رژیم غذایی مردم ایتالیا

رژیم غذایی مردم ایتالیا، در حقیقت توصیف کننده‌ی یک اثر زیبا و در عین حال ساده‌ی هنری است که تنها از ترکیب چهار تا هشت ماده‌ی اولیه به‌دست می‌آید. در حقیقت، مردم ایتالیا علاوه بر استفاده از مواد اصلی با کیفیت و ایجاد غذاهایی لذیذ و عالی، با تکیه بر ذوق و سلیقه‌ی استادانه‌ی آشپزان خود، باعث حیرت دیگر کشورها شده‌اند. مواد اولیه‌ی مصرفی در پخت غذاها، به‌دلیل وجود مناطق مختلف جغرافیایی بسیار متنوع و گوناگون است. ولی این‌گونه بنظر می‌رسد، مردم ایتالیا علاقه‌ی بسیاری به چشیدن غذاهای بومی کشور خود دارند چراکه پخت انواع غذاهای منطقه‌ای در تمامی کشور، در حال رشد و توسعه است.

عکس از پینترست

بخش اصلی و اساس رژیم غذایی مردم ایتالیا استفاده‌ از انواع پنیر و نوشیدنی‌های مخصوصی است که در تهیه‌ی غذا از آن‌ها بهره می‌برند. برای مثال می‌توان گفت قهوه‌ی اسپرسو در نزد مردم ایتالیا جایگاه ویژه‌ای دارد.

مواد و ترکیبات اصلی که در تهیه‌ی غذاهای ایتالیا وجود دارند، از تنوع و گوناگونی بسیاری برخوردار است. این ترکیبات گونه‌های مختلفی از میوه‌ها، سبزیجات، سس‌ها، انواع گوشت‌ مانند گوشت خوک، گاو، گوسفند، مرغ، ماهی و... را در بر می‌گیرد. معمولادر شمال ایتالیا، گونه‌های مختلفی از ماهی، ماهی باکالا (Baccala) و ماهی کد (Cod)، سیب‌زمینی‌، برنج، ذرت، طیف وسیعی از سوسیس‌ها، گوشت خوک و پنیرهایی خاص و فوق‌العاده، مواد تشکیل دهنده‌ی غذاهای تهیه‌شده در این ناحیه است.

لیگورین(Ligurian: نوعی غذا) ترکیبات اصلی تشکیل دهنده‌ی‌آن شامل چندین نوع مختلف از گونه‌های ماهی و غذاهای دریایی، جوز و روغن زیتون است. امیلیا-روماینا ( Emilia-Romagna)، معمولا مواد تشکیل دهنده‌ی آن، هام (Ham، نوعی گوشت از قسمت ران خوک یا گاو که خشک شده باشد)، سوسیس‌ها، گونه‌های مختلفی از سالامی (Salami، فرآورده‌ای که همانند انواع سوسیس مورد استفاده قرار می‌گیرد)، قارچ‌های خوراکی، گرانا (نوعی خمیر)، پارمیانو رجیانو (Parmigiano-Reggiano، نوع دیگری از خمیر) و گوجه‌ها و سس بلونز (Bolognese) است.

در رژیم غذایی سنتی ایتالیای مرکزی، ترکیباتی مانند گوجه‌، انواع مختلفی از گوشت، ماهی و پنیر پکورینو (Pecorino)، به‌وفور دیده می‌شود. در نواحی توسکانی (Tuscany) و ناحیه‌ی آمبریا (Umbria)، عمدتا پاستاها را با سس آلا کارتیرا (alla Carrettiera، نوعی سس که ترکیبی از گل میخک و فلفل‌های کوبیده شده‌ی تند است) سرو می‌کنند. در جنوب ایتالیا نیز، گوجه‌های تازه، ماهی پخته شده در سس گوجه و فلفل تند، زیتون و روغن زیتون، سیر، کنگر فرنگی، پنیر ریکوتا (Ricotta cheeses)، بادنجان، کدوسبز و مسلما انواع مختلفی از ماهی مثل ساردین و ماهی تن (Sardines,Tuna)، از مولفه‌های مهم و ضروری در رژیم غذایی محلی است.

