برج ایفل پاریس

برج ایفل که نماد شهر پاریس و کشور فرانسه به حساب می‌آید، از مهم‌ترین سازه‌های فلزی دنیا است که تا سال ۱۹۳۰ میلادی به‌عنوان بلندترین سازه دنیا شناخته می‌شد. این جاذبه گردشگری معروف در سال ۱۹۹۱ میلادی به‌همراه مناطق اطرافش در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید. جذابیت برج فقط به نمای آن خلاصه نمی‌شود و رستوران‌هایی همچون ژول ورن، سوغاتی‌فروشی‌های متعدد و سکوهای بازدید با چشم‌انداز شهر زیبای پاریس، آن را به اولویت اول گردشگران فرانسه تبدیل کرده‌اند. در ادامه این مقاله می‌توانید اطلاعات بیشتری درباره یکی از معروف‌ترین جاهای دیدنی پاریس به دست آورید.

برج تماما فلزی‌ ایفل در شهر پاریس و در شمال غرب «پارک شان دو مارس» (Champ de Mars) قرار دارد و همه‌روزه از گردشگران بسیاری میزبانی می‌کند.

دسترسی به برج ایفل با مترو پاریس به‌سادگی با خط ۶ یا ۹ از ایستگاه «بیر حکیم» (Bir Hakeim) و خط RER C از ایستگاه شان دو مارس-برج ایفل امکان‌پذیر است. خطوط اتوبوس ۳۰، ۴۲، ۶۹، ۷۲، ۸۲ و ۸۶ نیز از نزدیکی برج عبور می‌کنند.

• آدرس: فرانسه، پاریس، منطقه هفت پاریس، شمال پارک شان دو مارس (نمایش روی نقشه)

منبع عکس: سایت toureiffel.paris

زمانی که شرکت «گوستاو ایفل» (Gustave Eiffel) معروف‌ترین سازه پاریس را برای نمایشگاه جهانی اکسپو ۱۸۸۹ و صدمین سالگرد انقلاب فرانسه ساخت، بسیاری با دیده شک و تردید به این بنای عظیم آهنی نگاه می‌کردند. قبل از پایان ساخت، برج در مرکز بحث‌های زیادی بود و بزرگ‌ترین نام‌های جهان هنر و ادبیات همچون «شارل گونو» (Charles Gounod)، «گی دو موپاسان» (Guy de Maupassant) و «فرانسوا کوپه» (Francois Coppee) آن را به باد انتقاد گرفتند. گروهی متشکل از ۳۰۰ هنرمند، مجسمه‌ساز، نویسنده و معمار با ارسال طوماری به عضو هیئت نمایشگاه پاریس، از وی درخواست کردند که ساخت برج مسخره‌ را که مانند دودکش سیاه غول‌پیکری بر پاریس مسلط خواهد شد، متوقف کند.

در هر صورت، برج ایفل توانست در برابر این چالش‌ها ایستادگی کند و به موفقیتی دست یابد که شایسته آن بود. پس از اتمام برج و در پرتو موفقیت عظیمی که به دست آورد، انتقادها در برابر این شاهکار به چشم نمی‌آمد؛ به‌خصوص که در طول برگزاری نمایشگاه اکسپو ۱۸۸۹ ،برج ایفل دو میلیون بازدیدکننده داشت. پاریس در آن زمان (اواخر دهه ۱۸۰۰ میلادی) مرکز هنر و نقاشی مدرن، شهر دموکراسی و میزبان اولین نمایشگاه جهانی به حساب می‌آمد و ساخت برج ایفل باعث شد که این شهر، محل تولد معماری مدرن نیز محسوب شود.

عکاس: نامشخص

یکی از نکته‌های جالب درباره ایفل، رنگ‌آمیزی آن است. از آنجا که این برج از آهن ساخته شده است، چندین لایه رنگ روی آن قرار می‌گیرد تا از آن در برابر اکسیده شدن محافظت کند و به این ترتیب، عمر آن طولانی‌تر شود. گوستاو ایفل در سال ۱۹۰۰ میلادی در کتاب خود به نام «برج ۳۰۰ متری» نوشت:

به احتمال زیاد هرگز اهمیت نقاشی برج را متوجه نخواهیم شد که عنصری اساسی در حفاظت از آثار فلزی است و هرچه با دقت بیشتری انجام شود، برج دوام بیشتری خواهد آورد.

