روستای پریان

روستای پریان، روستایی پلکانی و زیبا با گذشته‌ای پر‌فرازونشیب است. این روستای زیبا در دامنه کوه قرار دارد و به باغ‌های گردو، بادام و تاکستان‌های بی‌شمار انگور و درختان تنومند و قطور توت مشهور است. روستای پریان بافت قدیمی و زیبای خود را حفظ کرده است و کوچه‌باغ‌هایی دارد که در بهار با شکوفه‌های زیبای درختان بادام چهره‌ای زیبا به خود می‌گیرد.

روستای پلکانی پریان که از جاهای دیدنی صحنه به شمار می‌رود، گذرهایی پهن با درختان قدیمی دارد و صدای نهرهای آب در آن‌ها گوش‌نواز است و در فصل تابستان خوشه‌های بزرگ انگور در باغ‌های پلکانی دامنه کوه‌ها به زیبایی‌های این روستا می‌افزاید. پریان همچون تمام روستاهای زیبای ایران، مردمی خون‌گرم و زحمت‌کش دارد که داستان‌های زیادی از گذشته و نیاکان‌ خود می‌دانند.

طبیعت زیبای روستای پریان، منبع نیوزین

روستای پریان در استان کرمانشاه و در بخش دینور شهرستان صحنه واقع شده است. این روستا با شهرستان صحنه ۶۳ کیلومتر فاصله دارد. روستای پریان که در دامنه کوهی با نام پشت پری (یا پشت پریان) قرار دارد، جزیی از دهستان کندوله نیز محسوب می‌شود. کوه پریان زیستگاه حیوانات و پرندگان بسیار زیادی همچون کبک، تیهو، گرگ، روباه و خرگوش است.

روستای پریان در جنوب غرب کوه طلایی زران و در شمال غرب دشت بزرگ و زیبای دینور قرار گرفته است. قله کوه بلند زران در زیر تابش نور خورشید رنگی طلایی و منحصر‌به‌فرد به خود می‌گیرد که بی‌شک انتخاب این اسم بی‌ارتباط با این زیبایی نیست. دشت دینور نیز در بهار و تابستان با گل‌هایی رنگارنگ، منظره‌ای بی‌نظیر دارد.

روستای پریان در زمستان، منبع: نیوزین

از تهران تا روستای پریان در حدود ۴۷۵ کیلومتر مسافت در پیش خواهید داشت که با سواری می‌توانید در حدود ۶ ساعت این مسیر را طی کنید. برای رسیدن به روستای پریان از شهر کرمانشاه، دو مسیر در پیش روی خود دارید. شما می‌توانید از خیابان بهشتی و بزرگراه کشوری کرمانشاه به‌سمت جاده کرمانشاه به پاوه حرکت کنید و مسیر را به‌سمت سنندج ادامه دهید تا به خروجی جاده دینور برسید.

با ورود به جاده دینور و عبور از روستاهای سالارآباد، چشمه کبود و رزین، به راه فرعی دینور به بانیان می‌رسید و از جاده دینور خارج می‌شوید. سپس از روستاهای بزرو و شریف‌آباد گذر می‌کنید و با عبور از این روستا‌ها به روستای کهن و زیبای پریان خواهید رسید. از کرمانشاه با انتخاب این مسیر در حدود یک ساعت و ۳۰ دقیقه و در حدود ۱۰۲ کیلومتر در سفر خواهید بود.

در مسیر دوم از بلوار بهشتی و بزرگراه کشوری به‌سمت جاده بیستون به سنقر حرکت کنید. جاده را ادامه دهید تا به میدان دینور برسید و از میدان وارد جاده دینور شوید و مسیر را با عبور از روستاهای طاهر‌آباد، امین‌آباد، حسن‌آباد، ارمنی‌جان و شریف‌آباد طی کنید؛ با ورود به راه فرعی دینور به بانیان، به روستای زیبای پریان خواهید رسید. در این مسیر یک ساعت و ۲۵ دقیقه و ۹۲ کیلومتر در سفر خواهید بود.

