موزه ونگوگ

موزه ونگوگ در آمستردام با تاسیس در سال ۱۹۷۳، بیش از پنج دهه قدمت دارد و در این مدت به پربازدیدترین موزه کشور هلند تبدیل شده است. در این موزه بیشترین آثار «ونسان ونگوگ» (Vincent van Gogh)، نقاش هلندی، گردآوری شده است و موزه تقریبا به‌طور کامل به این هنرمند و زندگی هنری وی اختصاص دارد. در این مقاله، بیشتر با این موزه مشهور آشنا خواهید شد.

درباره موزه ونگوگ بیشتر بخوانید:

• آدرس: هلند، آمستردام، خیابان فن بائرلسترات (Van Baerlestraat)، خیابان پائولوس پاترسترات (Paulus Potterstraat) (مشاهده روی نقشه)

موزه ون گوگ در محوطه‌ای عمومی به نام «میدان موزه» (Museumplein) در منطقه جنوبی شهر آمستردام به نام «آمستردام-زوید» (Amsterdam-Zuid) واقع شده است. در میدان موزه و پیرامون موزه ونگوگ، تالار و موزه‌های دیگری نظیر «تالار کنسرت آمستردام» (Concertgebouw)، «موزه اشتدلیک»، «موزه موکو» و «موزه ملی» قرار دارند.

منبع عکس: Amsterdam Sights، عکاس: نامشخص

بهترین راه دسترسی به موزه ونگوگ در آمستردام از طریق وسایل حمل و نقل عمومی، تراموا و اتوبوس است. ایستگاه‌ «فن بائرلسترات» (Van Baerlestraat) در خطوط تراموای دو، پنج یا ۱۲ و ایستگاه «میوزیم پلین» (Museumplein؛ میدان موزه) در خطوط تراموای سه، پنج یا ۱۲ و خطوط اتوبوسرانی ۳۴۷ یا ۳۵۷، نزدیک‌ترین ایستگاه‌ها به موزه ون گوگ هستند.

منبع عکس: Keij & Stefels، عکاس: نامشخص

موزه ونگوگ در آمستردام موزه‌ای هنری است که به آثار ونسان ون گوگ و هنرمندان هم‌عصر وی اختصاص دارد. موزه‌های مختلفی از جمله موزه «کرولر مولر» (Kroller Muller) در سراسر جهان آثار ونگوگ را در خود نگاه می‌دارند؛ اما موزه ونگوگ بزرگ‌ترین مجموعه از نقاشی‌ها و طراحی‌های این نقاش هلندی را در اختیار دارد و جزو موزه های معروف جهان به شمار می‌رود.

در سال ۲۰۱۷، موزه ونگوگ در آمستردام با ۲,۳۰۰,۰۰۰ بازدیدکننده، پربازدیدترین موزه هلند و بیست‌وسومین موزه هنری پربازدید جهان شناخته شد. بیشترین طرفداران موزه ونگوگ در ایران نیز عموما این موزه را برای دیدن آثار ونگوگ جست‌وجو می‌کنند. از سال ۲۰۱۹، نمایشگاه همه‌جانبه «تجربه ملاقات با ونسان ونگوگ» (Meet Vincent Van Gogh Experience) در این موزه برگزار می‌شود که در آن بازدیدکنندگان به‌صورت سه‌بعدی با زندگی و آثار ونگوگ آشنا می‌شوند. تورهای مختلفی از سراسر جهان برای شرکت در نمایشگاه ونگوگ برگزار می‌شود.

منبع عکس: meetvincent.com، عکاس: نامشخص

ونگوگ نقاش هلندی در سبک «پست‌امپرسیونیسم» (Post-Impressionism) در قرن نوزدهم میلادی بود که جزو معروف‌ترین و تاثیرگذارترین شخصیت‌های تاریخ هنر غربی به شمار می‌رود. طی حدود یک دهه، او ۲,۱۰۰ اثر هنری خلق کرد که بیشتر آن‌ها را در دو سال پایانی عمرش کشید. ۸۶۰ مورد از آثار ونگوگ، نقاشی رنگ روغن هستند. موضوع آثار وی شامل نقاشی مناظر طبیعی، سوژه‌های ثابت، پرتره و خودنگاره می‌شود. رنگ‌های تندی که ونگوگ به‌کار می‌برد و همچنین طرز استفاده وی از قلم‌مو، بعدها در سبک «اکسپرسیونیسم» (Expressionism) در هنر مدرن مورد اقتباس قرار گرفت.

