان و آقایان دارند، روی دوچرخه‌های سفری ضروری است.

برندهای معروف دوچرخه‌های توریستی و طبیعت‌گردی جهان شامل «جاینت» (GIANT) ساخت کشور تایوان، «اسکات» (SCOTT) ساخت کشور سوئیس، «کنندل» (CANNONDALE) ساخت کشور کانادا، «اسپشیال زد» (SPECILIZED) ساخت کشور آمریکا، «ترک» (TREK) ساخت کشور آمریکا، «بلست» (BLAST) ساخت کشور اسپانیا و... می‌شوند که هرکدوم مدل‌های متنوعی از دوچرخه‌های مختلف را تولید می‌کنند.

سایکل‌ توریسم در ایران با توجه به ویژگی‌های اقلیمی و جغرافیایی، فرصت‌های بی‌نظیری را برای علاقه‌مندان فراهم کرده است. همچنین کشور ما از تنوع آب و هوایی متنوعی برخوردار است و در تمام فصول سال مقاصد مناسبی برای سفر و طبیعتگردی با دوچرخه وجود دارد. در ادامه ۲۰ تا از بهترین مسیرهای دوچرخه‌ سواری ایران را بررسی خواهیم کرد:

• کویر مرنجاب در استان اصفهان: کویر مرنجاب در نزدیکی کاشان واقع شده و با تپه‌های شنی بلند و مناظر کویری، تجربه‌ای متفاوت از دوچرخه‌ سواری را ارائه می‌دهد.
• جزیره کیش: مسیرهای مخصوص دوچرخه‌ سواری در کنار سواحل خلیج فارس، محیطی امن و زیبا برای علاقه‌مندان به دوچرخه‌ سواری فراهم کرده است.
• مسیر چالوس تا رامسر: این مسیر ۷۵ کیلومتری از جاده‌های ساحلی و جنگلی عبور می‌کند و مناظر خیره‌کننده‌ای از دریای خزر و جنگل‌های شمال را به نمایش می‌گذارد.
• مسیر سنگده به آبشارهای اوبن: این مسیر از روستای سنگده آغاز شده و به آبشارهای اوبن در مازندران ختم می‌شود. عبور از جنگل‌های بکر و دست‌نخورده، تجربه‌ای لذت‌بخش برای دوچرخه‌سواران فراهم می‌کند.
• مسیر هیر به خطبه ‌سرا: این مسیر از هیر در اردبیل آغاز و به خطبه ‌سرا در گیلان می‌رسد. عبور از جنگل‌ های هیرکانی و مناظر کوهستانی، این مسیر را برای دوچرخه‌سواران جذاب کرده است.
• مسیر میاندشت به توران: این مسیر که در استان‌های خراسان شمالی، رضوی و سمنان قرار دارد، از منطقه میاندشت آغاز و به پارک ملی توران می‌رسد. مناظر کویری و حیات‌وحش متنوع، از جذابیت‌های این مسیر محسوب می‌شوند.

• مسیر نئور تا سوباتان: این مسیر کوهستانی از دریاچه نئور در اردبیل آغاز می‌شود و به ییلاق سوباتان در گیلان می‌رسد. مناظر بکر، چمنزارهای وسیع و هوای خنک، این راه را به یکی از محبوب‌ترین مسیرهای دوچرخه‌ سواری تبدیل کرده است.
• مسیر هرانده تا خمده: این مسیر ۴۰ کیلومتری از روستای هرانده آغاز شده و به روستای خمده در استان تهران ختم می‌شود. عبور از باغ‌های میوه و مناظر طبیعی زیبا، این مسیر را برای دوچرخه‌سواران جذاب کرده است.
• مسیر پلنگدره: این مسیر در منطقه شیرگاه مازندران واقع شده و از جنگل‌های سرسبز و رودخانه‌های زلال عبور می‌کند. وجود آبشار پلنگدره در انتهای مسیر، جذابیت آن را دوچندان کرده است.
• دریاچه تار و هویر: این دو دریاچه در نزدیکی دماوند، در استان تهران قرار دارند و مسیر دسترسی به آن‌ها از جاده‌های خاکی و کوهستانی می‌گذرد. دوچرخه‌سواران می‌توانند از مناظر بکر و هوای خنک این منطقه لذت ببرند.
• مسیر کرج، آتشگاه، برغان و کردان: این مسیر در استان البرز، از کرج آغاز می‌شود و با عبور از آتشگاه و برغان، به کردان می‌رسد. مناظر طبیعی و روستاهای دیدنی، این مسیر را برای دوچرخه‌سواران جذاب کرده است.
• مسیر تهران تا دشت لار: این مسیر از تهران آغاز و به دشت لار در مازندران ختم می‌شود. مناظر بکر و هوای خنک، از ویژگی‌های جذاب این مسیر است.