آدرس روستای پریان:

• مسیر دسترسی اول: کرمانشاه، بزرگراه کشوری، جاده کرمانشاه به پاوه، جاده کرمانشاه به سنندج، جاده دینور، روستای پریان
• مسیر دسترسی دوم: کرمانشاه، بزرگراه کشوری، جاده بیستون به سنقر، میدان دینور، جاده دینور، روستای پریان (مشاهده روی نقشه)

روستای خیال‌انگیز پریان، منبع: word press، صفحه اینستاگرام paryan.village

در پریان پوشش گیاهی متنوعی همچون کیکم، بلوط، گویج، بلالوک، ارژن دیده می‌شود. چند درخت بزرگ و تنومند توت با عمری در حدود ۳۵۰ سال نیز در دل روستا وجود دارند که به باور اهالی توسط فرهاد، نیای بزرگ‌ آن‌ها کاشته شده‌ است. علاوه بر درختان، بوته‌های گیاهان دارویی همچون پونه، گل گاوزبان، گل کبود، چای کوهی، گل ختمی، بومادران و گَوَن نیز به فراوانی در دامنه کوه و دشت‌های اطراف روستا رشد می‌‌کنند.

سقف خانه‌های روستای پریان، منبع: wordpress

درباره نام روستای پریان دیدگاه‌های مختلفی وجود دارد؛ برخی می‌گویند این نام از همان واژه فارسی پریان آمده است. در اسطوره‌‌های ایرانی پیش از زرتشت، پری در اصل ایزدبانوی باروی و زایش بوده است که تولد فرزندان، جاری شدن آب‌ها و رویش گیاهان به نیروی او وابسته بوده است. این فکر در میان عامه مردم رایج است که پریان در جاهای مرطوب زندگی می‌کنند یا در جایی که آب جاری است همچون چشمه‌سارها و چاه‌ها مشغول آب‌تنی هستند. پس انتخاب اسم پریان برای روستایی با نهر‌های جاری، طبیعتی دلنشین و سرشار از سرسبزی انتخابی دور از ذهن نیست.

شما می‌توانید پای صحبت اهالی بنشینید و به داستان‌های آن‌ها از گذشته گوش کنید تا ارتباط میان نام روستا و تاریخچه آن را از نگاه خود اهالی درک کنید. داستان‌های بسیاری در ادبیات ایران وجود دارند که در آن پریان عاشق قهرمان داستان می‌شدند و اگر تن به عشق آن‌ها نمی‌داد، به آزار و اذیت‌ او می‌پرداختند.

اهالی قدیمی روستای پریان، منبع: نیوزین

در میان این قهرمانان، مردم روستای پریان نام گرشاسپ را بسیار می‌آورند. مردم سال‌خورده روستای پریان باور دارند که نسب آن‌ها به فرهاد می‌رسد. آن‌ها فرهاد را پسر شخصی به نام مصطفی و از نوادگان میرزا فقیه احمد، یکی از عالمان مشهور کردستان می‌دانند که سال‌ها پیش از کردستان و پاوه به منطقه دینور کرمانشاه مهاجرت کرده است. مردم روستا داستان‌های زیادی در مورد فرهاد، پسرش کیخسرو و گرشاسپ روایت می‌کنند. هر چند که ممکن است بسیاری از این داستان‌ها ردی از واقعیت نداشته باشند یا منطبق بر تاریخ نباشند، شنیدن آن‌ها از زبان اهالی دلنشین است.

گرشاسپ در داستان‌های کهن پهلوانی است که فریب می‌خورد و با پری به نام «خناثئیتی» درمی‌آمیزد. در اوستا «ساما» (sama) لقب گرشاسپ است. مشابه همین داستان در منظومه‌ای دیگری با نام سامنامه، منسوب به خواجوی کرمانی، شاعر سده هشتم وجود دارد. در آنجا نیز پری با نام «عالم افروز» عاشق سام می‌شود؛ اما سام که عاشق پریدخت، دختر خاقان چین است، از این پیوند سرباز می‌زند و او نیز پریدخت را به دریای چین می‌اندازد. بسیاری سام را همان گرشاسپ می‌دانند. برخی انتخاب اسم روستا را به داستان‌های گرشاسپ و ارتباط او با این پری نسبت داده‌اند.

روستای پریان، منبع: تارنمای خبری زرتشتیان

روستای پریان قدمت زیادی دارد؛ تا جایی که اهالی از حضور نادرشاه افشار برای بیرون راندن سپاه عثمانی از غرب کشور در این روستا یاد می‌کنند. معروف است که یکی از سرداران نامدار سپاه و وزرای جنگ او (پدر فرهاد) از اهالی همین روستا بوده است. برخی نیز از جنگاوری‌های کیخسرو پسر فرهاد در جنگ با طایفه‌های محلی و گروه‌هایی می‌گویند که به روستای پریان حمله می‌کردند.

