پنج غذای عجیب ژاپنی؛ از خوراک لارو زنبور تا ملخ‌های ترد و آبدار

ژاپن کشوری با فرهنگی غنی و آشپزی منحصر‌به‌فرد است که برخی از غذاهای آن می‌توانند برای افراد ناآشنا عجیب و غیرمعمول به نظر برسند. غذاهای ژاپنی، از ماهی‌های زنده گرفته تا ترکیباتی که طعم و ظاهر غیرمتعارفی دارند، گاهی مرزهای ذائقه را جابه‌جا می‌کنند و افراد را با دنیایی از طعم‌های جدید آشنا می‌کنند. در این مطلب، پنج غذای عجیب ژاپنی را معرفی می‌کنیم که ممکن است شما را شگفت‌زده کنند!

«هاچینوکو» (Hachinoko) یا همان لارو زنبور و زنبور سرخ، یکی از خوراکی‌های خاص و سنتی در استان «ناگانو» (Nagano)، واقع در مرکز ژاپن است. این غذا را از لاروهای کوچک زنبور تهیه می‌کنند که با دقت از لانه‌های‌شان جمع‌آوری می‌شود و سپس در ترکیبی از سس سویا و شکر پخته می‌شوند. نتیجه این فرایند، میان‌وعده‌‌ای شیرین و ترد است که بسیاری از مردم محلی آن را به‌عنوان یک خوراکی لذیذ و مقوی بین وعده‌های غذایی میل می‌کنند.

منبع عکس: سایت pinterest.com. عکاس: نامشخص

در شهر «اوماچی» (Omachi)، نوعی بیسکویت سنتی به نام «جیباچی سنبی» (jibachi senbei) تهیه می‌شود که در ترکیب آن از زنبور خاصی به نام «زنبور حفار» (digger wasp) استفاده می‌شود. این بیسکویت به‌ویژه در میان سالمندان محبوبیت زیادی دارد؛ به حدی که باشگاهی از علاقه‌مندان به این خوراکی شکل گرفته است. برخی معتقدند که مصرف این محصول، علاوه بر طعم خاص و متفاوتش، دارای ارزش غذایی بالایی است و انرژی زیادی به بدن می‌بخشد.

جالب است بدانید که «امپراتور هیروهیتو» (Emperor Hirohito) نیز از طرفداران این خوراکی به‌ شمار می‌آمد. امپراتور زنبورهای سرخ‌شده را همراه با برنج پخته میل می‌کرد که با سس سویا و شکر طعم‌دار شده بود. این ترکیب، یکی از نمونه‌های برجسته‌ استفاده از حشرات در آشپزی سنتی ژاپن است که نه‌تنها در گذشته، بلکه امروزه نیز در برخی مناطق این کشور طرفداران خاص خود را دارد.

«سوپون» (Suppon) یا لاک‌پشت‌های نرم‌پوست، از دیرباز در فرهنگ غذایی کشورهای شرق آسیا، به‌ویژه ژاپن و چین، جایگاه ویژه‌ای داشته‌اند. در ژاپن، قرن‌هاست که این لاک‌پشت‌ها به‌عنوان یک غذای مقوی مصرف می‌شوند و در چین نیز سابقه استفاده از آن‌ها به مراتب طولانی‌تر است. بسیاری معتقدند که گوشت سوپون نه‌تنها از نظر تغذیه‌ای بسیار غنی است، بلکه خواص درمانی و انرژی‌بخش نیز دارد.

منبع عکس: سایت medium.com. عکاس: نامشخص

تقریبا تمام بخش‌های این لاک‌پشت به‌جز قسمت سخت لاک، استخوان‌های پا، ناخن‌ها و مثانه، خوراکی هستند. گوشت آن معمولا در قالب سوپ یا خورش سرو می‌شود که پایه آن را یک آب‌گوشت سبک و غنی تشکیل می‌دهد. این آب‌گوشت معمولا با استفاده از ترکیباتی مانند سس سویا تهیه می‌شود و طعمی دلپذیر و عمیق به غذا می‌بخشد.

طعم گوشت لاک‌پشت اغلب با گوشت مرغ مقایسه می‌شود؛ اما سوپون مزه‌ای منحصربه‌فرد دارد که با هیچ گوشت دیگری کاملا یکسان نیست. این طعم خاص، همراه با بافت لطیف گوشت، آن را به غذایی محبوب و گران‌قیمت در میان علاقه‌مندان به غذاهای سنتی و خاص تبدیل کرده است. اگر کنجکاو هستید و به امتحان غذاهای جدید علاقه دارید، سوپون می‌تواند تجربه‌ای متفاوت و جالب برای شما باشد.

