موزه بریتانیا

موزه بریتانیا در لندن، از نیمه قرن هجدهم میلادی شروع به فعالیت کرد. با اوج‌گیری امپراتوری بریتانیا در سراسر جهان و استعمار کشورها، آثار تاریخی متنوعی از نقاط مختلف جهان به این موزه سرازیر شد. موزه بریتانیا از گالری‌ها و بخش‌های متعددی تشکیل شده است که به‌طور دائمی، میزبان گردشگران هستند؛ با این حال، هر ساله چندین نمایشگاه موقتی در مجموعه موزه برگزار می‌شود که به مجموعه آثار به‌نمایش‌درآمده تنوع می‌بخشند. در این مقاله، بیشتر با موزه بریتانیا در لندن آشنا خواهید شد.

• آدرس: لندن، خیابان گریت راسل (Great Russell) (مشاهده روی نقشه)
• اینستاگرام: britishmuseum@
• سایت موزه بریتانیا: britishmuseum.org

«موزه بریتانیا» (British Museum) در ناحیه دانشگاهی و سرسبز «بلومزبری» (Bloomsbury) در مرکز شهر لندن انگلستان قرار دارد؛ ناحیه‌ای که تعدادی از موزه‌های معروف لندن را در خود جای داده است و موزه بریتانیا مهم‌ترین آن‌ها به شمار می‌رود. بسیاری از جاذبه‌های لندن نیز در نزدیکی بلومزبری قرار دارند. این ناحیه در میان دانشجویان و گردشگران مشهور است و محل مناسبی برای تفریح و گذران اوقات فراغت، به‌ویژه در تعطیلات آخر هفته است؛ با این حال، بخش‌های بزرگی از این ناحیه آرام است و در طول هفته فضایی مسکونی دارد.

منبع عکس: Wright and Wright Architects، عکاس: نامشخص

دو گزینه برای دسترسی به موزه بریتانیا از طریق وسایل حمل‌ونقل عمومی لندن وجود دارد: مترو و اتوبوس.

برای دسترسی به موزه بریتانیا می‌توانید از ایستگاه‌های مترو لندن استفاده کنید. ایستگاه‌‌ «هولبورن» (Holborn) و ایستگاه «جاده توتنهام کورت» (Tottenham Court Road) در خط متروی «سنترال لاین» (Central line)، ایستگاه «میدان راسل» (Russell Square) در خط «پیکادیلی لاین» (Piccadilly line) و ایستگاه «خیابان گوج» (Goodge Street) در خط «نورترن لاین» (Northern line)، نزدیک‌ترین ایستگاه‌های مترو به موزه بریتانیا هستند؛ از این ایستگاه‌ها با پیاده‌روی کمتر از ۱۰ دقیقه به موزه می‌رسید.

منبع عکس: google maps، عکاس: Woon Tan

برای دسترسی به موزه بریتانیا از طریق اتوبوس می‌توانید از ایستگاه «خیابان موزه» ((Stop C) Museum Street) و ایستگاه «خیابان نیو آکسفورد های هالبورن» ((Stop R) New Oxford Street High Holborn) استفاده کنید؛ از این ایستگاه‌ها با پنج دقیقه پیاده‌روی به موزه می‌‌رسید.

استفاده از تاکسی نیز گزینه دیگری برای دسترسی به موزه بریتانیا است که هزینه‌ آن از مرکز شهر، به حدود ۳۰ تا ۴۰ دلار (سال ۲۰۲۴/۱۴۰۳) می‌رسد.

موزه بریتانیا در لندن، به‌عنوان یکی از بزرگ ترین موزه‌ های جهان، موزه‌ای عمومی مختص تاریخ، هنر و فرهنگ است. مجموعه دائمی این موزه شامل حدود هشت میلیون اثر تاریخی و ارزشمند می‌شود؛ از این‌رو، موزه بریتانیا بزرگ‌ترین مجموعه تاریخی دنیا را در خود دارد. در این موزه، خط سیر فرهنگ انسانی از آغاز تا امروز مستند شده است. موزه بریتانیا نخستین موزه ملی عمومی بود که به تمام حوزه‌های دانش توجه نشان داد.

موزه بریتانیا از مشهورترین و پربازدیدترین موزه‌های جهان است؛ در سال ۲۰۲۳، حدود ۵,۸۰۰,۰۰۰ نفر از موزه بریتانیا بازدید کردند که رشدی ۴۲ درصدی را نسبت به سال ۲۰۲۲ نشان می‌داد. طبق آمار، این موزه یکی از محبوب‌ترین جاهای دیدنی انگلستان است.

منبع عکس: Courthouse News Service، عکاس: Tim Ireland

آثار موجود در موزه بریتانیا به‌تبع استعمار بریتانیا در مناطق مختلف جهان، به‌مرور افزایش یافت. با گذشت بیش از ۲۷۰ سال از زمان تاسیس موزه و با ورود آثار مختلف، شاخه‌ها و بخش‌های مختلفی به آن افزوده شد و به همین ترتیب، موزه بریتانیا توسعه یافت. از آنجا که آثار این موزه از نقاط مختلف جهان گردآوری شده‌اند، مسئله حق مالکیت آثار، همواره موضوع نزاع میان موزه بریتانیا و کشورهای مبدا آثار بوده است.

در سال ۱۷۵۳ میلادی، موزه بریتانیا در لندن بیشتر بر مبنای مجموعه آثار «سر هنس اسلون» (Sir Hans Sloane)، پزشک، رئیس انجمن سلطنتی و طبیعت‌شناس انگلیسی-ایرلندی، تاسیس شد. در ابتدا، قصد آن بود که موزه بریتانیا، موزه‌ای جهانی باشد؛ هرچند امروزه موزه‌ای مختص آثار هنری، فرهنگی و باستانی شده است.