با شنیدن کلمه‌‌ی پاستا ناخودآگاه تصویر غذایی زیبا و لذیذ، که از انواع پاستا تهیه شده است، در گوشه‌ی ذهن ما نقش می‌بندد. ظرف غذاهایی که می‌تواند با انواع پاستاهای فرمی تهیه و در کنار سس‌های متنوع و لذیذ سرو شود. جالب است بدانید که در کشور ایتالیا صدها گونه پاستای فرمی تولید می‌شود و کمتر کسی است که آن‌ها را نشناخته یا تابه‌حال از طعم و مزه‌ی بی‌نظیرشان لذت نبرده باشد. پرواضح است، رژیم غذایی مردم ایتالیا بسیار مشهور و در عین حال مهم و قابل‌توجه است، چراکه گونه‌های مختلفی از پاستا مانند انواع نودل‌ در شکل‌های میله‌ای، باریک و نازک، پهن و عریض و فرمی به‌وفور دیده می‌شود. پاستاهایی همچون: پنه، ماکرونی، اسپاگتی، فوسیلی و لازانیا (Penne, Maccheroni Spaghetti, Fusilli, Lasagne) و گونه‌های بیشتری که ترکیبات اصلی آن مانند راویولی (Ravioli، نوعی غذا) و تورتلینی (Tortellini، نوعی غذا) است، نیز در رژیم غذایی مردم ایتالیا وجود دارد. در شمال ایتالیا، انواع بسیاری از پاستاها، حریره‌ی بلوط ( غذایی که به نام پولنتو (Polenta) معروف است) و ریزوتو (Risotto)، عموما در رژیم غذایی روزانه‌ی آن‌ها به میزان یکسانی یافت می‌شود.

پاستا به دو شکل پایه‌ای خشک و تر تقسیم بندی می‌شوند. پاستای خشک را بدون استفاده از تخم‌مرغ تهیه می‌کنند. بنابراین می‌توان با فراهم کردن محیطی مناسب، آن‌ها را بیشتر از دو سال نیز نگهداری کرد در صورتی که، پاستای تر را فقط دو روز آن هم در یخچال می‌توان نگهداری کرد. ایتالیایی‌ها پاستای خشک را فقط با آرد گندم سمولینا (Semolina)، تهیه می‌کنند و این نوع پاستا بیشتر در جنوب ایتالیا مورد استفاده‌ی مردم قرار می‌گیرد.

کلمه‌ی پیتزا برای اولین بار در سال ۹۹۷ میلادی، در یکی از اسناد برجای ‌مانده‌ از کشور ایتالیا، به کار رفته است. به نظر می‌رسد که ماده‌ی اولیه‌ی پیتزا یک نان پهن به نام Focaccia بوده که رومی‌های باستان، آن را به نام Panis Focaius می‌شناختند و مواد دیگری را روی آن اضافه می‌کردند. غذاهایی شبیه به پیتزا، پس از دوران نوسنگی (عصر حجر جدید)، ابداع شده‌اند. با توجه به یادداشت‌های برجای مانده از گذشتگان، به نظر می‌رسد مردم آن زمان با جمع‌آوری و ترکیب مواد دیگر، باعث خوشمزه‌تر شدن پیتزا شدند. بدیهی است که این غذا و غذاهای شبیه به آن، دارای تاریخچه‌ای کهن و قدیمی است. مردم ایتالیا ادعا می‌کنند، باستان شناسان نان سوخته‌ای راکه قدمتش به بیش از ۷۰۰۰ سال می‌رسد، کشف کرده‌اند. در رژیم غذایی یونانیان قدیم، نان پهنی به‌عنوان Plakous (نانی بسیار خوش‌عطر و لذیذ)، که با ترکیب باشکوه موادی چون انواع گیاهان، سیر و پیاز تهیه می‌شود، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بوده است. از این ترکیبات جالب و فوق‌العاده که از دنیای مدیترانه‌ی کهن باقی مانده‌ و امروزه به‌عنوان غذایی پرطرفدار در نظر گرفته می‌شود، می‌توان به فاکاچیا (Facaccia)، کاکائو(Coco: در انواع نرم و شیرین و فوق‌العاده لذیذ تهیه می‌شود) و امیلیا رومانیار که مختص کشور ایتالیاست، اشاره کرد.