از آن‌جایی که اهالی روستا به زبان هورامی (اورامی) صحبت می‌کنند، ریشه اسم این روستا می‌تواند از ترکیب دو واژه «پر» در زبان هورامی به‌معنای سرشار و واژه «یانه» به‌معنای خانه گرفته شده باشد و به زمانی بازگردد که جمعیت این روستا و تعداد خانه‌ها و سکنه روستای بالا بوده است.

در روستای پریان مراسم پخت سمنو و جشن‌های آیینی دیگر همچون چهارشنبه‌سوری و مراسم‌های عزاداری نیز به‌صورت گروهی برگزار می‌شود.

روستای پریان و آیین‌های جمعی، منبع: نیوزین ,بوم‌گردی پریان ,paryan.village

در طی سال‌های گذشته به‌دلیل کم‌آبی و فاصله زیاد روستای پریان از باقی آبادی‌ها، بخشی از اهالی کوچ کرده‌اند؛ با این وجود، طبق سرشماری سال ۹۵ جمعیتی بالغ بر ۱۱۵ نفر و نزدیک به ۳۵ خانوار در آنجا زندگی می‌کنند.

شغل اکثر اهالی روستای پریان باغداری و پرورش میوه است؛ اما گروهی از مردم این روستا به پرورش دام و طیور نیز می‌پردازند. زمین‌های این روستا برخلاف روستاهای اطراف و منطقه دشت دینور پر شیب‌ هستند. علاوه بر این، چشمه‌های پرآب کمی در این منطقه وجود دارد که امکان کشاورزی را برای اهالی این روستا محدود می‌کند. اکثر اهالی روستای پریان باغ‌های میوه دارند و بسیاری به کار پرورش انگور مشغول‌ هستند.

متن مو باغ‌داری و دام‌داری در روستای پریان، منبع: صفحه اینستاگرام word press، paryan.village

در سال‌های اخیر کمبود بارندگی و خشک‌سالی این روستا را نیز بی‌بهره نگذاشته است. بسیاری از چشمه‌ها این منطقه خشک و باغ‌داران برای پرورش محصولات خود، با چالش‌های جدی مواجه شده‌اند. با وجود خشک‌سالی و کوچ اجباری بسیاری از مردم به‌واسطه محدودیت‌ها، هنوز بیشتر باغ‌های انگور جنوب غرب روستا برقرار است. معروف‌ترین این باغ‌ها، باغ «مرزه» و «نیساره» است. مرزه به‌معنای مزرعه و نیساره که از کلمه باستانی نیسا می‌آید، به معنی آرامشکاه پایین است. در این منطقه باغ‌های سیب، گلابی و شلیل نیز وجود دارد.

گروهی از اهالی روستا نیز به پرورش زنبور عسل مشغول هستند. عسل این منطقه به‌واسطه قرار گرفتن در دامنه کوهستان و نزدیکی به دشت‌های وسیع، طعمی دل‌پذیر دارد.

شما می‌توانید از روستای پریان محصولاتی همچون انگور، توت، بادام، گردو و عسل به سوغات ببرید. کیفیت انگور این روستا در میان باقی روستاهای دهستان کندوله و کرمانشاه شهرت به خصوصی دارد و از کیفیتی بالایی برخوردار است. علاوه بر انگور باغ‌های متعدد گردو و بادم و درختان تنومند توت نیز هر سال محصول خوبی برای اهالی به ارمغان می‌آورد.

روستای پریان به آلوچه‌های خود نیز معروف است. در سال ۹۷ جشنواره‌ای با عنوان جشنواره برداشت آلوچه نیز در روستای پریان برگزار شد که اولین جشنواره روستا بود. در این جشنواره برنامه‌هایی همچون تنبورنوازی، پخت نان و شیرینی، عرضه آش‌های محلی منطقه، اجرای بازی‌های محلی و بازارچه‌ای برای ارائه محصولات محلی و صنایع دستی کرمانشاه نیز تدارک دیده شده بود. روستای پریان، مردمی هنرمند در زمینه صنایع دستی دارد که ظروف سفالی پر کاربرد و گلیم‌های دست‌بافت نیز تولید می‌کنند.