برج ایفل از زمان ساخت خود ۱۹ بار نقاشی شده که به‌طور متوسط هر هفت سال یک بار بوده است. رنگ آن چندین بار تغییر کرده و از قهوه‌ای-قرمز به زرد-قرمز، سپس به قهوه‌ای شاه بلوطی و در نهایت به برنز امروزی تغییر رنگ داده است. جالب اینکه حتی امروزه نقاشان هنوز با روش‌های سنتی روزگار گوستاو ایفل کار می‌کنند و بخش اعظم رنگ‌آمیزی برج ایفل با دست انجام می‌شود!

منبع عکس: سایت unsplash (عکاس:‌ jenil gogari)

برج ایفل در ۳۶۵ روز سال به روی بازدیدکنندگان باز است و علاوه بر اینکه امکان خرید بلیط‌ به‌صورت آنلاین وجود دارد؛ گردشگران می‌توانند بلیط خود را از دفتر فروش بلیط در پای برج خریداری کنند.

ساعت بازدید از برج ایفل:

• از ۱۱ اکتبر تا ۲۱ اکتبر امکان بازدید از برج ایفل با آسانسور و راه‌پله از ساعت ۹:۳۰ تا ۱۷:۳۰ وجود دارد.
• در باقی روزهای سال، بازدید از برج ایفل با آسانسور و راه‌پله از ساعت ۹:۳۰ تا ۲۲:۳۰ امکان‌پذیر است.

عکاس: نامشخص

کار ساخت برج ایفل در ۲۶ ژانویه ۱۸۸۷ میلادی کلید خورد و در ۳۱ مارس ۱۸۸۹ میلادی در مدت‌زمان بی‌سابقه دو سال و دو ماه و پنج روز به پایان رسید و به‌عنوان یک شاهکار فنی افتتاح شد. این برج نمادی از پیشرفت تکنولوژی در پایان قرن نوزدهم و نمایشی از مهندسی فرانسوی بود که توسط گوستاو ایفل طراحی و ساخته شد و لحظه‌ای تعیین‌کننده در عصر صنعت به حساب می‌آمد.

طرح ساخت برجی به ارتفاع ۳۰۰ متر به‌عنوان بخشی از آماده‌سازی‌ها برای نمایشگاه جهانی ۱۸۸۹ برنامه‌‌ریزی شد. هدف از این امر، بررسی امکان ایجاد یک برج آهنی در پارک شان دو مارس با پایه مربعی، ۱۲۵ متر عرض و ۳۰۰ متر ارتفاع بود. از بین ۱۰۷ پروژه، طرح گوستاو ایفل، کارآفرین، «موریس کوچلین» (Maurice Koechlin) و «امیل نوگویر» (Emile Nouguier)، هر دو مهندس و «استفان ساوستر» (Stephen Sauvestre)، به‌عنوان معمار پذیرفته شد.

امیل نوگویر و موریس کوچلین، دو مهندس ارشد در شرکت ایفل، در ژوئن ۱۸۸۴ میلادی ایده ساخت برج بسیار بلندی را در سر داشتند. قرار بود که این برج مانند ستون بزرگی با چهار ستون از تیرهای مشبک باشد که از پایه جدا بودند و در ادامه به‌وسیله تیرهای فلزی بیشتر در کنار یکدیگر قرار می‌گرفتند. ایفل در ۱۸ سپتامبر ۱۸۸۴ میلادی اقدام به ثبت اختراع سازه جدیدی کرد که به آن‌ها اجازه می‌داد، تکیه‌گاه‌های فلزی و برجی با ارتفاع بیش از ۳۰۰ متر بسازند.

