سنگ گور پهلوی ساسانی کشف شد
به نقل از ایسنا؛ ابوالحسن اتابکی، دکتری تاریخ و پژوهشگر آزاد و زبان‌شناس که خط این کتیبه را به همراه بابک پارسا جم (راهنمایی گردشگری) و آرش نمیرانیان شناسایی کرده در تایید این خبر به ایسنا گفت که بررسی‌های اولیه در محل کشف، نشان می‌دهد که این سنگ نوشته در اشکفت کوچکی نهان شده بود.
به گفته این زبان‌شناس، این سنگ نوشته که حاوی فرمان ساخت یک دخمک (گور) بوده به عمد و آگاهانه از دید بازدیدکنندگان (از طول تاریخ نگارش آن تا به امروز) پنهان شده و دسترسی به آن دشوار است.
اتابکی اظهار کرد:
با بررسی‌هایی که پیرامون این سنگ‌نوشته انجام دادیم به این نتیجه رسیدم که این سنگ‌نوشته، مربوط به گور ساده صخره‌ای یا یکی از تدفین‌های توده سنگی است که به اشتباه، مردم محلی به آن «خرفت خانه» می‌گویند، این در حالی است که یکی از این تدفین‌ها توده سنگی در فاصله نزدیکی از سنگ‌نوشته مزبور به شکل توده‌هایی از سنگ‌لاشه برپا شده است.
او افزود:
مستندات سنگ‌نوشتۀ نویافته پهلوی آباده که به خط پهلوی کتابی و مربوط به اواخر دوره ساسانی است، در اختیار کارشناس میراث فرهنگی استان فارس برای ثبت در آثار ملی نهاده شده و خوانش کامل این سنگ‌نوشته طی مقاله‌ای در مجله‌های علمی کشور بزودی چاپ خواهد شد.
این زبان‌شناس گفت:
کتابت این کتیبه نشان می‌دهد که تاریخ آن به پیش از کتیبه‌های پهلوی کلات بهمن یا قلعه گبری در این ناحیه می‌رسد.
اتابکی تاکید کرد:
این کتیبه شناسایی شده، تنها کتیبه خط پهلوی منطقه آباده نیست. به جز این، یک کتیبه دیگر به خط پهلوی و کوفی در قلعه گبری آباده شناسایی شده است.
این پژوهشگر درباره اهمیت شناسایی کتیبه، گفت:
این کتیبه به خط پهلوی ساسانی در یک گور توده سنگی شناسایی شده است، که البته به دلایل نامعلومی کتیبه آن پنهان شده بود. ما تا پیش از این، گور توده سنگی همراه با کتیبه شناسایی نکرده بودیم. گورهای توده سنگی معمولا مربوط به تدفین مردم عادی است.
بابک پارسا جم، راهنمای گردشگری که در شناسایی این کتیبه همراه بود نیز به ایسنا گفت:
این سنگ‌نوشته پهلوی بخشی از هویت تازه شهرستان آباده است که پیرامون امامزاده عکاش واقع شده است که می‌تواند تاریخ و شناسنامه‌تی این منطقه را دچار دگرگونی کند.
شهرستان آباده، دروازه ورودی فارس از سمت شمال است. کاوش‌های باستان‌شناسی نشان می‌دهد سکونت در محدوده فعلی آباده در استان فارس به هزاره اول قبل از میلاد باز می‌گردد. این منطقه در طول تاریخ محل استقرار کاروان‌ها و تجارت بین شمال و جنوب ایران بوده است.