منبع عکس: British Museum، عکاس: نامشخص

هنس اسلون برای آنکه مجموعه‌اش پس از مرگ پراکنده نشود، در وصیت‌نامه خود، مجموعه را به «شاه جرج دوم» (King George II) در ازای مبلغ ۲۰,۰۰۰ پوند فروخت؛ به‌شرط آنکه پارلمان یک موزه عمومی جدید برای نگهداری آن ایجاد کند. در آن زمان، مجموعه اسلون از حدود ۷۱,۰۰۰ اثر تشکیل شده بود که شامل هزاران سکه و مدال، بیش از ۴۰,۰۰۰ کتاب چاپی و نسخه خطی، ۳۳۴ نمونه گیاه خشک‌شده، نقاشی‌هایی از «آلبرشت دورر» (Albrecht Durer) و آثار باستانی سودان، مصر، یونان، روم، خاور نزدیک، خاور دور و قاره آمریکا می‌شد.

موزه بریتانیا اولین موزه ملی‌ از نوع جدید بود که نه به کلیسا و نه به شاه تعلق داشت و همگان می‌توانستند از آن بازدید کنند. متولیان موزه، عمارتی متعلق به قرن هفدهم میلادی به نام «خانه مونتاگو» (Montagu House) را به قیمت ۲۰,۰۰۰ پوند از خانواده مونتاگو خریدند و آن را به‌عنوان مکان موزه انتخاب کردند. خانه «باکینگهام» (Buckingham) که بعدها به کاخ باکینگهام تبدیل شد نیز جزو گزینه‌ها بود؛ اما به‌خاطر هزینه بالا و نامناسب‌ بودن فضا، رد شد.

خانه مونتاگو؛ منبع عکس: British Museum، عکاس: نامشخص

در ۱۵ ژانویه سال ۱۷۵۹ میلادی، موزه بریتانیا و کتابخانه آن برای نخستین‌بار به نمایش عمومی درآمد. در این نمایشگاه، بیشتر فضای موزه را کتابخانه تشکیل می‌داد و تقریبا تمام اتاق‌های طبقه همکف را دربر می‌گرفت. طبقه دوم نیز به آثار تاریخ طبیعی اختصاص یافت. در سال ۱۷۶۳، متولیان موزه مجموعه تاریخ طبیعی را بازآرایی و این بخش را به مرکزی عمومی برای آموزش مورخان طبیعی اروپا تبدیل کردند.

از سال ۱۷۷۸ میلادی، آثاری که از کاوش‌های اقیانوس آرام برگرفته شده بود، در موزه بریتانیا به نمایش درآمد که برای بازدیدکنندگان بسیار جذاب بود و باعث شد تا با مناطق ناشناخته آشنا شوند. در آستانه قرن نوزدهم میلادی، با گذر زمان و افزایش آثار جدید، خانه مونتاگو بسیار شلوغ و فرسوده شد؛ به‌طوری که ظرفیت گسترش بیشتر را نداشت.

گالری جانورشناسی موزه بریتانیا در قرن هجدهم میلادی؛ منبع عکس: Europeana، عکاس: نامشخص

در اوایل قرن نوزدهم میلادی، آثار و تندیس‌های باستانی یونانی، رومی و مصری در موزه بریتانیا به نمایش درآمد. پس از نبرد «نیل» (Nile) و پیروزی بریتانیا بر فرانسه در سال ۱۸۰۱ میلادی، مجسمه‌های مصری به موزه منتقل شد؛ همچنین شاه جرج سوم در سال ۱۸۰۲ «سنگ روزتا» (Rosetta Stone) را به موزه آورد که خود کلید رمزگشایی از خط «هیروگلیف» (hieroglyphs) شد.

در سال ۱۸۲۲ میلادی، کتابخانه شخصی شاه جرج سوم شامل ۶۵,۰۰۰ جلد کتاب، ۱۹,۰۰۰ رساله چاپی، نقشه، نمودار و نقشه توپوگرافی به موزه بریتانیا اهدا شد. در سال ۱۸۲۳، خانه فرسوده مونتاگو تخریب و طرح چهارگوش فعلی موزه توسط معمار نئو کلاسیک، «سر رابرت اسمیرک» (Sir Robert Smirke) ارائه شد.

موزه بریتانیا در اوایل قرن نوزدهم میلادی؛ منبع عکس: Abbott and Holder، عکاس: نامشخص

در سال ۱۸۲۳ میلادی، شاه جرج چهارم کتابخانه‌ای که جرج سوم جمع‌آوری کرده بود را به موزه بریتانیا اهدا کرد. پارلمان نیز این حق را به موزه داد تا یک نسخه از هر کتاب چاپ‌شده در کشور را در موزه نگاه دارد؛ بدین‌ ترتیب کتابخانه موزه به‌طور نامحدودی گسترش یافت. در همین سال‌ها، «دیوید گریک» (David Garrick)، نمایشنامه‌نویس انگلیسی، ۱,۰۰۰ نمایشنامه خود را به کتابخانه موزه اهدا کرد.

پس از آنکه «نگارخانه ملی» (National Gallery) لندن در سال ۱۸۲۴ میلادی تاسیس شد، فضایی که در موزه بریتانیا به گالری تصاویر اختصاص داده شده بود، به مجموعه تاریخ طبیعی داده شد.

در سال ۱۸۲۵ میلادی، موزه بریتانیا آثار باستانی آشوری و بابلی را از همسر «کلودیوس جیمز ریچ» (Claudius James Rich)، باستان‌شناس و جهانگرد بریتانیایی، خریداری کرد و بدین‌ترتیب مجموعه آثار باستانی خاور نزدیک (آسیای شرقی) در موزه شکل گرفت.

منبع عکس: Patterns of Evidence، عکاس: نامشخص

در سال ۱۸۴۰ میلادی، کشفیات سفر به «زانتوس« (Xanthos) در آسیای صغیر به موزه آورده شد که بقایای مقبره حاکمان «لیکیه» (Lycia) باستان نیز جزو آن‌ها بود. در دهه ۱۸۴۰ و ۱۸۵۰، موزه بریتانیا از اکتشافات «آستن هنری لایارد» (Austen Henry Layard) در آشور و محوطه‌هایی نظیر نمرود و نینوا حمایت کرد. کشف کتابخانه بزرگ «آشوربانیپال» (Ashurbanipal) با لوحه‌هایی از خط میخی، توجه متصدیان موزه را جلب کرد و باعث شد تا آن‌ها بر مطالعات آشوری متمرکز شوند.