منبع عکس: Pinot's Pallette، عکاس: نامشخص

گفته می‌شود که ونسان ونگوگ گوش چپ خود را برید؛ اما درباره این ماجرا، ابهام‌هایی وجود دارد؛ زیرا خود ونگوگ از این اتفاق چیزی نگفته است و روایت‌های ماجرای ونگوگ نیز حداقل به ۱۵ سال پس از واقعه ارتباط دارد. مسلم آن است که ونگوگ از روان‌پریشی و هذیان رنج می‌برد و بسیار نوشیدنی الکلی مصرف می‌کرد.

«گوگن» (Gauguin)، نقاش فرانسوی و رقیب ونگوگ، از یک درگیری با ونگوگ در شب ۲۳ دسامبر سال ۱۸۸۸ یاد می‌کند. در آن شب، وقتی ونگوگ به اتاق خود برگشت، ظاهرا صداهای آزاردهنده‌ای شنید و با تیغی که در دست داشت، بخشی یا شاید کل گوش چپ خود را برید. او زخم را بست، گوش را در کاغذی پیچید و آن را در مهمان‌خانه‌ای که مدام با گوگن به آنجا می‌رفت، به زنی تحویل داد. در صبح روز بعد، ونگوگ را بیهوش یافتند و به بیمارستان بردند. گوش بریده‌شده نیز به بیمارستان تحویل داده شد؛ اما چون زمان زیادی گذشته بود، نتوانستند آن را پیوند بزنند.

خودنگاره با گوش بانداژشده، ۱۸۸۹، نقاشی نگهداری‌شده در موسسه هنر کورتولد (Courtauld)، منبع عکس: Artnet News، عکاس: نامشخص

پژوهشگران بر اساس رفتارهایی که از ونگوگ گزارش شده است، سعی کرده‌اند بیماری وی را تشخیص دهند. نظر غالب آن است که ونگوگ از رفتار نوسانی رنج می‌برد؛ یعنی گاهی رفتار طبیعی داشت و گاه از رفتار هنجارین خارج می‌شد. در سال ۱۹۴۷، یعنی حدود ۶۰ سال پس از مرگ وی، روان‌شناسان بیماری وی را «اختلال دوقطبی» (Bipolar Disorder) تشخیص دادند.

برخی متخصصان بیوشیمی تشخیص اختلال دوقطبی را رد کرده‌اند و علائم ونگوگ را بیشتر مطابق با اختلال ارثی «پورفیری» (Porphyria) دانسته‌اند. اختلال «صرع لوب گیجگاهی» (Temporal Lobe Epilepsy) همراه با افسردگی نیز برای بیماری ونگوگ تشخیص داده شده است. بیماری وی هرآنچه که بود، با سوءتغذیه، کار زیاد، بی‌خوابی و الکل تشدید می‌شد.

خودنگاره ونگوگ که در نروژ یافت شد و ابتدا اصالت آن مورد تردید بود. موزه ونگوگ، منبع عکس: Artnews.com، عکاس: Peter Dejong

ونگوگ در ۲۷ ژوئیه سال ۱۸۹۰، در سن ۳۷ سالگی، درست زمانی که آثار وی تازه مورد توجه قرار گرفته بود، با هفت‌تیر به سینه خود شلیک و خودکشی کرد؛ خودکشی احتمالا در گندم‌زاری که در آن نقاشی می‌کرد یا در یک انبار غله رخ داد. تیر هفت‌تیر آسیب جدی به اندام‌های داخلی وی وارد نکرد؛ اما ونگوگ بر اثر عفونت ناشی از جراحت درگذشت. طبق گفته برادرش، آخرین کلمات ونسان از این قرار بودند:

غم تا ابد باقی خواهد ماند.

«اکتاو میربو» (Octave Mirbeau)، نمایشنامه‌نویس فرانسوی، درباره مرگ ونگوگ چنین نوشت:

خودکشی ونگوگ واقعه بی‌نهایت غمناکی برای هنر بود ... تعداد کمی در مراسم تشییع وی شرکت کردند و ونسان ونگوگ بیچاره، که مرگش به‌معنای خاموش شدن شعله زیبای نبوغ بود، همان طور که در گمنامی زیست، همان طور نیز به آغوش مرگ رفت.