منبع عکس: سایت toureiffel.paris

به‌منظور پذیرش بیشتر این پروژه برای افکار عمومی، نوگویر و کوچلین از استفان ساوستر خواستند تا روی ظاهر پروژه کار کند. ساوستر پیشنهاد داد که پایه‌های سنگی، بخش پایینی برج را بپوشانند. استفاده از طاق‌های جذاب برای اتصال ستون‌ها و طبقه اول، طراحی سالن‌هایی با دیوارهای شیشه‌ای در هر طبقه، طراحی چراغ‌مانند برای بالای برج و یک سری تزیینات برای کل سازه از جمله تغییراتی بودند که او برای طراحی برج ایفل مطرح کرد. در نهایت پروژه ساده شد؛ اما عناصر خاصی مانند طاق‌های بزرگ در پایه حفظ شدند که تاحدی ظاهر متمایزی به آن می‌بخشیدند. انحنای ستون‌ها به‌گونه‌ای طراحی شده بود که بتوانند بیشترین مقاومت را در برابر باد داشته باشند.

همه قطعات برج در کارخانه ایفل در حومه پاریس ساخته شد. هر یک از ۱۸ هزار قطعه مورد استفاده برای ساخت برج به‌طور خاص طراحی و با دقت یک‌دهم میلی‌متر محاسبه شده و سپس در کنار یکدیگر مونتاژ شدند تا قطعات جدیدی به طول حدود پنج متر تشکیل شود. گروهی از سازندگان که روی پروژه‌ پل‌های فلزی بزرگ کار کرده بودند، مسئولیت نظارت بر ۱۵۰ تا ۳۰۰ کارگری را بر عهده داشتند که در محل مونتاژ این مجموعه عظیم کار می‌کردند.

تمام قطعات فلزی برج توسط پرچ در کنار یکدیگر نگه داشته شدند. ابتدا قطعات در کارخانه با استفاده از پیچ و مهره مونتاژ شده؛ سپس به روش حرارتی، با پرچ‌های مونتاژ جایگزین شدند که با از دست‌دادن گرما، منقبض می‌شدند و استحکام خوبی ایجاد می‌کردند. برای هر پرچ مونتاژ به یک تیم چهار نفره نیاز بود: یک نفر برای گرم کردن آن؛ دیگری برای نگه‌داشتن پرچ در جای خود؛ یک نفر برای شکل‌دادن به سر پرچ و نفر چهارم برای زدن پتک. فقط یک‌سوم از ۲,۵۰۰,۰۰۰ هزار پرچ مورداستفاده در ساخت برج، مستقیما در محل نصب شد.

منبع عکس: سایت fortune.com

پی‌های بتنی چند متر زیر سطح زمین روی لایه‌ای از ماسه فشرده قرار گرفتند و سپس ستون‌ها روی پی‌ها نصب شدند. هر گوشه از ستون‌ها روی بلوک‌های تکیه‌گاه مختص به خود گذاشته شدند که فشاری معادل سه تا چهار کیلوگرم بر هر سانتی‌متر مربع به آن وارد می‌کرد و هر بلوک از طریق یک سری دیوار به بلوک‌های دیگر متصل می‌شد.

در طرف رو به رود سن، سازندگان از کیسون‌های فلزی ضدآب (گونه‌ای سازه نگهدارنده) استفاده و هوای فشرده را به آن تزریق کردند تا بتوانند زیر سطح آب کار کنند. این برج با استفاده از داربست چوبی و جرثقیل‌های کوچکی ساخته شد که روی خود برج قرار گرفتند و با بخارآب کار می‌کردند. مونتاژ طبقه اول با ۱۲ داربست چوبی موقت به ارتفاع ۳۰ متر و چهار داربست بزرگ‌تر به ارتفاع ۴۰ متر انجام شد. جعبه‌های ماسه‌ای و جک‌های هیدرولیک که بعدها با گوه‌های دائمی جایگزین شدند، امکان قرارگیری شبکه تیرهای فلزی با دقت یک میلی‌متر را فراهم کردند.