در سال ۱۸۵۱ میلادی، نمایشگاه بزرگی برای معرفی موزه بریتانیا برگزار و کتابخانه شاه در بال شرقی مجموعه، به‌طور کامل برای بازدید عموم باز شد. طرح گسترش موزه بریتانیا در سال ۱۸۵۲ پایان یافت. گالری‌هایی برای مجسمه‌های آشوری ساخته شد؛ همچنین سالن مطالعه مدوری با ظرفیت یک میلیون کتاب در سال ۱۸۵۷ آغاز به کار کرد.

منبع عکس: British Museum، عکاس: نامشخص

در زمان «آنتونی پانیتزی» (Anthony Panizzi)،‌ کتابدار و مدیر موزه، اندازه کتابخانه موزه بریتانیا پنج برابر و به نهاد نظام‌مندی تبدیل شد که به شایستگی عنوان کتابخانه ملی را گرفت و پس از کتابخانه ملی پاریس، بزرگ‌ترین کتابخانه جهان شد.

آثار موزه بریتانیا تا میانه قرن نوزدهم میلادی محدود بود؛ اما از سال ۱۸۵۱ میلادی، موزه برای نخستین‌بار شروع به جمع‌آوری آثار قرون‌وسطایی بریتانیا و اروپا به‌علاوه آثار پیشاتاریخی و قوم‌نگاری کرد. در سال ۱۸۶۷، آثار متعدد باستانی خریداری و به مجموعه موزه اضافه شد. کشفیات خارجی نیز ادامه داشت؛ «جان ترتل وود» (John Turtle Wood)، باستان‌شناس و معمار بریتانیایی، بقایای معبد «آرتمیس» (Artemis) در «افسوس» (Ephesos) متعلق به قرن چهارم قبل از میلاد را کشف کرد که یکی از عجایب هفت‌گانه جهان بود.

در سال ۱۸۸۱ میلادی، مجموعه سلاح‌هایی که «ویلیام بورگس» (William Burges)، معمار بریتانیایی، جمع کرده بود، به موزه بریتانیا اهدا شد. در سال ۱۸۸۲، موزه برای پژوهش و کاوش در مصر مشارکت کرد.

نهاد پژوهش و کاوش در مصر موزه بریتانیا در قرن نوزدهم میلادی؛ منبع عکس: Martin Randall Travel، عکاس: نامشخص

با وجود آنکه طرح گسترش موزه بریتانیا اجرا شده بود، همواره مشکل کمبود فضا در موزه وجود داشت؛ به همین دلیل، مجموعه تاریخ طبیعی را در سال ۱۸۸۷ میلادی به ساختمان جدیدی در «کنزینگتون جنوبی» (South Kensington) انتقال دادند که بعدها به «موزه تاریخ طبیعی بریتانیا» (British Museum of Natural History) معروف شد.

در پی مرگ مجموعه‌دار بزرگ «آگوستوس ولاستون فرانکز» (Augustus Wollaston Franks) در سال ۱۸۹۷ میلادی، آثار زیادی شامل انگشتر، جام نوشیدنی، ظروف چینی، مجسمه‌های کوچک، جعبه و جواهرات متنوع دیگر شامل «گنجینه آمودریا» (Oxus Treasure) به موزه بریتانیا اهدا شد.

در سال ۱۸۹۸ میلادی، «فردیناند دو روچیلد» (Ferdinand de Rothchild)، بانکدار بریتانیایی، مجموعه گرانبهایی از ۳۰۰ اشیای زینتی شامل جواهرات، ظروف میناکاری، شیشه‌ای و سفالی را به موزه بریتانیا اهدا کرد. طبق وصیت دو روچیلد، در موزه اتاق خاصی برای این مجموعه در نظر گرفته شد.

منبع عکس: Goppion، عکاس: نامشخص

در سال‌های پایانی قرن نوزدهم میلادی، مجموعه‌های موزه بریتانیا آن‌قدر افزایش یافت که دیگر ساختمان موزه گنجایش آثار جدید را نداشت. در سال ۱۸۹۵ میلادی، متولیان، ۶۹ خانه اطراف موزه را خریدند تا آن‌ها را تخریب کنند و موزه را در جهت غرب، شمال و شرق توسعه دهند. بال شمالی، اولین فاز توسعه موزه بود که ساخت آن در سال ۱۹۰۶ آغاز شد.

در سال ۱۹۱۸ میلادی، به‌خاطر احتمال خطر بمباران در جریان جنگ جهانی اول، برخی آثار موزه بریتانیا از طریق راه آهن به کتابخانه ملی «ولز» (Wales) و خانه‌ای روستایی در شهرک «مالورن» (Malvern) انتقال داده شد. هنگام بازگرداندن آثار به موزه در سال ۱۹۱۹، برخی آثار باستانی آسیب دیدند. در ماه مه سال ۱۹۲۰، آزمایشگاهی برای حفاظت از آثار برپا کردند که این آزمایشگاه در سال ۱۹۳۱ به بخشی دائمی در موزه تبدیل شد. آزمایشگاه حفاظت آثار، از قدیمی‌ترین بخش‌های موزه است که به‌طور پیوسته تا امروز فعالیت دارد.

منبع عکس: British Museum، عکاس: نامشخص

در سال ۱۹۳۱ میلادی، برای ساخت یک گالری جهت نگهداری مجسمه‌های پارتنون، بودجه‌ای در نظر گرفته شد. «جان راسل پوپ» (John Russell Pope)، معمار آمریکایی، آن را طراحی کرد و کار ساخت گالری در سال ۱۹۳۸ پایان یافت.