محصولات و صنایع دستی روستای پریان، منبع: تارنمای خبری زرتشتیان، اینستاگرام paryan.village

روستای پریان نان‌های تنوری و محلی و آش‌های مخصوص به خود را دارد. برای مثال نان «کُلِره» (Kolereh)، نان محبوبی است که زنان روستایی این منطقه با پیاز، گردو و گیاهی دارویی پخت می‌کنند؛ گیاهی دارویی با نام سیردنکه که بومی منطقه است. این نان روی ساج پخته می‌شود و عطر دلنشینی دارد.

زنان این روستا برای فصل بهار تدارک آش معروف ترخینه را می‌بینند. ترخینه با خیس دادن گندم و بلغور در دوغ به‌مدت ۱۰ روز و شکل گرفتن مایعی خمیری درست می‌شود. به این مایع خمیری گیاهانی همچون پونه اضافه و آن را به تکه‌های کوچکی تقسیم می‌کنند و پس از خشک شدن در برابر آفتاب برای فصل بهار و تابستان مورد استفاده قرار می‌دهند. برای پخت این آش پس از خیس کردن تکه‌های ترخینه آن را با لوبیا، نخود، عدس، سبزی آش و اسفناج ترکیب می‌کنند و می‌پزند.

خشک کردن ترخینه بر بام خانه‌های کاه‌گلی روستا، منبع: تارنمای خبری زرتشتیان

مردم روستای پریان علاوه بر آش ترخینه که بیشتر در فصل بهار و تابستان پخت می‌شود آش مخصوصی با نام شلم یا شلمین دارند که در فصل زمستان درست می‌کنند. برای درست کردن شلم، شلغم را به‌همراه برگ‌های آن خورد می‌کنند، گندم و بلغور را می‌شورند و می‌پزند. وقتی بلغور و گندم پخته شد آن را روی حصیر می‌ریزند و با کمک آن آبکش می‌کنند. بلغور پخته شده را چنگ می‌زنند و در چاله‌ای می‌ریزند.

به‌ازای هر کاسه آب و شلغم به آن کاسه‌ای آب انار اضافه می‌کنند. بعد از گذشت دو هفته زمانی که مزه ترشی به خود گرفت، آن را از چاله خارج و همچون ترخینه در تکه‌های کوچکی روی پشت‌بام‌ها در برابر آفتاب خشک می‌کنند و برای مصرف زمستان نگه می‌دارند. برای پخت آش شلم پس از خیس کردن تکه‌های شلم، آن را با حبوباتی همچون عدس، نخود، برگ قیسی، آلوچه، کشمش، گردو می‌پزند.

آماده‌سازی شلمین منبع: صفحه اینستاگرام paryan.village

در منطقه دینور تنها روستای پریان، کندوله و شریف آباد به این زبان صحبت می‌کنند. برخی این زبان را جز مهم‌ترین زبان‌های قدیمی ایران و بازمانده از زبان پهلوی و اوستایی می‌دانند و باور دارند که زبان هورامی می‌تواند به درک زبان پهلوی کمک کند.

سریال «نون خ» به یکی از پر مخاطب‌ترین سریال‌های سال ۹۸ شهرت پیدا کرد. در این سریال بازیگران معروف تلویزیون همچون سعید آقاخانی، حمیدرضا آذرنگ، علی صادقی، فریده سپاه منصور، هومن حاجی عبداللهی، نعیمه نظام دوست و ندا قاسمی به ایفای نقش پرداختند. کارگردان این سریال سعید آقاخانی و گروه کارگردانی برای انتخاب مکان فیلم‌برداری به روستاهای زیادی در منطقه سفر کرده بودند؛ اما روستای پریان به‌دلیل حفظ معماری قدیمی، تاریخی و بافت کاه‌گلی خانه‌ها گزینه مناسب‌تری برای اهداف گروه بود.

در روستای پریان سبک زندگی و بسیاری از کارها همچون دور کردن، خرمن کوبیدن همچنان طبق روند سنتی صورت می‌گیرد که این موضوع خود بر جذابیت‌های آن به‌عنوان مکان فیلم‌برداری می‌افزاید. اهالی روستا تجربه حضور گروه فیلم‌برداری را تجربه خوبی می‌دانند و فکر می‌کنند این اتفاق فرصتی برای معرفی این مکان و گسترش و توسعه گردشگری منطقه بوده است. دختران روستای پریان که رویای بازیگری داشتند نیز از حضور زنان بازیگر و گفت‌وگو با آنان به‌عنوان فرصتی برای کسب تجربه یاد می‌کنند.