منبع عکس: Radio France، عکاس: Francois Guillot

ونگوگ به‌صورت دوره‌ای در نقاط مختلف اروپا زندگی می‌کرد و آثار وی بسیار متاثر از این سفرها بود. او خود را در فرهنگ بومی غرق می‌کرد، از محیط ایده می‌گرفت و نگاه خود را به اثر می‌افزود. آثار وی علاوه بر موزه ونگوگ در موزه‌ های معروف جهان نظیر «موزه هنر متروپولیتن» (Metropolitan Museum of Art) در نیویورک، «موزه هنرهای زیبا» (Museum of Fine Arts) در بوستون، «موزه اورسای» (Musee d’Orsay) در پاریس و موزه کرولر مولر در شهر «اترلو» (Otterlo) هلند نگهداری می‌شوند. آثار عمده ونگوگ را می‌توان در چند دسته زیر تقسیم‌بندی کرد:

• پرتره‌ها: نقاشی چهره بسیار موردعلاقه ونگوگ بود. او در سال ۱۸۹۰ نوشت که در حرفه‌ام، بسیار بیشتر از بقیه موضوع‌ها، به نقاشی چهره علاقه‌مندم.
• خودنگاره: ونگوگ بین سال‌های ۱۸۸۵ تا ۱۸۸۹ بیش از ۴۳ نقاشی از چهره خود کشید. این نقاشی‌ها تغییرات چهره وی در طول زمان را نشان می‌دهند و تا کمی پیش از مرگش ادامه دارند.
• گل‌ها: ونگوگ تابلوهای متعددی از مناظر پوشیده از گل‌هایی مثل رز، یاس، زنبق و آفتابگردان ترسیم کرد. این نقاشی‌ها علاقه وی به زبان رنگ‌ها را نشان می‌دهند.
• درختان سرو و زیتون: ونگوگ در شهر «آرل» (Arles) به شگفتی درخت سرو پی برد و ۱۵ بوم با طرح سرو خلق کرد. او به درختان جان بخشید تا دیگر نمادی از مرگ پنداشته نشوند.
• باغ: باغ‌های پوشیده از شکوفه جزو نخستین گروه از کارهایی است که ونگوگ پس از رسیدن به شهر آرل در فوریه سال ۱۸۸۸ تکمیل کرد. او ۱۴ نقاشی از این نوع دارد که در آن‌ها شادابی و طراوت بهار را نشان می‌دهد.
• مزارع گندم: ونگوگ در گشت‌وگذار در طبیعت آرل، نقاشی‌های متعددی کشید. نقاشی از برداشت محصول، مزارع گندم و دیگر چشم‌اندازهای روستایی، موضوع کار وی بودند.

عکس‌های گالری (از راست به چپ): پرتره مادر ونگوگ، پرتره اوژن باخ (Eugene Boch)، خودنگاره با کلاه نمدی خاکستری، خودنگاره بدون ریش، گل‌های آفتابگردان، گندم‌زاری با سروها، ارل؛ نمایی از باغ میوه پرگل، گندم‌زارها

منبع عکس‌ها: Wikimedia، عکاس‌ها: نامشخص

در پی مرگ ونسان ونگوگ در سال ۱۸۹۰ میلادی، آثار فروخته‌نشده وی به برادرش، «تئودوروس» (Theodorus) رسید. تئودوروس نیز ۶ ماه پس از ونسان درگذشت و بدین‌ترتیب این آثار در اختیار همسر وی، «یوهانا ون گوگ-بونگر» (Johanna van Gogh-Bonger) قرار گرفت. یوهانا با هدف آگاهی‌بخشی همگان نسبت به آثار هنری ونسان، بسیاری از نقاشی‌های وی را فروخت؛ با این حال، مجموعه‌ای شخصی از کارهای وی را نگاه داشت. پسرش، یوهانا در سال ۱۹۲۵، این مجموعه شخصی را به ارث برد و در نهایت به موزه اشتدلیک قرض داد. این مجموعه تا سال ۱۹۶۲ در موزه اشتدلیک در معرض نمایش بود و پس از آن به بنیاد دولتی ونسان ونگوگ انتقال یافت.

