راجستان (Rajasthan) بزرگترین ایالت هندوستان است و در شمال غربی این کشور قرار دارد. مرکز این ایالت، جایپور (Jaipur)، یکی از محبوب‌ترین مقاصد گردشگری هندوستان به حساب می‌آید. در جایپور، به هر سمت که نگاه کنید هه چیز غیرعادی و رویایی به نظر می‌آید، از تاریخ و گذشته افسانه‌ای شهر گرفته تا جاذبه‌های دیدنی و چشم‌نواز آن.
در اواخر امپراتوری بزرگ مغول، در سال ۱۷۲۷، ماهاراجا جای سینگ دوم (Maharaja Jai Singh II) پایتخت قلمرو خود را از شهر دوندار (Dhundhar) به مکان دیگری منتقل می‌کند. در آن دوره، اولین پایتخت این سرزمین، شهری به نام داسا (Dausa) بوده است. از آنجایی که جمعیت داسا روزبه‌روز در حال رشد بود و شهر دیگر ظرفیت چنین جمعیتی را نداشت و کم‌کم با مشکل کم‌آبی نیز روبه‌رو می‌شد، به ناچار پایتحت را منتقل می‌کنند. جای سینگ دوم محلی در فاصله‌ی ۵۰ کیلومتری داسا، در ارتفاع ۴۳۱ متری از سطح دریا و در نزدیکی دو رودخانه را برای پایتخت جدید خود انتخاب می‌کند و این‌گونه شهر جایپور پدید می‌آید.
امروزه، اثری از شهر داندار باقی نمانده است. اما محدوده اراضی آن به ایالت راجستان تعلق دارد و هم‌چنان این جایپور است که پایتخت ایالت راجستان است. جایپور با جمعیت ۶,5 میلیون نفر، دهمین شهر بزرگ هندوستان است.
برای ساخت ساختمان‌های این شهر که تا به امروز پا بر جا مانده‌اند از سنگ‌هایی به رنگ صورتی استفاده شده است؛ به همین دلیل است که جایپور را «شهر صورتی» می‌نامند. سیستم شهرسازی آشفته که یکی از ویژگی‌های شهرهای قدیمی است، در جایپور به چشم نمی‌خورد. مرکز تاریخی شهر به‌وسیله خیابان‌های پهن به شش منطقه تقسیم شده است. این، در واقع، نمونه‌ای منحصربه‌فرد از شهرسازی است که بر اساس اصول معماری سنتی هندی بنا شده است.
مهمترین جاذبه‌های شهر جایپور در میان دیوارهای تاریخی آن قرار گرفته‌اند. یکی از این جاذبه‌ها باغ رام نیواس (Ram Niwas) است. در میانه‌های قرن ۱۹، مساحتی حدود ۳۱۰,۰۰۰ متر را احاطه می‌کرد اما امروزه چیزی حدود ۲/۳ آن مساحت را پوشش داده است. در حال حاضر، محوطه باغ در اختیار موزه آلبرت هال (قدیمی‌ترین موزه ایالت)، کافه‌ها و پارک پرندگان است.
این مجموعه کاخ، ساختمان هاوا ماهال (Hawa Mahal) هم در برمی‌گیرد ـ بنایی ۵ طبقه به‌شکل تاج کریشنا که به رنگ صورتی و قرمز است. این ساختمان مهمترین جاذبه‌ی گردشگری جایپور و یکی از مشهورترین نمونه‌های معماری راجپوت است. نام این ساختمان به‌معنای «قصر بادها» است. و بنای خارجی آن بیش از ۹۵۳ پنجره دارد؛ درگذشته بانوان قصر در پس این کاخ بزرگ می‌توانستند هیاهوی زندگی روزمره و مردم عادی را نظاره‌گر باشند.
کمی دورتر از این ساختمان تاریخی، بنایی قدیمی‌تر قرار گرفته است؛ یعنی جانتار مانتار که به فرمان موسس شهر ساخته شده است. ماهاراجا جای سینگ دوم هم به‌عنوان سیاستمدار و هم دانشمند شناخته می‌شود. او به علوم ریاضی، معماری و اخترشناسی علاقه داشت. در دوران حکومت خود (۱۷۴۳-۱۶۹۹)، جای سینگ دوم، پنج رصدخانه دیدنی در هندوستان می‌سازد. رصدخانه‌ای که در جایپور ساخته شده است بزرگترین و سالم‌ترین آن‌ها است. لوازم و ابزاری که در این رصدخانه وجود دارند نیز بسیار عظیم هستند: ساعت آفتابی جانتار مانتار بزرگترین ساعت آفتابی دنیا است و بیش از ۲۷ متر قطر آن است.
در سال ۱۹۴۸، جانتار مانتار به‌عنوان میراث ملی و در سال ۲۰۱۰ به‌عنوان میراث جهانی توسط یونسکو به ثبت جهانی رسیده است.
اما این‌ها تنها بناهای این شهر دیدنی نیستند.باغ‌ها، معابد، قلعه‌ها و مقبره‌های تاریخی بسیاری در جایپور وجود دارد. بهترین جاذبه‌ی شهر، برج سارگاسولس (Sargasuli)، در سال ۱۷۴۹ ساخته شده است و به اسم ایسرا کات (Isar Lat) هم شناخته می‌شود.
اگر توان بالا رفتن از این برج زیبا و دیدن شهر را ندارید، می‌توانید با تماشای تصاویر پانوراما شهر جایپور راببینید.
تور مجازی روزهای فرد، ساعت ۱۰:۱۵ شب در کجارو منتشر می‌شود. برای دسترسی به مقاله‌های این بخش به صفحه‌ی اختصاصی تور مجازی مراجعه کنید.