در ژاپن، «گیوتان» (Gyutan؛ زبان گاو) یکی از غذاهای محبوب است، به‌ویژه در رستوران‌های «یاکینیکو» (yakiniku) که در واقع نوعی کباب‌خانه ژاپنی محسوب می‌شود. بسیاری معتقدند که این غذا طعمی لذیذ و خاص دارد؛ اگرچه ممکن است برخی افراد در ابتدا نسبت به امتحان کردن آن تردید داشته باشند. این غذا اصالتا متعلق به شهر «سندای» (Sendai) است و معمولا همراه با برنج، «سوپ دم گاو» (tail soup) و ترشی سرو می‌شود. اگر گیوتان را در رستوران‌های یاکینیکو سفارش دهید، احتمالا آن را به‌سادگی با کمی نمک گریل می‌کنند که در این صورت به آن «تانشیو» (tanshio؛ زبان نمکی) می‌گویند.

منبع عکس: سایت japan-guide.com. عکاس: نامشخص

گوشت زبان گاو بافتی لطیف و در عینِ حال کمی جویدنی دارد و بسته به روش پخت، می‌تواند طعمی غنی و دلچسب پیدا کند. اگر از غذاهای گوشتی لذت می‌برید و به‌دنبال امتحان طعم‌های جدید هستید، گیوتان می‌تواند تجربه‌ای متفاوت و جذاب برای شما به‌شمار آید.

«ایناگو» (inago) ملخ‌هایی است که به‌صورت سنتی در ترکیبی از سس سویا و شکر جوشانده می‌شوند و به یک خوراکی خوش‌ طعم و خاص تبدیل می‌شوند. نتیجه‌ این فرایند، غذایی بیرون تُرد و درون آبدار، با طعمی دلپذیر و بافتی جذاب است. برخلاف تصور عموم، ایناگو نه‌تنها میان برخی افراد روستایی، بلکه در بین علاقه‌مندان به غذاهای سنتی و مقوی نیز محبوب است. این ملخ‌ها منبعی عالی از پروتئین هستند و به همین دلیل، در گذشته به‌عنوان یک غذای مغذی در دوران کمبود مواد غذایی مصرف می‌شدند.

منبع عکس: سایت muyjapones.com. عکاس: نامشخص

امروزه ایناگو به‌عنوان یک تنقلات سنتی در برخی بارها سرو می‌شود؛ اما بیشترین کاربرد آن را می‌توان در مناطق روستایی استان‌های ناگانو، «گونما» (Gunma) و «یاماگاتا» (Yamagata) یافت. این غذا همچنان بخشی از فرهنگ غذایی محلی این مناطق محسوب می‌شود و افرادی که به امتحان کردن غذاهای غیرمعمول علاقه دارند، آن را یک تجربه‌ خاص و متفاوت می‌دانند.

اغلب افراد از خوردن ساشیمی و سوشی لذت می‌برند؛ اما علاقه‌ای ندارند که یک آبزی زنده در ظرف غذایشان باشد! با این حال، «شیرو نو اودوری‌گوی» (Shiro no odorigui) از آن دسته غذاهایی است که این قاعده را کاملا زیر پا می‌گذارد. این ماهی‌های کوچک نه‌تنها زنده هستند، بلکه هنگام سرو کاملا در حال تکاپو خواهند بود!

اصطلاح «اودوری‌گوی» (odori-gui) به‌معنای غذای رقصان است؛ البته، آن‌ها واقعا نمی‌رقصند. این نام از آنجا آمده که ماهی‌های «شیرو» (Shiro) هنگام خورده شدن، تکان می‌خورند، وول می‌خورند و حتی در دهان شما تقلا می‌کنند؛ زیرا هنگام سرو زنده‌اند. برخی می‌گویند که این تجربه‌ای هیجان‌انگیز و ماجراجویانه است، در حالی که برای برخی دیگر ممکن است بیش از حد عجیب و ناپذیرفتنی باشد.

شیرو نو اودوری‌گوی یک غذای کمیاب و خاص است که در تعداد محدودی از رستوران‌های ژاپن سرو می‌شود. اگر از ماجراجویان دنیای غذا هستید و قصد دارید این تجربه‌ منحصربه‌فرد را امتحان کنید، برای خوردن این غذا، حتما به یک رستوران معتبر مراجعه کنید تا از تازه بودن و رعایت استانداردهای بهداشتی مطمئن باشید.

منبع عکس: سایت muyjapones.com. عکاس: نامشخص

شما هم تجربه خوردن غذاهای عجیب و غریب ژاپنی را دارید؟ به نظر شما کدام‌یک از غذاهای مقاله، عجیب‌ترین غذای ژاپن است؟ خوشحال می‌شویم دیدگاه‌ها و تجربه‌های خود را با مخاطبان کجارو در میان بگذارید.

منبع عکس کاور: سایت toptentravel.com.vn. عکاس: نامشخص