پس از جنگ جهانی دوم، بلافاصله مجموعه‌هایی که تحت حفاظت بودند به موزه برگردانده شدند و متولیان موزه، جمع‌آوری آثار از تمام کشورها و تمام دوره‌های تاریخی را آغاز کردند؛ گنجینه بین‌النهرینی اور متعلق به سال ۲,۶۰۰ قبل از میلاد که توسط «لئونارد وولی» (Leonard Woolley)، باستان‌شناس بریتانیایی، در سال‌های ۱۹۲۲ تا ۱۹۳۴ میلادی کشف شد، یکی از این مجموعه‌ها بود که به موزه بریتانیا انتقال یافت. اقلامی از جنس طلا، نقره و لعل از کشتی غرق‌شده‌ای در منطقه «ساتون هوو» (Sutton Hoo) انگلستان و گنجینه «میلدنهال» (Mildenhall) شامل ظروف نقره‌ای رومی در سال ۱۹۴۶ به موزه آورده شدند.

گنجینه میلدنهال؛ منبع عکس: British Museum، عکاس: نامشخص

در سال ۱۹۵۳ میلادی، موزه بریتانیا ۲۰۰ سالگی خود را جشن گرفت. بخش سکه‌ها و مدال‌ها که در زمان جنگ کاملا تخریب شده بود، در سال ۱۹۵۹ بازسازی و بازگشایی شد. در سال ۱۹۶۲، مجسمه‌های پارتنون را دوباره به قلب موزه بازگرداندند. در سال ۱۹۶۴، نخستین طراح و مسئول تمام‌وقت انتشارات مستقر در موزه منصوب شد. سازمان خیریه حامیان موزه بریتانیا در سال ۱۹۶۸ شکل گرفت. خدمات آموزشی موزه در سال ۱۹۷۰ و دفتر انتشارات موزه در سال ۱۹۷۳ افتتاح شد.

وقتی کتابخانه بریتانیا به‌طور کامل در سال ۱۹۹۸ میلادی انتقال یافت، فضای بسیار بزرگی در موزه ایجاد شد. متولیان این فرصت را غنیمت شمردند و برای بازسازی محوطه مرکزی موزه، مسابقه‌‌ای برای تحلیل معماری موزه بریتانیا با هدف آشکارسازی فضاهای پنهان، بازنگری در فضاهای قدیمی و ایجاد فضاهای جدید برگزار کردند؛ بین آثار طراحی‌شده، طرح «فاستر و شرکا» (Foster and Partners) مورد تایید قرار گرفت و بزرگ‌ترین محوطه مسقف اروپا با نام «میدان بزرگ ملکه الیزابت دوم» (Queen Elizabeth II Great Court)، توسط ملکه در سال ۲۰۰۰ در موزه افتتاح شد.

منبع عکس: Flickr، عکاس: Martin Heimburger

در سال ۲۰۰۰ میلادی، موزه بریتانیا عنوان میراث ملی بهترین موزه سال را دریافت کرد. امروزه موزه بریتانیا با مجموعه‌هایی که نشانگر فرهنگ‌های جهان از قدیم تا جدید هستند، شهرت جهانی دارد. تعداد آثار مجموعه‌های دائمی و موقتی موزه به بیش از ۱۳ میلیون می‌رسد.

موزه بریتانیا بزرگ‌ترین پایگاه داده آنلاین در میان موزه‌های جهان را دارد. طبق آمار، تعداد بازدیدکنندگان وب‌سایت موزه در سال ۲۰۱۳ میلادی به ۱۹,۵۰۰,۰۰۰ بود که نسبت به سال قبل آن ۴۷ درصد افزایش نشان می‌داد. همچنین در سال ۲۰۱۳، تعداد بازدیدکنندگان موزه به رکورد ۶,۷۰۰,۰۰۰ نفر رسید که ۲۰ درصد بیشتر از سال ۲۰۱۲ بود. نمایشگاه‌های مشهوری مثل «زندگی و مرگ در پمپئی و هرکولانیوم» (Life and Death in Pompeii and Herculaneum) و «هنر عصر یخبندان» (Ice Age Art) به افزایش بازدیدکنندگان کمک کرد. در ابتدای سال ۲۰۲۳، وب‌سایت موزه حدود ۴,۵۰۰,۰۰۰ اثر ثبتی را به نمایش درآورد.

منبع عکس: Smithsonian Magazine، عکاس: Peter Macdiarmid

در تحلیل معماری موزه بریتانیا باید گفت نمای بیرونی موزه بریتانیا، به سبک معماری یونانی است که ۴۴ ستون «ایونی» (Ionic) به ارتفاع ۱۴ متر دارد که تقریبا با الگوبرداری از معبد آتنا در شهر باستانی «پریه‌نه» (Priene) در آسیای صغیر ساخته شده است. موزه بریتانیا دارای دو درب ورودی است؛ ورودی اصلی در خیابان گریت راسل و ورودی دوم در خیابان «مونتاگو پلیس» (Montague Place) قرار دارد. بالای درگاه ورودی اصلی موزه با ۱۵ مجسمه‌ تزیین شده است که پیشرفت تمدن را نشان می‌دهند. این مجسمه‌ها در سال ۱۸۵۲ میلادی نصب شدند.

موزه دارای چهار بال وسیع، سنگ‌فرش مثلثی و پله‌های عظیم است. نمای بیرونی موزه با استفاده از سنگ «پورتلند» (Portland) و دیوارهای داخلی و دیگر اجزای ساختمان با استفاده از گرانیت «هایتور» (Haytor) ساخته شده‌اند.

کار ساخت بال شرقی مجموعه موزه بریتانیا (کتابخانه شاه) بین سال‌های ۱۸۲۳ تا ۱۸۲۸ میلادی انجام شد. پس از آن، بین سال‌های ۱۸۳۳ تا ۱۸۳۸، بال شمالی را ساختند که زمانی سالن مطالعه را در بر می‌گرفت و اکنون گالری ورودی در آن قرار دارد. بخش شمالی بال غربی (گالری مجسمه‌های مصری) بین سال‌های ۱۸۲۶ تا ۱۸۳۱ توسعه یافت. وقتی خانه مونتاگو را در سال ۱۸۴۲ تخریب کردند، فضا برای تکمیل بال غربی مهیا شد که آن هم در سال ۱۸۴۶ پایان یافت. ساخت بال جنوبی با ردیفی از ستون‌های بزرگ، از سال ۱۸۴۳ تا ۱۸۴۷ طول کشید.

