مسافرت مسئولانه و محدود کردن تعداد گردشگر؛ نیاز امروز گردشگری دنیا
صنعت گردشگری جهانی شاهد یک روند صعودی است. طبق گزارش سازمان جهانی گردشگری، گردشگری بینالمللی برای هشتمین سال متوالی با رشد مواجه بوده، هر چند که از دهه ۱۹۶۰ هیچگاه چنین افزایش بدون وقفهای مشاهده نشده است.
کشور هند جاذبههای متعددی نظیر کوههای مملو از برف هیمالیا، سواحل گوا، تفرجگاههای یوگا و آیورودا در کرالا، تاج محل، سایتهای تاریخی میراث جهانی و بیش از ۱۰۰ پارک ملی دارد و طبق اعلام شورای جهانی سفر و گردشگری، پتانسیل تبدیل شدن به چهارمین مقصد گردشگری و اقتصاد گردشگری جهان در دهه پیشرو را دارد. با اینکه تعداد گردشگران جهانی هند در حال افزایش است، مردم هند نیز امروزه خیلی بیشتر سفر میکنند. تا سال ۲۰۲۵ احتمالا تعداد هندیهایی که برای تعطیلات به کشورهای خارجی میروند، سه برابر خواهد شد.
در هر حال، با توجه به دهها میلیون نفری که از نقاط معروف گردشگری جهان دیدن میکنند و باعث ازدحام بیش از حد جمعیت میشوند، آسیب ناشی از خیل عظیم گردشگران یک واقعیت تلخ تبدیل شده است. علاوه براین، گردشگران ممکن است به زیرساختهای محلی خسارت وارد کنند و به خاطر افزایش اجارهها در مکانهایی که باید خانه خود را با گردشگر مشترکا استفاده کنند، (مانند ایربیانبی (Airbnb)) میتواند منجر به مشکلات اقتصادی برای ساکنین بومی شود.
چندی پیش دولت هیماچال اعلام کرد به واسطهی وضعیت اکولوژیکی شکننده منطقه لاهال-اسپیتی (Lahaul-Spiti) به فکر محدود کردن حضور گردشگران است. پس از ازدحام جمعیت در یکی از ورودیهای تاج محل که باعث زخمی شدن پنج نفر شد، دولت مرکزی در ماه ژانویه اقداماتی را برای محدودیت تعداد بازدیدکنندگان از تاج محل اعلام کرد.
جزیره بوراکای (Boracay) از مقاصد گردشگری پرطرفدار فیلیپین است که مسئولان تصمیم گرفتند در ماه آوریل به مدت ۶ ماه درهای این جزیره را با هدف حفظ و نگهداری از آن، به روی بازدیدکنندگان ببندند. یکسال قبل نیز ماچو پیچو (Machu Picchu) قوانینی نظیر امکان بازدید در ساعات مشخص و بلیطهای محدود را به منظور کنترل خیل عظیم گردشگر اعمال کرد.
ایربیانبی که سفری آسانتر و مقرون به صرفه را به مسافران ارائه میکند با عصبانیت و خشم ساکنان بومی مواجه شده است. مردم بومی مقاصد گردشگری معروف نظیر ونیز، بارسلونا و آمستردام میگویند:
دیگر گردشگر نمیخواهیم، همین تعداد گردشگر کافی است.