از اولین روزهایی که حروف و ادبیات رو شناختم، خوندن و نوشتن حس خوب و لذتبخشی برام داشت. اهل صحبت‌های طولانی و حرف زدن‌های زیاد نبودم و از همون کودکی ترجیحم آوردن احساسات روی کاغذ بود. با نوشتن تونستم داستان‌های کودکانه‌ای که توی ذهنم شکل می‌گرفت روی کاغذ بیارم و اینطوری اولین داستان‌های چند خطی من نوشته شدند، اما جایی برای اشتراک گذاری اون‌ها نبود و به عنوان جزئی از خاطراتم توی کتابخونه‌ی اتاقم موند. از اونجایی که عاشق طبیعت، سفر و گشت‌وگذار بودم؛ توی دانشگاه مدیریت جهانگردی رو انتخاب کردم و اون رو تا مقطع کارشناسی ارشد ادامه دادم. چندین سال گذشت و همواره مشغول درس و دانشگاه بودم تا اینکه کرونا منو با مقوله‌ی جدیدی آشنا کرد که اون نویسندگی دورکاری یا فریلنسر بود. اینجا همون جرقه‌ای بود که توی ذهنم خورد و مشغول به نوشتن شدم. بعد از مدتی با کجارو آشنا شدم و دقیقا نقطه تکامل و تلفیق دو رشته موردعلاقه‌ام اینجا به هم گره خورد. نوشتن در سایت مجله‌ای و گردشگری کجارو که هر دو علاقه من رو شامل می‌شد.