نقاشی بال غربی موزه بریتانیا در قرن نوزدهم میلادی؛ منبع عکس: British Museum، عکاس: نامشخص

بال سفید بین سال‌های ۱۸۸۲ تا ۱۸۸۴، به مجموعه اضافه شد که در انتهای شرقی جبهه جنوبی قرار دارد. در سال ۱۸۹۵، با وام ۲۰۰,۰۰۰ پوندی پارلمان، متولیان موزه توانستند خانه‌های خیابان‌های اطراف را بخرند و ساختمان‌های موزه را از سه جهت شرقی، غربی و شمالی گسترش دهند. از طرح‌‌های پیشنهادی بلندمدت برای این ساخت‌وساز، تنها ساختمان‌های جبهه شمالی ساخته و در سال ۱۹۱۴ افتتاح شد که اکنون مجموعه‌های چاپی و آثار باستانی شرقی موزه را در خود جای داده است.

گالری «دووین» (Duveen) در غرب گالری‌های مربوط به مجسمه‌های مصری، یونانی و آشوری، در سال ۱۹۳۸ تکمیل شد تا مجسمه‌های مرمری پارتنون را در آن نگاه دارند. این گالری دو سال بعد بر اثر اصابت بمب در جنگ جهانی دوم تخریب شد و به‌مدت ۲۲ سال نیمه‌متروک باقی ماند تا آنکه در سال ۱۹۶۲ بازگشایی شد.

میدان بزرگ ملکه الیزابت دوم، فضایی سرپوشیده در حدود دو هکتار در مرکز موزه بریتانیا است و بزرگ‌ترین میدان سرپوشیده اروپا محسوب می‌شود. سقف میدان از فولاد و بیش از ۱,۶۰۰ قطعه شیشه ساخته شده است. این فضا به بازدیدکنندگان موزه این امکان را می‌دهد تا در طبقه اصلی موزه حرکت کنند.

منبع عکس: British Museum، عکاس: نامشخص

موزه بریتانیا با مساحتی بالغ بر ۹۲,۰۰۰ متر مربع، یکی از بزرگ‌ترین موزه‌های جهان به شمار می‌رود. علاوه بر این، موزه ۲۱,۶۰۰ متر مربع فضای انبار داخلی و ۹,۴۰۰ متر مربع فضای انبار خارجی دارد. موزه بریتانیا درمجموع، کمتر از یک درصد از کل مجموعه آثار خود را به نمایش عموم درمی‌آورد که حدود ۸۰,۰۰۰ اثر را شامل می‌شود.

منبع عکس: British Museum، عکاس: نامشخص

موزه بریتانیا بیش از ۱۰۰,۰۰۰ اثر باستانی مصری را در خود جای داده است و از این نظر، بزرگ‌ترین و جامع‌ترین مجموعه آثار باستانی مصری را خارج از موزه مصر قاهره دارد. بخش مصر و سودان موزه به‌خاطر تنوع و کیفیت آثار، حائز اهمیت بسیار است و تقریبا از تمام دوره‌ها و تمام محوطه‌های مهم مصر و سودان آثاری نگهداری می‌شود.

آثار بخش مصر و سودان موزه بریتانیا تمام جنبه‌های فرهنگ‌های دره نیل از دوره پیشاتاریخی نوسنگی (حدود ۱۰,۰۰۰ قبل از میلاد) تا دوران قبطی (مسیحی) در قرن دوازدهم میلادی و معاصر را نشان می‌دهند.

منبع عکس: The New Arab، عکاس: نامشخص

آثار باستانی مصری از همان زمان تاسیس موزه بریتانیا در سال ۱۷۵۳ میلادی بخشی از موزه را تشکیل می‌داد؛ در آن زمان، بیش از ۱۵۰ اثر مصری به موزه آورده شد. در سال ۱۸۰۱، وقتی ارتش بریتانیا، نیروهای فرانسه به رهبری ناپلئون را در نبرد نیل شکست داد، آثار باستانی مصری مصادره و در سال ۱۸۰۳ به موزه بریتانیا تحویل داده شدند. این آثار که شامل سنگ معروف روزتا نیز می‌شد، اولین مجموعه بزرگ و مهمی بود که در اختیار موزه قرار گرفت.

در اوایل قرن نوزدهم، «هنری سلت» (Henry Salt) سفیر بریتانیا در مصر شد و مجموعه‌های عظیمی از آثار باستانی را گرد آورد. بیشتر این آثار توسط موزه بریتانیا و موزه لوور خریداری شدند.

بخش اعظم آثار مصری موزه بریتانیا، از آرامگاه‌ها و آیین مربوط به مردگان مصری تشکیل شده‌اند. این آثار، به‌ویژه مومیایی‌ها، جزو پربازدیدترین آثار بخش مصر و سودان موزه هستند.

منبع عکس: British Museum، عکاس: نامشخص

بیش از ۱۰۰,۰۰۰ اثر متعلق به جهان کلاسیک در موزه بریتانیا نگهداری می‌شود و از این لحاظ، موزه بریتانیا یکی از بزر‌گ‌ترین و جامع‌ترین مجموعه‌های یونانی و رومی را در بر دارد. قدمت آثار بخش یونان و روم، عموما از عصر مفرغ یونان (حدود ۳,۲۰۰ قبل از میلاد) تا زمان رسمیت دین مسیحیت در امپراتوری روم (قرن چهارم میلادی) است.

منبع عکس: Through Eternity Tours، عکاس: نامشخص

آثار یونانی موزه بریتانیا از سراسر جهان یونانی باستان؛ یعنی از سرزمین اصلی یونان، جزیره‌های دریای اژه، آسیای صغیر، مصر، سیسیل و جنوب ایتالیا آورده شده‌اند. فرهنگ‌های یونانی نظیر فرهنگ «سیکلادی» (Cycladic)، «مینوسی» (Minoan) و «میسنی» (Mycenaean) به نمایش درآمده‌اند. مجموعه آثار یونانی شامل مجسمه‌های مهمی از پارتنون آتن و همچنین عناصری از دو مورد از عجایب هفت‌گانه جهان باستان یعنی «آرامگاه هالیکارناسوس» (Mausoleum of Halicarnassus) و معبد آرتمیس هستند.

