یورو 2016 و شهرهای میزبان آن: لیل و ورزشگاه پیر مائوروی

لیل با قرار گرفتن در مرز بلژیک، شهری باریشه‌های قوی فلامانی است. هیچ شهر دیگری در فرانسه در طول تاریخ بیش از لیل موردتهاجم قرار نگرفته است؛ بااینحال لیل تأثیراتش را پنهان نمی‌کند و منظره Grand'Place کاملاً یادآور بروکسل یا آمستردام است.

نام شهر در فرانسوی باستان (L'Isle) و همچنین در فرانسویفلامانی (Rijsel) از این واقعیت ریشه می‌گیرد که اولین اجتماع‌ها در جزیره‌ای در مرداب‌های دره Deule بر پاشده است. لیل (به معنای جزیره) که شهری نظامی است از قرونوسطا تا انقلاب فرانسه در بطن رویدادهای تاریخی متعددی قرار داشته و از همین رو این نام ناخواسته روی شهری که بیش از هر شهری دیگری در فرانسه تحت محاصره بوده است، برجایمانده است.

پیش از آنکه فرانسه در پی کشمکش‌های جانشینی پادشاهی اسپانیا در ابتدای قرن هجدهم کنترل کامل لیل را بهدست بگیرد این شهر توسط فلاندری‌ها، دوک بورگوندی و امپراطوری مقدس روم کنترل می‌شد. در آن زمان لیل که درگذشته تنها مرکز تجارت بود، به یک پایگاه تولیدی بدل شده بود و طی انقلاب صنعتی نقش مهمی ایفا کرد.

لیل که همیشه خودش را با تغییرات فرامرزی وفق داده و در طی سه دهه گذشته شاهد ساخت ناحیه تجاری Euralille، ظهور خطوط پرسرعت TGV، یورواستار و گسترش امکانات دانشگاهی بوده است. این شهر در سال ۲۰۰۴به‌عنوان پایتخت فرهنگ اروپا برگزیده شد.

• لوییس فدره (Louis Faidherbe) (۱۸۱۸-۸۹): ژنرال و زمام دار سنگال
• شارل دو گل (۱۹۷۰-۱۸۹۰): رئیسجمهور دولت موقت فرانسه از ۳ژوئن۱۹۴۴ تا ۲۰ژانویه۱۹۴۶، هجدهمین رئیسجمهور فرانسه بین سال‌های۱۹۵۹ تا ۱۹۶۹
• لوئی پاستور (۹۵-۱۸۲۲): شیمیدان و مؤسس Institut Pasteur de Lille
• فیلیپ نوآره (۲۰۰۶-۱۹۳۰): بازیگر فرانسوی برنده دو جایزه سزار
• آلن دوکو: نویسنده، تاریخ‌نویس، مجری رادیو و تلویزیون

کاخ هنرهای زیبا (Palais des Beaux-Arts): این کاخ یکی از بزرگ‌ترینموزه‌های هنرهای زیبا در فرانسه است. این موزه در دهه ۹۰ نوسازی شد و توسعه پیدا کرد. کاخ هنرهای زیبا ۱۲هزارمترمربع فضای نمایشگاهی دارد و به مجموعه کم‌نظیر نقاشی‌هایش شهره است که قرن ۱۵ تا اوایل قرن ۲۰ را شامل می‌شود. این موزه همچنین مجموعه‌ای از طراحی‌ها، مجسمه‌ها، سکه‌ها و سرامیک را در خود جایداده است.

بیمارستان کنتس (Hospice Comtesse): بیمارستان کنتس که در محله قدیمی Rue de la Monnaie واقعشده، موزه‌ای است که به زندگی در فلاندرز از قرونوسطا تا انقلاب فرانسه اختصاصیافته است. این موزه مجموعه‌ای از نقاشی‌های فلامانی و اقلام متعددی از آن دوران (سرامیک، نقره و طلاکاری‌های ساخت لیل، پرده‌های منقش و غیره) و همچنین اسباب و اثاثیه خانه را شامل می‌شود.

موزه توپخانه (Canonniers Museum): این موزه که در دیر Rue des Canonniers بر پاشده است تاریخ نظامی شهر را به نمایش می‌گذارد و بر نمایش حملات متعدد به شهر تمرکز کرده است. موزه توپخانه ابزارهای نظامی مختلف را نمایش می‌دهد و اطلاعاتی از زندگی روزانه توپچی‌هایی که در شهر مستقر می‌شده‌اند در اختیار بازدیدکنندگان می‌گذارد.