سعید آقاخانی در کنار زنان روستای پریان، منبع: فرارو

در این سریال تلاش‌هایی برای استفاده و معرفی موسیقی محلی کردی صورت گرفته است و ترانه‌هایی از مظهر خالقی، حسن زیرک و علی‌اصغر کردستانی نیز مورد استفاده قرار گرفت. با وجود تمام واکنش‌های مثبتی که نسبت به این سریال وجود داشت، برخی از اقوام کرد زبان به آن نقد داشتند و بر این باور بودند که در نشان دادن تاریخ، فرهنگ مردم کرد زبان و کاستی‌ها و محرومیت‌های مردم این منطقه ناموفق بوده است.

داستان سریال «نون خ» درباره شخصی به نام نورالدین خانزاده است که کارگاه تخمه آفتاب‌گردان در کردستان دارد و همشهری‌های او محصولات خود را برای فروش در اختیار او قرار می‌دهند و او نیز به شخصی به نام میرزایی در تهران می‌فروشد. در سریال مشخص می‌شود که میرزایی مرده است و خبری از پول فروش محصولات نیست. در سریال به طعنه تردیدهایی بر سر اختلاس و برداشتن این پول‌ها توسط نورالدین خانزاده شکل می‌گیرد. «نون خ» اسم سریال نیز مخفف اسم همین شخصیت است.

در روستای پریان اقامتگاه بوم‌گردی با همین نام وجود دارد که شما می‌توانید برای اقامت در آن برنامه‌ریزی کنید. خانه‌ای که برای این اقامتگاه در نظر گرفته شده است، خانه‌ای است که در فصل دوم سریال «نون خ» مورد استفاده قرار گرفته بود.

اقامتگاه بوم‌گردی پریان، منبع: صفحه اینستاگرام اقامتگاه بوم‌گردی پریان

روستای پریان به‌دلیل قرار گرفتن در دامنه کوهستان، دارای زمستان‌هایی سرد است؛ اما بهار و تابستان به‌واسطه هوای معتدل فرصت خوبی برای سفر به این منطقه به شمار می‌آیند.

از جمله ویژگی‌های مهم در دالاخانی وجود پناهگاهی در فاصله نیم‌ساعته تا قله دالاخانی سهیل است. این کوه‌ها سرچمشه دو رودخانه دینور و گاماسیاب نیز هستند. این رشته‌کوه یکی از مهم‌ترین زیستگاه‌های حیواناتی همچون پلنگ، شغال، گربه وحشی، روباه، کفتار، سیاه گوش، کمرکولی، عقاب طلایی و... است؛ به همین دلیل در سال ۹۹ به منطقه حفاظت‌شده ارتقا پیدا کرد. دامنه این کوه‌ها به‌واسطه خاک کم‌عمق محل رویش گیاهان استپی و فرصتی برای چرای فصلی دام‌های دام‌داران و عشایر است. این رشته‌کوه زیبا هر ساله علاقه‌مندان زیادی به کوهنوردی و طبیعت‌گردی را برای صعود به قله جذب می‌کند.

امروله از کلمه امرود گرفته شده است که در زبان کردی به‌معنای گلابی وحشی است؛ نام امروله به‌معنای گلابی وحشی کوچک به‌واسطه وجود درختان پراکنده این میوه در زمان‌های گذشته برای این قله انتخاب شده است. در کوه امروله غاری با ۱۰ چاه وجود دارد که عمیق‌ترین آن‌ها عمقی برابر با ۱۰ متر دارد. رسوبات این غار به دریای تتیس و به دوره دوم زمین‌شناسی یعنی حدود ۱۶۰ میلیون سال پیش بازمی‌گردد. برای ورود به این غار از تجهیزات غارنوردی و به‌همراه داشتن روشنایی اطمینان حاصل کنید.

این منطقه در ۵۵ کیلومتری روستای پریان و در مسیر رسیدن به آن در جاده بیستون به سنقر واقع شده است و یک ساعت و پنج دقیقه تا روستای پریان فاصله دارد. در جاده بیستون به سنقر مسیری در سمت راست راهداری خانه هدهدی قرار گرفته است که با جاده‌ای مشخص به دامنه کوه منتهی می‌شود.