در سال ۱۹۶۳ میلادی، دولت هلند طراحی موزه ونگوگ را به «گریت ریتولد» (Gerrit Rietveld)، معمار و طراح هلندی، سفارش داد. ریتولد یک سال بعد درگذشت و کار ساخت و افتتاح موزه تا سال ۱۹۷۳ طول کشید. در سال ۱۹۹۸ و ۱۹۹۹، مارتین ون گور (Martien van Goor؛ معمار هلندی) ساختمان موزه را بازسازی و «کیشو کوروکاوا» (Kisho Kurokawa؛ معمار ژاپنی) یک بال به‌عنوان فضای نمایشگاهی به بنا اضافه کرد. در اواخر سال ۲۰۱۲، موزه به‌مدت ۶ ماه برای عملیات نوسازی بسته شد.

منبع عکس: Van Gogh Museum، عکاس: Jan Versnel

در ۹ سپتامبر سال ۲۰۱۳، موزه ونگوگ از یک نقاشی ونگوگ به نام «غروب در مونت ماژور» (Sunset at Montmajour) رونمایی کرد که سال‌ها نادیده گرفته شده بود. این نقاشی قبلا در خانه‌ای در نروژ نگهداری می‌شد و گمان می‌رفت که متعلق به نقاش دیگری است. از سال ۱۹۲۸ به بعد، این نخستین بوم کاملی بود که از ونگوگ کشف شد. در نامه‌ای که ونگوگ به برادرش نوشته است، به‌طور دقیق می‌گوید که نقاشی را در روز چهارم ژوئیه سال ۱۸۸۸ کشیده است.

در سال ۲۰۰۲ میلادی دو نقاشی دیگر از موزه ونگوگ دزدیده شد. دو مرد هلندی بابت این دزدی به چهار سال و نیم زندان محکوم شدند؛ اما نقاشی‌ها در آن زمان پیدا نشد. موزه جایزه‌ای ۱۰۰,۰۰۰ یورویی برای هرگونه اطلاعاتی که به پیدا شدن نقاشی‌ها کمک می‌کرد، در نظر گرفت. ارزش نقاشی‌های دزدیده‌شده، ۳۰,۰۰۰,۰۰۰ دلار تخمین زده شد و از این لحاظ، جزو ۱۰ سرقت هنری گران دنیا قرار گرفت. هر دو نقاشی در سپتامبر سال ۲۰۱۶، در ویلای یک قاچاقچی مواد مخدر در شهر «کاستلاماره دی استابیا» (Castellammare di Stabia) ایتالیا پیدا شدند. طبق گزارش موزه ونگوگ، هر دو نقاشی آسیبی ندیدند و در «شرایط نسبتا خوبی» قرار داشتند.

منبع عکس: The Independent، عکاس: Alex Rueger

موزه ونگوگ از دو ساختمان تشکیل شده است؛ یکی ساختمان «ریتولد» (Rietveld) و دیگری، بال «کوروکاوا» (Kurokawa). فضای سبزی که در ورودی ساختمان‌های موزه در نظر گرفته شده، با گل‌های آفتابگردان تزیین شده است.

ساختمان ریتولد سازه اصلی را تشکیل می‌دهد که مجموعه دائمی موزه در آن نگهداری می‌شود. این ساختمان پلانی مستطیلی و چهار طبقه دارد. در طبقه همکف، یک فروشگاه، کافه و نمایشگاهی برای معرفی موزه دیده می‌شود. در طبقه اول، آثار ونگوگ بر اساس ترتیب زمانی دسته‌بندی شده‌اند. در طبقه دوم، اطلاعاتی درباره حفاظت و مرمت نقاشی‌ها داده شده است و همچنین فضایی برای نمایشگاه‌های موقتی کوچک دارد. در طبقه سوم، نقاشی‌های نقاشان معاصر ونگوگ و آن‌ها که کارشان در ارتباط با آثار ونگوگ بوده است، در معرض نمایش قرار دارد.