در بخش یونان و روم موزه بریتانیا، یکی از متنوع‌ترین مجموعه‌های آثار باستانی ایتالیایی و همچنین آثار گسترده‌ای از قبرس و مستعمرات غیریونانی آسیای صغیر نگهداری می‌شوند. مجموعه جواهرات باستانی، برنز، گلدان‌های یونانی، ظروف شیشه‌ای رومی، گنجینه‌های نقره و مجسمه‌های رومی در این بخش در معرض نمایش قرار دارند.

منبع عکس: British Museum، عکاس: نامشخص

حدود ۳۳۰,۰۰۰ اثر متعلق به منطقه بین النهرین در موزه بریتانیا نگهداری می‌شود و موزه از این لحاظ، بزرگ‌ترین و مهم‌ترین مجموعه‌ خاورمیانه را در بر دارد. آثار باستانی و مجسمه‌های آشوری، بابلی و سومری جزو جامع‌ترین مجموعه‌های جهان هستند. نقوش برجسته کاخ‌های آشوری شهر نمرود، نینوا و «خرس‌آباد» (Khorsabad) در اتاق‌هایی با سنگ مرمر نگهداری می‌شوند. تمدن‌های خاور نزدیک (بخشی از آسیای غربی) باستان و نواحی هم‌جوار در این بخش به نمایش درآمده‌اند.

منبع عکس: Peter's Big Adventure، عکاس: نامشخص

آثاری از مناطق بین‌النهرین، ایران، شبه‌جزیره عربستان، آناتولی، قفقاز، بخش‌هایی از آسیای مرکزی، سوریه و فلسطین در بخش خاورمیانه نگهداری می‌شوند که قدمت آن‌ها از عصر پیشاتاریخی شروع می‌شود.

اولین آثار مهم متعلق به بین‌النهرین، در سال ۱۸۲۵ میلادی به موزه بریتانیا راه پیدا کرد. در همین سال، نقش‌برجسته‌ها و مجسمه‌هایی از محوطه تخت جمشید به موزه اهدا شد. پس از حفاری‌هایی که بین سال‌های ۱۸۴۵ تا ۱۸۵۱ در محوطه‌های آشوری نمرود و نینوا انجام گرفت، بخش خاورمیانه موزه به‌طور محسوسی گسترش یافت.

منبع عکس: Wikimedia، عکاس: Mujtaba Chohan

بین سال‌های ۱۸۷۸ تا ۱۸۸۲ میلادی، آثار شگرفی نظیر منشور کوروش از بابل، دروازه‌های برنزی «بلاوات» (Balawat) و آثار مهمی از شهر سیپار به موزه بریتانیا آورده شدند. در سال ۱۸۹۷، گنجینه آمودریا به موزه اضافه و بدین‌ترتیب مجموعه آثار هخامنشی در موزه بریتانیا گسترده‌تر شد. در سال ۱۹۶۳، گنجینه‌ای از آثار قیمتی پاسارگاد به موزه راه پیدا کرد. گنجینه زیویه کردستان نیز در سال ۱۹۷۱ به آثار ایرانی موزه افزوده شد. موزه بریتانیا پایه ستون بزرگی از تالار صد ستون تخت جمشید را نیز از موسسه شرق‌شناسی شیکاگو خریداری کرد.

منبع عکس: Tehran Times، عکاس: نامشخص

موزه بریتانیا یکی از بزرگ‌ترین مجموعه ظروف نقره‌ای هخامنشی جهان را در بر دارد. به‌علاوه، مجموعه آثار اشکانی کشف‌شده از گورهایی در منطقه بحرین موجود است. ظروف و جام‌های نقره ساسانی متعددی نیز در موزه وجود دارد که شاهان را در حال شکار نشان می‌دهند. همچنین هزاران اثر از عصر اسلامی ایران در بخش ایران موزه لندن نگهداری می‌شود که از میان آن‌ها می‌توان به آثار کشف‌شده از بندر سیراف و قلعه الموت اشاره کرد.

منبع عکس: British Museum، عکاس: نامشخص

بخش چاپ و نقاشی موزه بریتانیا حاوی مجموعه ملی نقاشی‌ها و آثار چاپی غربی است که یکی از بزرگ‌ترین و بهترین مجموعه‌های چاپی موجود، در کنار موزه هنر «آلبرتینا» (Albertina) در شهر وین، مجموعه‌های پاریس و موزه آرمیتاژ به شمار می‌رود. آثار چاپی و نقاشی‌ها، برخلاف برخی از موزه‌ها، به‌راحتی در معرض دید و دسترس عموم قرار دارد. این بخش گالری خاص خود را دارد که در هر سال، چندین نمایشگاه برگزار می‌کند.

منبع عکس: CODART، عکاس: نامشخص

مجموعه چاپ و نقاشی از سال ۱۸۰۸ میلادی تاسیس شد و از آن سال به بعد رشد کرد تا آنکه شهرتی جهانی یافت. حدود ۵۰,۰۰۰ اثر نقاشی و بیش از دو میلیون اثر چاپی در این بخش نگهداری می‌شود. بسیاری از بهترین نقاشی‌های هنرمندان صاحب‌نام اروپا در این بخش قرار دارد. قدمت نقاشی‌ها از قرن چهاردهم میلادی تا عصر کنونی است. مجموعه آثار چاپی شامل آثار سنتی از ابتدای قرن پانزدهم تا زمان حال می‌شود و آثار بسیاری از نامداران این صنعت تا قرن نوزدهم میلادی در این بخش به نمایش درآمده است.

