امید‌ها برای احیای دریاچه نمک ارومیه بعد از بارش‌های اخیر دوباره زنده شده است. دریاچه ارومیه در پارک ملی در شمال غرب ایران قرار دارد. مساحت این دریاچه به دلیل سدسازی و استخراج بی‌رویه‌ی آب‌های زیرزمینی ۹۰ درصد کاهش یافته است.
زمانی این دریاچه بزرگترین دریاچه‌ی خاورمیانه و ششمین دریاچه‌ی بزرگ آب شور جهان بود.
دریاچه‌ی ارومیه طی چندین سال رو به نابودی می‌رفت اما خوشبختانه این روند متوقف شده است.
در سال ۲۰۱۵ رئیس‌جمهور ایران، دکتر حسن روحانی با اختصاص ۶۶۰ میلیون دلار برای سیستم‌های جدید آبیاری و دیگر طرح‌های مقابله با بیابان‌زایی موافقت کرد.
از گذشته تاکنون این دریاچه میزبان پرندگان مهاجر از جمله فلامینگو، پلیکان، اردک و مرغ ماهی‌خوار سفید بوده است. خشک شدن دریاچه به زنجیره‌ی غذایی محلی آسیب رسانده و باعث از بین رفتن یکی از بزرگترین زیستگاه‌های طبیعی میگوی آب‌های شور به نام «آرتمیا» شده است.
کاهش سطح آب دریاچه باعث تغییر رنگ آب شده است و جلبک‌ها و باکتری‌های موجود در آب بیشتر شده‌اند.
ناسا می‌گوید تغییر رنگ آن احتمالا به‌خاطر وجود دو گروه اصلی از موجودات ایجاد شده است: گونه‌ای از خانواده‌ی جلبک‌ها به نام «دونالیلا» و گونه‌ای از خانواده‌ی باکتری‌ها به نام «Halobacteriaceae».
این جلبک‌ها در محیط دریایی سبز دیده می‌شود اما وقتی شوری آب بیشتر شده و نور آفتاب با شدت بیشتری بتابد، به رنگ قرمز تغییر می‌کند.
مردم روی بدن خود را با نمک دریاچه می‌پوشانند.
دریاچه به رنگ قرمز است.
باران‌های پاییزی می‌تواند به پر شدن دوباره‌ی آب دریاچه کمک کند.
بارش‌های اخیر رنگ دریاچه را دوباره به رنگ آبی تغییر داده است.
در سال‌های اخیر رنگ دریاچه از قرمز به آبی و بالعکس تغییر رنگ داده است اما دانشمندان نگران هستند که رنگ آن در اثر خشکی برای همیشه به قرمز تبدیل شود.
دریاچه‌ی آبی رنگ