• آدرس منطقه شکار ممنوع امروله و دالاخانی: کرمانشاه، جاده بیستون به سنقر، منطقه شکار ممنوع امروله و دالاخانی (مشاهده روی نقشه)

منطقه حفاظت‌شده امروله و دالاخانی، منبع: dana.ir، wikiwand.com, bamnews.ir, ghatreh.com, نادر منتظریانی

روستای کندوله مرکز دهستان کندوله و از توابع بخش دینور شهرستان صحنه در ۷۵ کیلومتری مرکز استان کرمانشاه قرار گرفته است. روستای زیبای کندوله با کوه‌های بلندی همچون کوه کوله بزرگ، کوه خره سیاه و کوه پیر آفتاب احاطه شده است. این روستا به‌واسطه قرار گرفتن در دامنه کوهستان زمستان‌های سرد و بهار و تابستانی معتدل دارد.

در روستای کندوله قلعه‌ای با نام قلعه مروان وجود دارد که بسیاری آن را محل پنهان شدن مروان، خلیفه اموی می‌دانند. این قلعه که بر بالای کوه «دره قه ‌لا» یا «سیه قلعه» قرار دارد در سال ۱۳۸۴ در فهرست آثار ملی ثبت شد؛ اما متاسفانه به‌دلیل زلزله‌های متعدد امروز فقط بقایای کمی از آن باقی مانده است. به باور گروهی قدمت این قلعه به حدود ۱۱۲۰ سال پیش برمی‌گردد. برخی شکل‌گیری این روستا را به دوره ساسانیان نسبت می‌دهند و باور دارند که از آغاز این مکان قلعه رکن الدوله بوده و بعدها به روستای کندوله تبدیل شده است.

در محدوده این روستا امامزاده‌ها و بقعه‌های متعددی نیز وجود دارد. از جمله مهم‌ترین آن‌ها امامزاده پیرافته است که در کنار آن درخت کهنسال و نی نیز از سال‌های دور پابرجا مانده است. این امامزاده که از بناهای مذهبی روستا است یک بار به‌دلیل آتش‌سوزی کاملا تخریب شده و در سال ۱۳۵۱ بنای جدیدی جای آن را گرفته است. این بنا سقفی چوبی و گل‌اندود دارد. حمامی قدیمی و تاریخی نیز در روستای کندوله وجود دارد که امروزه از آن استفاده نمی‌شود. از مهم‌ترین صنایع دستی این روستا می‌توان از گلیم‌ با طرح‌های بومی زیبا نام برد.

روستای کندوله در فاصله دو کیلومتری و ۱۰ دقیقه‌ای روستای پریان قرار دارد. این روستا اقامتگاه‌‌های بوم‌گردی متعددی دارد که می‌توانید برای توقف و استراحت روی آن‌ها حساب کنید. از جمله اقامتگاهایی که می‌توان از آن‌ها نام برد، بوم‌گردی زران، اقامتگاه بانیان، اقامتگاه سرگلان و اقامتگاه بوم‌گردی آرتین است که به نسبت بقیه ظرفیت بیشتری دارد. اقامتگاه آرتین دینور با ۶ خانه ویلایی و دو خانه بومی می‌تواند میزبان ۶۰ نفر باشد.

• آدرس روستای کندوله: کرمانشاه، بزرگراه کشوری، جاده بیستون به سنقر، میدان دینور، جاده دینور، روستای کندوله (مشاهده روی نقشه)

کندوله، منبع: سایت‌های مکانچی، جاده، شب

گوردخمه صحنه یا گوردخمه دربند در شمال شهرستان صحنه و سمت راست رود دربند در فاصله ۶۴ کیلومتری استان کرمانشاه واقع شده است. این گوردخمه در میان مردمان به افراد متفاوتی از جمله فرهاد سنگ‌تراش، قبر کیکاووس نسبت داده شده است؛ اما در میان کتاب‌های باستان‌شناسی به گور شیرین و فرهاد نیز معروف است.

طبق آنچه در کتاب‌های باستان‌شناسی آمده است این مقبره به دوره مادها بازمی‌گردد. نمای ورودی مقبره خورشیدی بال‌دار است. در جلوی گوردخمه فضایی ایوان مانند وجود دارد و دو طرف آن دو ستون است. درون فضا دو گوردخمه با فاصله ۱۰۰ متری هم قرار گرفته‌اند. این گور در ارتفاع ۵۰ متری نسبت به سطح رودخانه دربند واقع شده است.

