این جملات را به افرادی که تنها سفر می کنند نگویید

چی؟ من فقط می‌خواستم یک بازار مراکشی را از نزدیک ببینم. معنی‌اش حتما باید این باشد که به یک سفر "بخور، دعا کن، عشق بورز" (نام یک فیلم) آمده‌ام تا خدا یا خواهش درونی‌ام را پیدا کنم؟ آمده‌ام حسابی بگردم و غذای فوق‌العاده بخورم. وقتی آدم دارد منظره‌ی فوق‌العاده‌ی اطرافش را می‌بلعد، مثلا بچه‌ی کوچکی را در پارک تماشا می‌کند، دیگر فلسفی فکر کردن کمی سخت به نظر می‌رسد!

حدس بزنید! همه‌ی کسانی که تنها سفر می‌کنند، مجرد و تنها نیستند. بنا بر گفته‌ی نیویورک تایمز، تعداد افراد متاهلی که تنها سفر می‌کنند، اگر از مجرد‌ها بیشتر نباشد، کمتر هم نیست. شما اصلا در جریان وضعیت زندگی آنها نیستید پس سریعا نتیجه‌گیری نکنید که به دنبال رابطه‌ی عاطفی می‌گردند.

ای وای، خودتان چه عکس‌العملی به چنین جمله‌ی چاپلوسانه‌ای خواهید داشت؟ (نکته، با هر آدم مجردی که حرف می‌زنید، در هر حالی، این جمله را کنار بگذارید). سفر کردن با یک همراه یا گروهی از دوستان تنها یکی از انتخاب‌های ماست و خیلی هم طبیعی است که یک انسان خوب و درست و حسابی (که اتفاقا حتی در یک رابطه‌ی عاطفی سالم هم هست) تصمیم بگیرد یک مرتبه را هم تنها سفر کند. اصلا هم معنی بدی ندارد. معنی چنین چیزی، تنهایی ارزشمند و آزادی گردش کردن بدون هماهنگی دائم با برنامه‌ی یک همراه دیگر است.

از من می‌خواهید چه پاسخی به این سوال بدهم؟ لابد اینکه بله البته، اما متاسفانه من آدم تنها و بدبخت و احمقی هستم که بدون دوست مانده‌ام و واقعا هر کاری کردم نتوانستم کسی را راضی کنم تا با من به سفر بیاید! بعضی افراد واقعا متوجه این موضوع نمی‌شوند که تنها سفر کردن می‌تواند یک انتخاب داوطلبانه و آگاهانه باشد. طبیعتا شما نه به درک این افراد احتیاج دارید، نه تأییدشان و نه حتی بدتر، دلسوزیشان.

خب حقیقت این است که تنها سفر کردن ابعاد خسته‌کننده و تنهایی را هم به همراه دارد، اما قرار نیست تمرکزمان روی آنها باشد. هیجان هم هست، شگفتی هم هست، برانگیختگی، اکتشاف و یک عالم انرژی مثبت هم همین طور. خیلی کار سختی نیست که با افرادی در سفر آشنا شوید. خصوصا وقتی با کوله پشتی‌تان سفر می‌کنید. اما هر کسی باید خلوت خودش را هم داشته باشد. اصلا این بخشی از لذت سفر است. قبول که تنها سفر کردن کار هر کسی نیست. اما نباید اجازه دهید آنهایی که از این شکل سفرخوششان نمی‌آید نظر منفی‌شان را به شما تحمیل کنند.

معمولا خانم‌هایی که تنها سفر می‌کنند، چنین جمله‌ای را هم از خانواده‌هایشان می‌شنوند و هم از غریبه‌هایی که تصادفا در سفر ملاقات می‌کنند. بله، یک سری خطر‌ها با بیرون رفتن و دور دنیا را گشتن ما را تهدید می‌کنند درست همان قدر که وقتی سر جایمان در خانه هستیم. کسانی که تنها سفر می‌کنند معمولا هم باهوش هستند و هم تمامی نکات را برای امنیتشان می‌دانند. پس نیازی به شما ندارند تا اعتماد به نفسشان را تضعیف کنید یا بهشان حس ترس بدهید.