نقاشی‌هایی از «لئوناردو داوینچی» (Leonardo da Vinci)، «رافائل» (Raphael)، «میکل‌آنژ» (Michelangelo)، آلبرشت دورر و دیگر هنرمندان مطرح در بخش نقاشی و چاپ موزه بریتانیا نگهداری می‌شوند. بیش از ۳۰,۰۰۰ نقاشی از هنرمندان معروف بریتانیایی مثل «ویلیام هوگارت» (William Hogarth) و «ویلیام ترنر» (William Turner) نیز در این بخش قرار دارد.

منبع عکس: British Museum، عکاس: نامشخص

قسمت بریتانیا، اروپا و پیش از تاریخ، بازه زمانی و مکانی گسترده‌ای را در بر می‌گیرد. در این بخش، نخستین آثار دست‌ساخته انسان در دو میلیون سال پیش در شرق آفریقا و همچنین آثار پیشاتاریخی و نوسنگی از دیگر بخش‌های جهان نگهداری می‌شوند. آثار هنری و باستان‌شناختی اروپا از ابتدایی‌ترین زمان تاکنون نیز در این بخش هستند.

منبع عکس: British Museum، عکاس: نامشخص

بخش پیشاتاریخ موزه بریتانیا در قرن بیستم رشد چشمگیری داشت. هم‌اکنون میلیون‌ها اثر از دوران پارینه‌سنگی و میان‌سنگی جهان و همچنین عصر نوسنگی، عصر مفرغ و عصر آهن اروپا در این بخش نگهداری می‌شوند. آثاری از عصر حجر آفریقا نیز به این بخش اهدا شده است.

مجموعه آثار موجود در موزه بریتانیا که از لحاظ زمانی بین سال‌های ۳۰۰ تا ۱۱۰۰ میلادی و از لحاظ مکانی در محدوده اسپانیا تا دریای سیاه و از شمال آفریقا تا اسکاندیناوی قرار دارند، جزو بزرگ‌ترین و جامع‌ترین مجموعه‌ها در میان موزه‌های جهان هستند.

منبع عکس: HiSoUR، عکاس: نامشخص

بخش آسیای موزه بریتانیا بسیار گسترده است؛ مجموعه‌های آسیایی شامل بیش از ۷۵,۰۰۰ اثر از کل قاره آسیا از عصر نوسنگی تا عصر امروز می‌شود. این بخش غالبا بر جمع‌آوری آثار باستانی شرقی از جوامع شهری و نیمه‌شهری آسیا متمرکز بوده است. بسیاری از این آثار را کاوشگران امپراتوری بریتانیا از نقاط مختلف آسیا، به‌خصوص از شبه‌قاره هند، جمع‌آوری کردند.

در اوایل قرن بیستم، مجموعه بزرگی از نقاشی‌ها و آثار چاپی ژاپنی را به موزه بریتانیا آوردند و در دهه ۱۹۳۰، تعداد زیادی آثار باستانی چینی را خریداری کردند. در نیمه دوم قرن بیستم، موزه بریتانیا این امکان را یافت که با خرید تعداد زیادی از آثار آسیایی، این بخش را تکمیل کند. در سال ۲۰۰۴، مجموعه‌های قوم‌شناختی آسیا را به این بخش منتقل کردند. این مجموعه‌ها محیط و فرهنگ متنوع هند تا چین، خاورمیانه و ژاپن را منعکس می‌کنند.

منبع عکس: British Museum، عکاس: نامشخص

موزه بریتانیا حاوی یکی از جامع‌ترین مجموعه‌های قوم‌شناختی آفریقا، اقیانوسیه و آمریکا است که فرهنگ‌ مردمان بومی این مناطق را نشان می‌دهد. بیش از ۳۵۰,۰۰۰ اثر این بخش، هزاران سال تاریخ بشر در این سه قاره را حکایت می‌کنند و فرهنگ‌های غنی و متنوعی را در بر دارند. هم‌اکنون آثار مدرن نیز به این مجموعه‌ها افزوده شده است.

منبع عکس: Ceramica Wiki Fandom، عکاس: نامشخص

یکی از بهترین مجموعه‌های سکه جهان در موزه بریتانیا قرار دارد. در این بخش، حدود یک میلیون اثر شامل سکه‌، مدال، ژتون و اسکناس نگهداری می‌شود. آثاری از تمام مسکوکات شرق و غرب در این بخش وجود دارد که محدوده زمانی آن‌ها از قرن هفتم قبل از میلاد تا زمان حال گسترده است. بخش سکه‌ها و مدال‌ها در سال ۱۸۶۱ ایجاد شد.

منبع عکس: British Museum، عکاس: نامشخص

بخش حفاظت و پژوهش علمی در سال ۱۹۲۰ میلادی تاسیس شد. این بخش ۶ حوزه تخصصی دارد؛ حوزه سفال و شیشه، حوزه فلزات، حوزه مواد ارگانیک (شامل منسوجات)، حوزه نقاشی‌های دیواری و موزاییک و حوزه هنر تصویری شرقی و غربی. بخش پژوهش موزه بریتانیا وظیفه تعیین تاریخ، آنالیز آثار و شناسایی مواد موجود در آن‌ها را بر عهده دارد؛ بدین‌صورت، این بخش مکان ساخت اثر و فنون به‌کاررفته در آن را تشخیص می‌دهد.

منبع عکس: British Museum، عکاس: نامشخص

• ساعت کاری: شنبه تا پنجشنبه از ساعت ۱۰ صبح تا ۵ عصر (آخرین ورود ۴:۴۵ عصر)، جمعه‌ها از ساعت ۱۰ صبح تا ۸:۳۰ شب (آخرین ورود تا ۸:۱۵ شب)؛ موزه در روزهای ۲۴ تا ۲۶ دسامبر تعطیل است.
• هزینه بازدید از موزه‌های دائمی: رایگان

در موزه بریتانیا، نزدیک به ۱۰۰ گالری برای بازدید عموم وجود دارد. گالری‌هایی که شهرت کمتری دارند، در زمان‌های محدودی باز هستند. این موزه تعداد بازدیدکنندگان را محدود کرده است تا ازدحامی صورت نگیرد. پیشنهاد می‌شود متقاضیان از پیش، بلیط رایگان ورود به موزه را رزرو کنند تا از اطلاعات و به‌روز‌رسانی‌ها باخبر شوند. ورود به موزه بریتانیا و بازدید از گالری‌های دائمی رایگان است؛ اما نمایشگاه‌های خاص و موقت معمولا هزینه دارند.