موزه تاریخ طبیعی لیل: این موزه که در سال ۱۸۱۶تأسیس شده است، مجموعه‌هایی غنی از جانورشناسی، زمین‌شناسی، قوم‌نگاری و صنعتی را در خود جایداده است. این موزه هرساله حداقل دو نمایشگاه موقت برپا می‌کند.

زادگاه شارل دوگل: این ساختمان که شامل دو بخش در دو سوی باغ است در خیابان Princesse در سال ۱۹۸۳ به موزه بدل شد. این موزه محل سکونت خانواده، زندگی و کار شارل دوگل را به معرض نمایش می‌گذارد. بخش اول موزه بازدیدکنندگان را به زمان تولد شارل دو گل می‌برد و بخش دیگر یک مرکز فرهنگی است که جایگزین کارگاه تولید پارچه پدربزرگ دوگل شده است.

شش بزرگراه به لیل ختم می‌شوند، که دوتای آن از پاریس و آمستردام آغاز می‌شوند. فرودگاه بین‌المللی Lille-Lesquin که حدود ۷۰ مقصد جهانی دارد به فاصله ۱۵ دقیقه از مرکز شهر قرارگرفته است. قطار یکی دیگر از وسایل ارتباطی این شهر است. سفر به پاریس با TGV پرسرعت که ۳۰ قطار دارد، یک ساعت طول می‌کشد و با یورواستار تنها یک ساعت و ۲۰ دقیقه برای سفر به لندن زمان لازم است. دو ایستگاه راه‌آهن Lille Europe و Lille Flanders تنها ۲۰۰ کیلومتر با یکدیگر فاصلهدارند.

رود Deule از قلب شهر لیل می‌گذرد و بندر رودخانه، شهر را به ۷۰۰ کیلومتر راهآبی متصل می‌کند. بندر لیل، بندری چندمنظوره است که سکویی است برای رودخانه، راه‌آهن و حملونقلجاده‌ای. بندر لیل سومین بندر بزرگ در فرانسه تلقی می‌شود.

• فاصله لیل تا لنس: ۴۰ کیلومتر
• فاصله لیل تا سنت-دنیس: ۲۱۵ کیلومتر
• فاصله لیل تا پاریس: ۲۲۵ کیلومتر
• فاصله لیل تا لیون: ۶۹۰ کیلومتر
• فاصله لیل تا سنت-اتین: ۷۵۰ کیلومتر
• فاصله لیل تا بوردو: ۸۰۵ کیلومتر
• فاصله لیل تا تولوز: ۸۹۵ کیلومتر
• فاصله لیل تا مارسی: ۱۰۰۰ کیلومتر
• فاصله لیل تا نیس: ۱۱۷۰ کیلومتر

لیل با دو خط و ۴۵ کیلومتر مسیر (شامل ۶۰ ایستگاه) خانه بزرگ‌ترین سیستم متروی اتوماتیک دنیاست. همچنین دو خط تراموا، ۶۸ خط اتوبوس شهری (که هشتتای آن از مرز بلژیک عبور می‌کند) در شهر وجود دارد: باقیمت ثابت ۱/۳۰ یورو برای هر سفر.

باشگاه ورزشی المپیک لیل (LOSC Lille) در ۲۳سپتامبر۱۹۴۴ با ادغام دو تیم محلی المپیک لیل و باشگاه ورزشی Fivios شکل گرفت. دوران پس از جنگ جهانی عصری موفق برای لیل بود و آنها پنج قهرمانی بهدست آوردند، دو قهرمانی لیگ و سه قهرمانی جام حذفی.

مشکلات ورزشی و مالی در فصل ۶۵ /۱۹۶۴ باشگاه را به گرداب بحران فروبرد. سقوط لیل اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسید و دو سال بعد اتفاق افتاد. باشگاه مجبور بود عنوان حرفه‌ای را از روی خود بردارد و برای اولین بار از سال ۱۹۳۲ باشگاه لیل در لیگی حرفه‌ای حضور پیدا نکرد. درنهایت باشگاه با هویتی نو از لیگ آماتور فرانسه کار خودش را دوباره آغاز کرد و در سال ۱۹۷۰/۷۱ قهرمان ناحیه شمالی شد.

در پایان دهه ۱۹۹۰ عدم ثبات این باشگاه را فراگرفته بود تا اینکه وحید خلیلودزیچ سرمربی این تیم شد تا به کشتی سرگردان باشگاه جهت بدهد. چندی نگذشت که او لقب «ناجی» را از آن خود کرد. او به همراه رئیس باشگاه، برنارد لوکامپته، در ورزشگاه سابق لیل (Grimonprez-Jooris) مورد تشویق ۱۶هزار هوادار لیل قرار گرفتند. بازیکنان، سرمربی، رئیس و هواداران باشگاه در روز پایانی فصل در ۲۰می۲۰۰۰ در کنار یکدیگر صعود به دسته یک را جشن گرفتند.