• مسیر رودبار تا درفک: این مسیر از شهر رودبار آغاز و به قله درفک در استان گیلان می‌رسد. عبور از جنگل‌های هیرکانی و مناظر کوهستانی، تجربه‌ای لذت‌بخش برای دوچرخه‌سواران فراهم می‌کند.
• مسیر تفرش به ساوه: این مسیر در استان مرکزی، از شهر تفرش آغاز و به ساوه ختم می‌شود. عبور از دشت‌ها و مناظر طبیعی زیبایی این مسیر را دوچندان کرده است.
• غرب استان هرمزگان: مسیر عسلویه تا بندر چارک در کنار ساحل خلیج فارس قرار دارد و در فصل زمستان، هوای مطلوب و زیبایی بی‌نظیری را در اختیار دوچرخه‌سواران قرار می‌دهد.
• بندر عباس و جزایر خلیج فارس: جزایر زیبای خلیج فارس مانند قشم، هرمز و هنگام از مقصدهای محبوب سایکل‌ توریسم است. دوچرخه‌ سواری در این جزایر می‌تواند تجربه‌ای متفاوت از طبیعت دریایی و ساحلی ایجاد کند.
• مسیر گرمابدر به بلده: این مسیر کوهستانی از روستای گرمابدر در تهران آغاز شده و به شهر بلده در مازندران می‌رسد. عبور از مناظر کوهستانی و جنگلی، تجربه‌ای جذاب برای دوچرخه‌سواران فراهم می‌کند.
• مسیر جلفا تا خداآفرین: این مسیر در کنار رودخانه ارس، در استان آذربایجان شرقی واقع شده است و چشم‌اندازهای بکر و بی‌نظیری در اختیار دوچرخه‌سواران میگذارد.
• رامیان: مناظر سرسبز، چشمه‌های پرآب و هوای مطلوب، این مسیر را در استان گلستان به یکی از جاذبه‌های سایکل توریستی در ایران تبدیل کرده است.
• مسیر دورود به آبشار بیشه: کوه‌های باعظمت و رودخانه‌های پرآب، مسیر دورود به آبشار بیشه را در استان لرستان برای دوچرخه‌سواران دلچسب کرده است.

ایران هم مانند بسیاری از کشورهای دیگر دوچرخه‌سواران برجسته‌ای دارد که به‌صورت حرفه‌ای و در قالب سایکل‌ توریسم یا دوچرخه‌گردی در سراسر جهان سفر کرده‌اند. این افراد با دوچرخه‌ سواری به‌عنوان یک شیوه سفر، فرهنگ‌ها، جغرافیا و چالش‌های جدیدی را تجربه می‌کنند.

فستیوال سایکل توریست‌های ایرانی اولین بار در سال ۱۴۰۲ برگزار شد و دوچرخه‌سواران از شهر پارسیان در غرب استان هرمزگان، به مقصد جزیره کیش رکاب زدند. در سال ۱۴۰۲، ۱۵۰ دوچرخه‌سوار در این برنامه غیر رقابتی شرکت کردند و در سال ۱۴۰۳ حدود ۲۰۰ نفر در این فستیوال، از بندر چارک تا بندر آفتاب و سپس جزیره کیش هم‌رکاب بودند. میزبان، برنامه‌ریز و مجری این گردهمایی، فدراسیون ورزشی استان فارس است و به گفته آقای «سعید ضیمران» رئیس کمیته سایکل‌توریست استان فارس، این فستیوال هرساله برگزار خواهد شد.

دومین سری برگزاری فستیوال دوچرخه‌سواران ایرانی در زمستان ۱۴۰۳ با عنوان «فارس تا خلیج فارس» برگزار شد و دوچرخه‌سواران از ۱۴ استان کشور در آن شرکت کردند. همچنین این رویداد قبل از برگزاری، استانداردسازی شد و طول مسیر پیمایش و نیز تمامی توقفگاه‌ها علامت‌گذاری و ایمن و مناسب‌سازی گردید.

در گردهمایی سایکل‌توریست‌ها در سال ۱۴۰۳ موفق به ثبت دو رکورد جهانی شدند. نخستین رکورد در روز اول گردهمایی بابت رکاب در مسیر ۴۵ کیلومتری از بندر چارک تا بندر آفتاب رقم خورد. در روز دوم دوچرخه‌سواران به‌همراه دوچرخه‌ها و تجهیزاتشان به جزیره کیش رفتند و در روز سوم سایکل‌توریست‌ها در دو صف به طول ۷۰۰ متر، مسیر ۴۳ کیلومتری دور جزیره کیش را رکاب زدند و رکورد جهانی دوم‌شان به ثبت رسید. در این برنامه، سازمان منطقه آزاد کیش و فدراسیون دوچرخه‌ سواری ایران نیز همکاری داشتند و اختتامیه آن در قلعه پدیده کیش برگزار شد.

شما نیز اگر تجربه سفر با دوچرخه را دارید یا مقاصد دیگری برای سفر با دوچرخه در ایران می‌شناسید، با ما و دیگر کاربران کجارو به اشتراک بگذارید.

منبع عکس کاور: ویکی‌ مدیا؛ عکاس: Magical World