منبع عکس: The Tour Guy، عکاس: نامشخص

برای رزرو، فقط کافی است تاریخ و زمان بازدید را در وب‌سایت موزه انتخاب کنید. گاه اگر موزه خلوت باشد، اجازه ورود بدون رزرو هم داده می‌شود. حداکثر برای ۹ نفر می‌توان بلیط رزرو کرد که بلیط‌ها ایمیل می‌شوند.

موزه بریتانیا را می‌توان از طریق فناوری «گوگل استریت ویو» (Google Street View) به‌صورت مجازی بازدید کرد. در واقع، موزه بریتانیا بزرگ‌ترین فضای سرپوشیده ثبت‌شده در گوگل استریت ویو است. از این طریق، می‌توانید از بیش از ۶۰ گالری موزه بازدید و تور اختصاصی خود را ایجاد کنید. گوگل استریت ویو این مزیت را دارد که موزه را در حالت خلوت و آثار آن را با کیفیت به نمایش درآورد. به‌جز این فناوری گوگل، در سایت موزه نیز امکان بازدید مجازی از گالری‌ها وجود دارد.

• آدرس: خیابان گریت راسل، خیابان موزه (Museum Street) (مشاهده روی نقشه)
• فاصله از موزه بریتانیا: کمتر از ۷۰ متر (یک دقیقه پیاده‌روی)

«ابوت اند هولدر» یک گالری هنری در نزدیکی موزه بریتانیا است که در آن نقاشی، آبرنگ و آثار چاپی انگلیسی متعلق به قرن‌های نوزدهم و بیستم در اندازه‌ها و ژانرهای متنوع با قیمت ارزان معامله می‌شود و به فروش می‌رسد. این گالری از سال ۱۹۸۷ فعالیت دارد. آثار اصیل بریتانیایی به‌صورت قاب‌شده یا بدون قاب در سه طبقه گالری برای فروش به نمایش درآمده‌اند.

منبع عکس: Lighting Design Studio، عکاس: Marco Joe Fazio

• آدرس: محله بلومزبری، خیابان بری پلیس (Bury Place) (مشاهده روی نقشه)
• فاصله از موزه بریتانیا: حدود ۱۴۰ متر (دو دقیقه پیاده‌روی)

«کتابفروشی لندن ریویو» در نزدیکی موزه بریتانیا، بخش مهمی از زندگی فرهنگی شهر لندن محسوب می‌شود. این کتابفروشی در سال ۲۰۰۳ میلادی افتتاح و از آن زمان به محلی برای گردهمایی دوستداران کتاب تبدیل شد. کتابفروشی لندن ریویو، هزاران جلد کتاب از ادبیات کلاسیک جهان تا داستان و شعر معاصر، فلسفه، تاریخ، سیاست، آشپزی، علوم و تاریخ طبیعی را گردآوری کرده است. در این کتابفروشی، کافی‌شاپی نیز وجود دارد که برای عاشقان کتاب، چای، قهوه و انواع کیک‌های خوشمزه سرو می‌کند. کتابفروشی لندن ریویو با تراس دل‌باز و بزرگی که دارد، مکان مناسبی برای بازدید، پس از گشت‌وگذار در موزه بریتانیا، محسوب می‌شود.

منبع عکس: The Shopkeepers، عکاس: نامشخص

• آدرس: ناحیه بلومزبری، میدان بدفورد اسکوئر (مشاهده روی نقشه)
• فاصله از موزه بریتانیا: کمتر از ۳۵۰ متر (حدود پنج دقیقه پیاده‌روی)

«بدفورد اسکوئر» یا «میدان بدفورد» باغی در غرب موزه بریتانیا است. این باغ بین سال‌های ۱۷۷۵ تا ۱۷۸۳ میلادی ساخته شد و از همان زمان، ساختمان‌های پیرامون آن محل سکونت طبقه متوسط روبه‌بالای لندن بوده است. بدفورد اسکوئر یکی از بهترین مناطق محافظت‌شده لندن است که معماری «گرجی» (Georgian) دارد. این پارک از پارک‌های تاریخی لندن به شمار می‌رود و همگان می‌توانند از آن بازدید کنند.

منبع عکس: eventseeker، عکاس: نامشخص

• آدرس: خیابان گریت راسل (مشاهده روی نقشه)
• فاصله از موزه بریتانیا: کمتر از ۳۵۰ متر (حدود پنج دقیقه پیاده‌روی)

«خانه کنگره» دفتر مرکزی کنگره اتحادیه کارگران است. خانه کنگره از این لحاظ به جاذبه‌ای گردشگری در نزدیکی موزه بریتانیا تبدیل شده است که یادگار شجاعت نماینده فعالان حقوق کارگری در انگلستان در جنگ جهانی دوم به شمار می‌رود. چند مجسمه ماندگار در این ساختمان وجود دارد که پس از جنگ ساخته و در بنا کار گذاشته شدند. از مجسمه‌های خانه کنگره می‌تان به مجسمه‌ای برنزی در جلوی ساختمان اشاره کرد که توانمندی را در حال کمک به کارگری ضعیف نشان می‌دهد. مجسمه دیگر در حیاط داخلی، مادری را نشان می‌دهد که پسر مرده خود را در آغوش گرفته است. مجسمه‌ها همه نشانگر تلاش‌ها و مبارزات خلق‌های ستم‌دیده در راه گرفتن حقوق خود هستند.

منبع عکس: Hugh Broughton Architects، عکاس: James Brittain

اگر تابه‌حال از موزه بریتانیا بازدید کرده‌اید، تجربه خود را با ما و دیگر کاربران کجارو در میان بگذارید.

منبع عکس کاور: Expedia، عکاس: نامشخص

نویسنده: رضا اردو