در یک سه‌شنبه‌ی آرام، در حالی که دنیای دیجیتال همچنان به چرخش خود ادامه می‌داد، چیزی غیرمنتظره در شبکه‌های اجتماعی شروع به شکوفایی کرد. خطوط خشن، انحناهای فلزی و سیلوئت‌های آینده‌گرای معماری قرن بیست و یکم ناگهان نرم شدند و به رؤیاهای نقاشی‌شده با دست تبدیل گشتند. نمادهای مدرن مانند موزه گوگنهایم، برج گرکین و خانه اپرای سیدنی در هاله‌ای از رنگ‌های پاستلی گرگ و میش غرق شدند، در پیچک‌ها پوشیده و در میان ارواح شناور و ابرهای خیالی قرار گرفتند. گویی هایائو میازاکی (هم‌بنیان‌گذار استودیو گیبلی) کارگردان خلاق دنیای معماری شده بود.
به دنیای معماری به سبک گیبلی خوش آمدید؛ این یک جنبش بصری ترند است که به‌سرعت در پلتفرم‌هایی مانند X (توئیتر سابق)، اینستاگرام و ردیت گسترش یافته است. معماران، هنرمندان و رویاپردازان از ابزارهای هوش مصنوعی برای بازتصویر بناهای شاخص معماری مدرن از دریچه‌ی گرم و روح‌نواز استودیو گیبلی، استودیوی انیمیشن محبوب ژاپنی که آثار مشهوری مانند شهر اشباح، قلعه متحرک هاول و همسایه‌ام توتورو را خلق کرده است، استفاده می‌کنند.
در نگاه اول، این روند سرگرم‌کننده به نظر می‌رسد، اما در عمق ماجرا، بازتاب یک اشتیاق رو به رشد برای بازگرداندن احساسات، لطافت و روایت به محیط ساخته‌شده است. از مگاستراکچرهای بتنی گرفته تا نمادهای پوشیده از شیشه، بناهای مدرن به آثاری آبرنگی و سرشار از شخصیت و رمز و راز تبدیل شده‌اند.
در اینجا، ۱۵ بنای مدرن را می‌بینید که «حمید حسن‌زاده» با استفاده از هوش مصنوعی، در همکاری با صفحه‌ی اینستاگرامی Architectanddesign، آن‌ها را به سبک گیبلی بازآفرینی کرده است.(PA)