این پیتزا که به نام ملکه‌ مارگاریتا مشهور است، از ترکیباتی مانند: انواع گوجه، پنیر موزارلا و ریحان تهیه می‌شود.

کالزونه در زبان مردم ایتالیا، به‌معنای انبار کردن (انباشتن یا پرکردن) است. خاستگاه آن به ایتالیا باز می‌‌گردد و در تهیه‌ی این پیتزای خوشمزه، مواد اصلی در بین خمیری نرم و لطیف ریخته شده و خمیر را به‌صورت نیم دایره می‌پیچند.

نان پهنی است که با ترکیب روغن، گوجه و سیر تهیه می‌شود. در زمان‌های گذشته یکی از غذاهایی که برای ملوانان به‌عنوان مواد غذایی، ذخیره می‌شد، مارینارا بوده است تا ملوانان بتوانند حتی زمانی که از خانه دور هستند نیز از طعم فوق‌العاده‌ی پیتزا لذت ببرند.

بسیاری از مردم تصور می‌کنند که مارینارا و استورم‌بولی یکسان هستند. اما در واقع این‌گونه نیست. این غذا از خمیری چند لا که بین آن را از انواع ژامبون، پنیر پیتزا و موادی که معمولا در تهیه‌ی پیتزا استفاده می‌شود، پر می‌کنند.

معمولا در رژیم غذایی مردم ایتالیا، سه یا چهار وعده‌ی غذایی وجود دارد. در تعطیلات آخر هفته، وعده‌ی غذایی که مصرف می‌شود، بهانه‌ی بسیار خوبی است برای اینکه افراد خانواده یا دوستان در کنار هم جمع شوند و از مصاحبت با یکدیگر و نیز طعم لذیذ غذاهایی که با هنر و ذوق ایتالیایی تهیه شده است، لحظات شاد و فوق‌العاده‌ای را تجربه کنند. کاملا بدیهی است که در این ایام خاص نظیر جشن سال نو، عید کریسمس، ضیافت‌های خانوادگی یا دوستانه، غذاخوردن مردم، حتی ساعت‌ها نیز به طول انجامد.

در رژیم غذایی مردم ایتالیا، در هر وعده‌ی غذایی، معمولا از یک یا نهایتا دو نوع غذا استفاده می‌شود. به‌عنوان مثال ظرف غذای اصلی و نوشیدنی که با توجه به ذائقه‌ی افراد خانواده، از انواع پاستاها یا غذاهای تهیه شده از انواع گوشت‌های کبابی، آب‌پز و... انتخاب می‌شود. اما در روزهای مهم، مانند جشن‌ ازدواج، ظرف‌های متنوعی از غذاهای لذیذ و خوشمزه، نوشیدنی‌های گوناگون و انواع شیرینی و دسر به چشم می‌خورد. مردم ایتالیا به اولین بخش از وعده‌ی غذایی که مصرف می‌کنند پریمو (Perimo)، می‌گویند. اصولا پریمو را غذایی به نام ریستو (Risoto)، تشکیل می‌دهد.

اولین وعده‌ی غذایی در رژیم مردم ایتالیا مانند سایر نقاط دنیا، صبحانه یا Colazine است. صبحانه‌های سنتی ایتالیا با توجه به اقلیم هر منطقه متفاوت است. درست شبیه آنچه که در فرانسه، یونان، پرتغال و اسپانیا وجود دارد. صبحانه‌ی سنتی مرسوم در رژیم غذایی مردم این کشور مانند صبحانه‌ی مردم ترکیه و مردم کره‌جنوبی، از تنوع و گوناگونی مواد خوراکی برخوردار نیست. آن‌ها به نوشیدن یک فنجان قهوه‌ی داغ و شیر، همراه با نان های پیچ یا شیرینی‌های رول شده، کره و مربا بسنده می‌کنند. در ایتالیا این صبحانه را با نام پریما کلازیونه (Pirma Colazione)، می‌شناسند.