منبع عکس: Hans van Heeswijk Architecten، عکاس: نامشخص

از بال کوروکاوا برای نمایشگاه‌های موقتی بزرگ استفاده می‌شود. این بال در مجاورت ساختمان اصلی موزه ساخته شده است و پلانی بیضی‌شکل و سه طبقه دارد. ورودی بال کوروکاوا از طریق تونلی است که از ساختمان ریتولد می‌گذرد. ساختمان ورودی جدید با مساحت ۶۵۰ متر مربع، یکی از بزرگ‌ترین سازه‌های شیشه‌ای هلند است که در سال ۲۰۱۵ میلادی به این مجموعه افزوده شد.

موزه ونگوگ با ۲۰۰ نقاشی، ۴۰۰ طراحی و ۷۰۰ نامه از ونسان ونگوگ، بزرگ‌ترین مجموعه آثار ونگوگ را در خود جای داده است. در نمایشگاه اصلی، مقاطع مختلف زندگی هنری ونگوگ به‌ترتیب زمانی نشان داده می‌شود. بخش‌های مختلف موزه بر اساس آثاری که از شهرهای مختلف به‌ دست آمده، دسته‌بندی شده است.

کارهای برگزیده ونگوگ از منطقه «نیونن» (Nuenen) هلند (۱۸۸۵-۱۸۸۰ میلادی)

• «خیابان صنوبرها در پاییز» (Avenue of Poplars in Autumn) (۱۸۸۴)
• سیب‌زمینی‌خورها (۱۸۸۵)

کارهای برگزیده ونگوگ از شهر «آنتورپ» (Antwerp) بلژیک (۱۸۸۶ میلادی)

• «جمجمه اسکلت با سیگار روشن» (Skull of a Skeleton with Burning Cigarette) (۱۸۸۶)

منبع عکس: Private-Tours.co، عکاس: نامشخص

کارهای برگزیده ونگوگ از پاریس (۱۸۸۸-۱۸۸۶ میلادی)

• «آگوستینا سگاتوری در کافه تمبورین» (Agostina Segatori Sitting in the Café du Tambourin) (۱۸۸۷)
• «گندم‌زار با یک چکاوک» (Wheat Field with a Lark) (۱۸۸۷)
• «منظره پاریس از اتاق ونسان ون گوگ» (View of Paris from Vincent’s Room in the Rue Lepic) (۱۸۸۷)

کارهای برگزیده ونگوگ از شهر «آرل» (Arles) فرانسه (۱۸۸۹-۱۸۸۸ میلادی)

• «زواف» (The Zouave) (۱۸۸۸)
• «اتاق خواب آرل» (Bedroom in Arles) (۱۸۸۸)
• «خانه زرد» (The Yellow House) (۱۸۸۸)
• «گل‌های آفتابگردان» (Sunflowers) (۱۸۸۹)

منبع عکس: Lux Magazine، عکاس: Jan Kees Steenman

کارهای برگزیده ونگوگ از ناحیه «سن-رمی» (Saint-Remy) فرانسه (۱۸۹۰-۱۸۸۹ میلادی)

• «شکوفه‌های بادام» (Almond Blossoms) (۱۸۹۰)

کارهای برگزیده ونگوگ از شهر «اور سور اواز» (Auvers-sur-Oise) فرانسه

• گندم‌زار با کلاغ‌ها (۱۸۹۰)

مجموعه دائمی موزه ونگوگ، همچنین شامل ۹ خودنگاره و برخی از نقاشی‌های اولیه او است که در سال ۱۸۸۲ آن‌ها را رسم کرد. همچنین سه طراحی ونگوگ از دهقانان وجود دارد که از لحاظ سبکی می‌توان آن‌ها را متعلق به سال ۱۸۸۱ دانست.

منبع عکس: Amsterdam.info، عکاس: نامشخص

در موزه ونگوگ آثار هنری قابل‌توجهی از هنرمندان معاصر ونگوگ در سبک امپرسیونیسم و پست‌امپرسیونیسم وجود دارد و همچنین نمایشگاه‌های بزرگی درباره موضوع‌های مختلف تاریخ هنر قرن نوزدهم برگزار می‌شود.

در بخش دائمی موزه ونگوگ، مجسمه‌های «اگوست رودن» (Auguste Rodin) و «ژول دالو» (Jules Dalou) به چشم می‌خورد. همچنین نقاشی‌هایی از «جان راسل» (John Russell)، «امیل برنار» (Emile Bernard)، «موریس دنی» (Maurice Denis)، «کیس فان دنگن» (Kees van Dongen)، «پل گوگن» (Paul Guguin)، «ادوار مانه» (Edouard Manet)، «کلود مونه» (Claude Monet)، «اودیلون ردون» (Odilon Redon)، «ژرژ سورا» (Georges Seurat)، «پل سینیاک» (Paul Signac) و «آنری دو تولوز-لوترک» (Henri de Toulouse-Lautrec) در معرض نمایش است.