کلود پوئل در فصل ۲۰۰۲/۰۳ در کنار رئیسی جدید، میشل سیدو، سرمربی باشگاه شد. این دو تن با همکاری یکدیگر لیل را احیا و یک زمین تمرین جدید و یک مرکز فنی در Luchin برای باشگاه تأسیس کردند. اگرچه باشگاه برای ورزشگاه جدید باید ده سال دیگر صبر می‌کرد تا کار ساخت (Grand Stade Lille Métropole) بهپایان برسد. در سال ۲۰۱۱ لیل قهرمانی لیگ یک را با هدایت رودی گارسیایی بهدست آورد که جانشین پوئل شده بود، با قهرمانی در جام حذفی یکدبل کسب کردند. آنها سرانجام اولین بازی در ورزشگاه زیبای جدید خود را در آگوست ۲۰۱۲ انجام دادند و نام ورزشگاه را به Pierre Mauroy تغییر دادند.

ژان وینسنت: در جام جهانی ۱۹۵۴ برای تیم ملی فرانسه بازی کرد و بعد نانت را به دو قهرمانی لیگ رساند.

متیودبوشی: در جام جهانی ۲۰۱۴ برای فرانسه به میدان رفت و پیش از انتقال به انگلستان یک دهه را در لیل گذراند.

یوهان کابایه: یکی از بازیکن آکادمی لیل، وی از نیوکاسل به پاریسن‌ژرمن پیوست و در جام جهانی ۲۰۱۴ با پیراهن تیم ملی فرانسه به میدان رفت.

ادنهازارد: یکی دیگر از پروش یافته‌های آکادمی لیل، وی در حال حاضر از ستارگان تیم ملی بلژیک است.

باشگاه لیل رکورد بیشترین تعداد تماشاگر را برای یک بازی در لیگ فرانسه دارد. بازی لیل در برابر لیون که در ورزشگاه استادو فرانس برگزار شد، ۷۸.۰۵۶ تماشاگر داشت.

لیل به خاطر امکانات بی‌نظیری که دارد، شهری ورزشی محسوب می‌شود. باشگاه هاکی شهر از زمان تأسیسش در سال ۱۹۲۴ حضوری بی‌وقفه در سطح اول هاکی فرانسه داشته است. باشگاه‌های محلی تنیس، دوومیدانی و وزنه‌برداری لیل هم در سطح ملی فرانسه به رقابت می‌پردازند. از باشگاه‌های برجسته شهر، باشگاه راگبی لیل (LMR) است که سال‌هاست به دنبال حضور در دسته دو لیگ فرانسه است. باشگاه بسکتبال لیل هم در لیگ ملی Pro B بازی می‌کند.

در سال ۲۰۰۹ فرآیند ساخت ورزشگاه پیر مائوروی (Stade Pierre-Mauroy) در شهر وینو دسک در نزدیکی شهر لیل آغاز شده و در سال ۱۷ اوت ۲۰۱۲ به بهره‌برداری رسید. ورزشگاه پیر مائوروی شامل یک زمین فوتبال با ظرفیت ۵۰٬۱۸۶ نفر و یک سالن بسکتبال با ظرفیت ۲۷٬۰۰۰ نفر است. این ورزشگاه در مرحله گروهی رقابت‌های یورو 2016 میزبان چهار بازی ذیل خواهد بود:

• ۱۳۹۵/۰۳/۲۴، ۰۰.۳۰: آلمان - اوکراین
• ۱۳۹۵/۰۳/۲۶، ۱۸.۳۰: روسیه - اسلواکی
• ۱۳۹۵/۰۳/۳۱، ۰۰.۳۰: سوئیس - فرانسه
• ۱۳۹۵/۰۴/۰۲، ۰۰.۳۰: ایتالیا - جمهوری ایرلند

همچنین یک رقابت از دور یک‌هشتم نهایی و یکی بازی‌های دور یک‌چهارم نهایی در این ورزشگاه برگزار خواهد شد.

• موقعیت: وینو دسک
• تاریخ آغاز ساخت: ۲۰۰۹
• تاریخ افتتاح: ۱۷ اوت ۲۰۱۲
• مالک: Eiffage (تا سال ۲۰۴۳)
• نوع زمین: چمن
• هزینه ساخت: یورو ۲۸۲ میلیون (هتل و رستوران ۴۲ میلیون یورو، هزینه مجموعه ورزشی ۳۲۴ میلیون یورو)
• ظرفیت: ۵۰٬۱۸۶ (۲۷٬۰۰۰ سالن ورزشی بسکتبال)