بیسکوئیت فتا (نوعی شیرینی شبیه به نان سفت که اغلب با کره و مربا می‌خورند) و شیرینی‌های سنتی نیز ممکن است در وعده‌ی صبحانه قرار بگیرد. بچه‌ها نیز در هنگام صبحانه از شکلات داغ، شیر ساده یا شیر داغ و مقدار کمی قهوه استفاده می‌کنند. اما یک فنجان قهوه‌ی اسپرسو به‌همراه شیرینی کماج و کلوچه، صبحانه‌ای است که در کافی‌شاپ‌ها برای مشتریان سرو می‌شود. نوع دیگری از صبحانه در رژیم غذایی مردم ایتالیا وجود دارد. که بسیار غنی و سرشار از پروتئین‌ها است. آن‌ها در این نوع از صبحانه، از غلات، میوه‌های پخته شده و ماست استفاده می‌کنند. در سال‌های اخیر، مردم ایتالیا تمایل بیشتری به استفاده از چنین صبحانه‌ی غنی و کاملی را از خود نشان داده‌اند. به‌طوری که، در اکثر مناطق این کشور، استفاده از این نوع صبحانه، در رژیم غذایی مردم قرار گرفته است.

ناهار یکی از مهم‌ترین وعده‌های غذایی مردم ایتالیا است. آن‌ها این وعده‌ی غذایی بسیار مهم را با میل و رغبت وصف نشدنی مصرف می‌کنند. اهمیت آن تا اندازه‌ای قابل‌توجه مردم و مسئولان کشور ایتالیا قرار گرفته است که زمان مشخصی را برای صرف آن، در دستور کار خود قرار داده‌اند. به‌طور مثال افرادی که شاغل هستند، زمانی بین یک تا دو ساعت از وقت اداری خود را به خوردن ناهار، اختصاص می‌دهند. در شمال ایتالیا، مردم از ساعت ۱۲ ظهر تا ۲ عصر و در جنوب ایتالیا با کمی تاخیر، به خوردن وعده‌ی ناهار مشغول می‌شوند. غذاهایی مانند: ساندویچ‌های کوچک، زیتون و برش‌های کوچکی از انواع پنیر، از ترکیبات اصلی ناهار به شمار می‌روند. خانواده‌ها نیز، در اولین بخش از غذای اصلی از گونه‌های مختلف پاستا، سوپ، راویولی و ریستوتو به‌عنوان پیش غذا استفاده می‌کنند. ظرف غذای اصلی نیز شامل گوشت یا ماهی، همراه با انواع سبزیجات خوراکی است. جالب است بدانید که مردم ایتالیا در روزهای یک‌شنبه از غذاهای سنتی در وعده‌ی ناهار خود استفاده می‌کنند.

در وعده‌ی شام مردم ایتالیا، غذاهایی که استفاده می‌شود، شباهت بسیاری به آنچه که هنگام ناهار مصرف می‌کنند دارد. اما با این تفاوت که آن‌ها زمان بیشتری را نسبت به ناهار، برای بودن در کنار هم، در نظر می‌گیرند. در رژیم غذایی مردم این کشور، ظرفی از سالاد، سوپ، ریستوتو و حتی ممکن است غذاهای دیگری وجود داشته باشد. مردم ایتالیا دیرتر از مردم شمال اروپا و زودتر از مردم اسپانیا و دیگر کشورهای حاشیه‌ی دریای مدیترانه، شروع به خوردن وعده‌ی شام می‌کنند. ساعاتی بین 7:30 عصر تا 9 شب زمان مناسبی برای سرو شام است. آنچه که تا به اینجا در مورد رژیم غذایی مردم ایتالیا بیان شد، تنها سرفصلی از فرهنگ و آداب غذایی است که در کشور ایتالیا وجود دارد و بدون شک برای آشنایی بیشتر با مردم و فرهنگ ایتالیا می‌توان ساعت‌ها صحبت کرد. منبع wikipedia