بله، می‌تواند درست باشد، اما سفر در عین حال می‌تواند اهداف دیگری هم داشته باشد. مثلا اینکه از مکان‌های جدید بازدید کنید و با فرهنگ‌های خارق‌العاده آشنا شوید. این می‌تواند دلیل خیلی خوبی برای سفر باشد. آدم حتما به لندن یا رم نمی‌رود تا عشقش را پیدا کند. نه اینکه به دنبال عشق بودن چیز بدی باشد، اما می‌خواهم بگویم دلایل دیگری هم برای گشتن دنیا وجود دارد.

بله البته، وحی منزل است نه؟ هماهنگ کردن برنامه‌ی دو نفر، تلاش برای اینکه عین هر روز کارهایی بکنیم که هر دو نفر از تمام اوقاتشان لذت ببرند. البته که دو نفره سفر کردن فوق‌العاده است. فقط اینکه... نه همیشه! اگر تا به حال لذت خودخواهانه و خالص تنها سفر کردن را نچشیده‌اید، دارید توی یک جعبه زندگی می‌کنید! تا امتحانش نکرده‌اید، دورش نیندازید!

بله، خرید یک بلیط هواپیما از طریق اینترنت واقعا چالش‌برانگیز بود. مرخصی گرفتن و برنامه‌ریزی کردن هم همین طور. ساک بستن را که دیگر نگو! خیلی ممنون که تمام کارهای سختی را که تنهایی از پسشان برآمده‌ام، بهم یادآوری می‌کنید. ممکن است خیلی عجیب و شجاعانه به نظر برسد که آدم تنها سفر کند، اما واقعا دیگر آن قدرها هم غیر‌معمول و تحسین‌‌برانگیز نیست.

خدایا این دیگر یعنی چی واقعا؟! فقط چون دارم به تنهایی در فرودگاه از نوشیدنی‌ام لذت می‌برم یا توی یک موزه می‌چرخم یا برای خودم گردش می‌کنم یا در کافه‌ای نشسته‌ام و قهوه‌ام را می‌نوشم، یعنی به دام افسردگی افتاده‌ام؟ دلسوزی و ترحمتان را برای خودتان نگه دارید. من واقعا نیازی به آن ندارم. خیلی ممنون!

حتما پیش خودتان فکر می‌کنید من می‌خواهم به هر شکلی شده غم تنهایی‌ام را با سرعت تمام رفع و رجوع کنم؟ خیلی ممنون، چه مهربانید که می‌خواهید یک عالم پولم را بالای نوشیدنی بدهم، در حالی که برای کمی آرامش اینجا آمده‌ام. فکر نکنید همه‌ی کسانی که تنها سفر می‌کنند به دنبال مهمانی‌ می‌گردند. هر کسی بخواهد، خودش از شما خواهد پرسید.

بماند که خوب است بدانیم همه‌ی آدم‌ها به خاطر تجارت نیست که سفر می‌کنند، اما واقعا برای شروع یک گفتگو این هم سوال است آخر؟ چرا همه‌ی مردم این سوال را برای شروع می‌پرسند؟ یعنی واقعا شما دلتان می‌خواهد یک آدم غریبه بیاید برایتان از (وای وای) شغلش حرف بزند؟ بگذارید تکلیفمان را روشن کنیم. به جز ستارگان سینما، فضانوردان و رانندگان مسابقات ماشین سواری (فقط هم همین‌ها!) شغل هیچ کسی جالب نیست، مگر اینکه همکارش باشید. بیشتر ما، سفر می‌کنیم که از شغلمان کمی فرار کنیم پس حرفش را به میان نیاورید.

من صدها کیلومتر را طی کرده‌ام تا به مقصد جدیدی بیایم، پس حتما دوست دارم خودم را در یک اتوبوس گرم و خفه‌کننده مچاله کنم تا بتوانم برای اینکه آنقدر حواسم پرت شود که جذابیت‌های شهر را نبینم چون دارم تمام تلاشم را می‌کنم که از دست یکی از آن هم‌سفرانی خلاص شوم که دقیقا دنبال کسی برای تفریح می‌گردد. برای آخرین بار: هر کسی که تنها سفر می‌کند، پی شکار معاشرین نیامده است!