منبع عکس: Conde Nast Traveler، عکاس: نامشخص

موزه ونگوگ مثل دیگر موزه های معروف جهان امکاناتی را فراهم می‌کند تا تمام بازدیدکنندگان با شرایط جسمانی خاص نیز بتوانند از موزه بازدید کنند. در موزه برای ورود توان‌یابان اولویت قائل شده‌اند و امکانات مناسبی به ایشان اختصاص داده شده است. از جمله این امکانات می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• بازدیدکنندگان با شرایط جسمانی خاص می‌توانند به‌‌طور رایگان یک همراه با خود بیاورند.
• موزه ونگوگ آسانسور دارد و همچنین ویلچر و صندلی تاشو کرایه می‌دهد.
• نابینایان یا کم‌بینایان می‌توانند نقاشی گل‌های آفتابگردان را که به‌طور سه‌بعدی بازسازی شده است، لمس کنند و بوی گل‌ها را استشمام کنند.
• هر ماه یک تور موزه‌گردی برای ناشنوایان برگزار می‌شود.
• عینک‌های ویژه‌ای به بازدیدکنندگان کوررنگ داده می‌شود تا نقاشی‌ها را به‌صورت واضح‌تری مشاهده کنند.

منبع عکس: Hans van Heeswijk Architecten، عکاس: نامشخص

• ساعت‌ بازدید: همه‌روزه از ساعت ۹ صبح تا ۶ عصر
• هزینه بازدید (۲۰۲۴ میلادی): برای بزرگسالان: ۲۲ یورو؛ برای دانشجویان (با ارائه کارت دانشجویی و در روزهای دوشنبه تا جمعه): ۱۱ یورو؛ برای بازدیدکنندگان زیر ۱۸ سال: رایگان
• بلیط ورود به موزه تنها به‌صورت آنلاین قابل خریداری است.
• بلیط ورودی شامل بازدید از مجموعه دائمی و نمایشگاه‌های موقت است.
• هنگام ورود به موزه ونگوگ، وسایل بازدیدکنندگان مورد بررسی قرار می‌گیرد و افراد باید نهایت همکاری را با ماموران موزه داشته باشند.
• کودکان زیر ۱۲ سال تنها با حضور همراه بزرگسال اجازه ورود به موزه را دارند.

منبع عکس: Hellotickets، عکاس: Henry Burrows

• بازدیدکنندگان نمی‌توانند چمدان، کوله‌پشتی، کیف، ساک مسافرتی، اسکیت، اسکوتر، آلات موسیقی، چتر و باتری‌هایی با ظرفیت بیشتر از ۱۰۰ وات و دیگر اشیای بزرگ‌تر از ابعاد ۴۵ در ۲۵ در ۲۵ سانتی‌متر را وارد موزه کنند.
• سیگار کشیدن در موزه ونگوگ و حتی تا شعاع ۵۰ متری محوطه اطراف آن ممنوع است.
• خوردن و نوشیدن در موزه ونگوگ ممنوع است؛ مگر در کافه یا رستوران آن.
• امکان دست زدن به تابلوها و آثار هنری موزه وجود ندارد.
• تنها در صورت داشتن مجوز، امکان فیلمبرداری در موزه ونگوگ وجود دارد.

منبع عکس: CURE، عکاس: نامشخص

• آدرس: خیابان موزه (meseumstraat) (مشاهده روی نقشه)
• فاصله از موزه ونگوگ: حدود ۳۵۰ متر (۵ دقیقه پیاده‌روی)

«موزه ملی» (Rijksmuseum) به هنر و تاریخ هلند اختصاص یافته است و در میدان موزه آمستردام و در نزدیکی موزه ونگوگ قرار دارد. این موزه ابتدا در ۱۹ نوامبر سال ۱۷۹۸ در شهر لاهه افتتاح شد؛ اما در سال ۱۸۰۸ به کاخ سلطنتی شهر آمستردام انتقال یافت. ساختمان کنونی موزه در سال ۱۸۸۵ به‌طور خاص برای این موزه ساخته شد و از آن پس، میزبان آثار موزه ملی است. از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۳، حدود ۳۷۵,۰۰۰,۰۰۰ یورو برای نوسازی موزه ملی هزینه شد.