گوردخمه صحنه در دی ماه ۱۳۱۵ به ثبت آثار ملی ایران رسید. این اثر تاریخی یک ساعت و ۹ دقیقه و ۶۳ کیلومتر با روستای پریان فاصله دارد. در فاصله ۱۰ دقیقه‌ای از گوردخمه صحنه، با ادامه دادن جاده سنقر به فارسینج، آبشار صحنه قرار گرفته است که‌ می‌توانید برای دیدن از آن هم برنامه‌ریزی کنید. اگر علاقه‌مند به کوهنوردی و غار نوردی هستید می‌توانید از غار «کل و سر» نیز دیدن کنید. این غار در کوهستان کل و سر و در شمال غربی شهر صحنه دیده می‌شود.

از دیگر آثار تاریخی منطقه گوردخمه صحنه می‌توان به قلعه لاهجیر یا هژیر در ۱۸ کیلومتری شمال غربی روستای صحنه در میانه راه کرمانشاه به سنقر در قله كوه هژير (هجير) در كنار روستاهاي جون آوا ( جيحون آباد) و چمه اشاره کرد. در این مسیر آثار ديوارهای قلعه قديمی و عظیم دیده می‌شود که بلندای آن به سه متر می‌رسد.

• آدرس گوردخمه صحنه: کرمانشاه، شهرستان صحنه، بلوار امام خمینی، جاده سنقر به فارسینج، خیابان دربند، گوردخمه صحنه (مشاهده روی نقشه)

گوردخمه صحنه، منبع: نامشخص

تپه شیخی آباد در سال ۱۳۸۸ توسط تیم باستان‌شناسان به سرپرستی فردی انگلیسی به نام پروفسور راجرس متیوس کاوش و به‌عنوان اولین زیستگاه بشر دوره نوسنگی در خاورمیانه و اولین مکانی که انسان از غار نشینی به یک‌جا نشینی روی آورد شناخته شد. در کاوش‌ها بنایی با معماری مشابه معابد مقدس و مزین به چهار شاخ بز کوهی و قوچ و مجسمه‌ای گلی شبیه به الهه ونوس کشف شده است. این روستا در طی سال‌های گذشته به‌واسطه رونق اقتصادی در حوزه‌های مختلف از جمله صنعت گردشگری و قالی‌بافی شاهد مهاجرت معکوس بوده است.

روستای کرتویچ هر ساله میزبان جشنواره روغن کرمانشاهی در تیر ماه است. در این جشنواره‌ مراحل صفر تا ۱۰۰ تهیه روغن حیوانی، تجربه شیردوشی، ماست‌زنی، کره‌گیری، تهیه‌ دوغ توسط زنان روستایی اجرا و همچنین لباس‌های کردی به نمایش گذاشته می‌شود. در این جشنواره از تپه شیخی‌آباد نیز بازدید به عمل می‌آید.

• آدرس تپه شیخی‌آباد: کرمانشاه، بزرگراه کشوری، جاده بیستون به سنقر، میدان دینور، جاده دینور، جاده کرتویج، روستای کرتویج، تپه شیخی‌آباد (مشاهده روی نقشه)

روستای کرتویج، منابع: sanattourism.ir، irna.ir، pataghnews.ir

روستای نوژی‌وران در فاصله ۳۶ کیلومتری شمال شرق کرمانشاه و در میانه جاده بیستون به سنقر و دامنه کوه بیستون واقع شده است. نوژی در زبان لکی به‌معنای عدس و نوژی‌وران به‌معنای سرزمینی است که محصول عدس دارد. این روستا علاوه بر طبیعتی بی‌نظیر و شگفت‌انگیز دارای جاذبه‌های گردشگری همچون غار پرآو، سراب نوژی‌‌وران، پل نوژی‌وران از عهد صفویه و قبرستانی با نام «قبر گوری» با قدمت چند هزار ساله نیز است. سراب‌نوژی‌وران پشت کوه پرآو و زیستگاه طبیعی گیاهان و جانوران نادر است.

• آدرس روستای نوژی‌وران: کرمانشاه، جاده بیستون به سنقر، جاده نوژی‌وران، روستای نوژی‌وران(مشاهده روی نقشه)

متن مورد نظر روستای نوژی‌وران، منابع: montakhabinnews, seeiran.ir, irna.ir

شما هم تجربه خود را از سفر به روستای زیبای پریان با کجارو به اشتراک بگذارید.