موزه ملی در سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴، به‌ترتیب ۲,۲۰۰,۰۰۰ و ۲,۴۷۰,۰۰۰ بازدیدکننده داشت و بدین‌ترتیب پربازدیدترین موزه هلند شناخته شد. این موزه بزرگ‌ترین موزه هنری کشور هلند محسوب می‌شود. حدود ۱,۰۰۰,۰۰۰ اثر تاریخی و هنری متعلق به سال‌های ۱۲۰۰ تا ۲۰۰۰ میلادی در موزه ملی قرار دارد که ۸,۰۰۰ قلم آن در معرض نمایش است. آثار هنرمندان مشهوری مثل «رامبرانت»، «فرانس هالس» (Frans Hals) و «یوهانس فرمیر» (Johannes Vermeer) در این موزه نگهداری می‌شود. موزه ملی هلند دارای یک مجموعه کوچک آسیایی است.

منبع عکس: U.S Embassy and Consulate in the Netherlands، عکاس: نامشخص

• آدرس: میدان موزه، خیابان هونتورشترات (Honthorststraat) (مشاهده روی نقشه)
• فاصله از موزه ونگوگ: حدود ۱۵۰ متر (۲ دقیقه پیاده‌روی)

«موکو» (Moco) موزه‌ای مستقل است که به هنر مدرن، معاصر و خیابانی اختصاص دارد و با فضای سرگرم‌کننده‌ا‌ش، بیشتر موردعلاقه جوانان است. ساختمان ویلا خود یک جاذبه گردشگری به شمار می‌رود؛ زیرا در سال ۱۹۰۴ ساخته شد و تا سال ۱۹۳۹ خانه‌ای مسکونی بود. موزه موکو در سال ۲۰۱۶ در این ساختمان افتتاح شد. تجربه حضور در فضایی کاملا صورتی و درخشان با دیدن هنر دیجیتال در این موزه میسر می‌شود.

منبع عکس: Moco Museum، عکاس: نامشخص

• آدرس: میدان موزه (مشاهده روی نقشه)
• فاصله از موزه ونگوگ: ۱۵۰ متر (۲ دقیقه پیاده‌روی)

«موزه اشتدلیک» (Stedelijk Museum) یکی از مهم‌ترین موزه‌های طراحی و هنر مدرن و معاصر در آمستردام به شمار می‌رود. ساختمان موزه اشتدلیک متعلق به قرن نوزدهم میلادی است و در آن مجموعه‌هایی از طراحی و آثار هنری مدرن و معاصر اوایل قرن ۲۰ تا قرن ۲۱ نگهداری می‌شود. در سال ۲۰۱۵، این موزه حدود ۶۷۵,۰۰۰ بازدیدکننده داشت.

منبع عکس: ArchDaily، عکاس: نامشخص

• آدرس: خیابان پائولوس پاتراسترات (مشاهده روی نقشه)
• فاصله از موزه ونگوگ: ۲۳۰ متر (۳ دقیقه پیاده‌روی)

«موزه الماس» (Diamond Museum)، موزه‌ای در میدان موزه آمستردام است که در سال ۲۰۰۷ توسط کارخانه الماس «کوستر» (Coster) ساخته شد. کارخانه الماس کوستر قدیمی‌ترین کارخانه صیقل الماس به شمار می‌رود که از سال ۱۸۴۰ فعالیت دارد و الماس‌های معروفی مثل الماس کوه نور را جلا داده است. در مجموعه دائمی موزه الماس آمستردام، الماس، جواهرات و تاج‌های سلطنتی را می‌توان تماشا کرد. تاریخ الماس‌های به‌نمایش‌درآمده یکی از بخش‌های جذاب موزه الماس به شمار می‌رود.

منبع عکس: Thrillophilia، عکاس: نامشخص

اگر از موزه ونگوگ بازدید کرده‌اید، تجربه خود را با ما و دیگر کاربران کجارو در میان بگذارید.

منبع عکس کاور: Tripadvisor، عکاس: نامشخص

نویسنده: رضا اردو