در هفت دسامبر ۱۸۸۷ میلادی، اتصال تیرهای اصلی تا طبقه اول به پایان رسید. قطعات برج توسط جرثقیل‌های بخارآب به بالای سازه انتقال یافت. ساخت فونداسیون برج فقط پنج ماه طول کشید و مونتاژ قطعات فلزی آن در عرض ۲۱ ماه به پایان رسید. با توجه به وسایل ابتدایی موجود در آن دوره، این زمان ساخت یک رکورد محسوب می‌شد. دقت محاسباتی در مونتاژ برج شگفت‌آور بود؛ همان طور که همه مورخان آن دوره بر این موضوع تاکید داشتند.

منبع عکس: سایت businessinsider.com

برنامه زمانی ساخت برج ایفل:

• شروع کار: ۲۶ ژانویه ۱۸۸۷ میلادی
• شروع نصب ستون‌ها: اول ژوئیه ۱۸۸۷ میلادی
• اتمام طبقه اول: اول آوریل ۱۸۸۸ میلادی (این طبقه در ارتفاع ۵۷ متری قرار گرفته است و ۱۳۴۵ متر مربع وسعت دارد)
• اتمام طبقه دوم: ۱۴ اوت ۱۸۸۸ میلادی (این طبقه در ارتفاع ۱۱۵ متری قرار گرفته است و ۴۳۶ متر مربع وسعت دارد)
• پایان پروژه: ۳۱ مارس ۱۸۸۹ میلادی (طبقه سوم در ارتفاع ۲۷۶ متری قرار گرفته است و ۷۶ متر مربع وسعت دارد)

در رونمایی اولیه‌ از برج ایفل، آسانسورهای آن هنوز آماده نبود و در نتیجه استفاده از پله برای بالارفتن از آن به حدود یک ساعت زمان نیاز داشت. گوستاو در میانه‌ راه توقف‌ می‌کرد تا جزییات بیشتری از این اثر ارزشمند را برای حضار توضیح دهد؛ گرچه برخی افراد در همان ابتدا از ادامه‌ مسیر انصراف دادند و فقط تعدادی از آن‌ها با گوستاو همراه شدند. فرایند ساخت برج ایفل تا ماه ژوئن به مراحل پایانی خود رسید و در روز جشن ملی فرانسه، از آن برای مراسم آتش‌فشانی استفاده شد.

برج ایفل که با عنوان برج ۳۰۰ متری شناخته می‌شد، تنها با هدف نمایش خلاقیت و هنر مدرن فرانسه به جهانیان ساخته شد. این برج در ابتدا به‌عنوان سازه‌ای موقت در نظر گرفته شد که قرار بود پس از ۲۰ سال برداشته شود؛ اما با گذشت زمان، مردم دیگر مایل به این امر نبودند.

عکاس: نامشخص

نمایشگاه اکسپو ۱۸۸۹ میلیون‌ها بازدیدکننده داشت که در این میان برج ایفل با میانگین بازدید روزانه ۱۲ هزار نفر، درمجموع حدود دو میلیون نفر بازدیدکننده داشت؛ به این ترتیب، برج ایفل با موفقیت چشمگیری روبه‌رو شد. از همان هفته اول با وجود اینکه آسانسورها هنوز راه نیفتاده بودند، حدود ۳۰ هزار بازدیدکننده از طریق ۱۷۱۰ پله این بنا، از آن بالا رفتند! در آن زمان، برج ایفل بلندترین برج جهان به حساب می‌آمد و مردم از همه کشورها به قلب پایتخت فرانسه می‌رفتند تا این شاهکار معماری را تحسین کنند.

با موفقیت برج در طول نمایشگاه جهانی و پس از آن، بسیاری از دشمنان سابق پروژه علنا عذرخواهی کردند. در پایان نمایشگاه، اکثر پاریسی‌ها به این ساختار افتخار می‌کردند. گوستاو ایفل نیز که نمی‌خواست پروژه موردعلاقه‌اش برچیده شود، تصمیم گرفت تا برج را به ابزاری ضروری برای جامعه علمی تبدیل کند. فقط چند روز پس از افتتاح، ایفل آزمایشگاه هواشناسی را در طبقه سوم برج نصب کرد و از دانشمندان خواست تا از آن برای مطالعات خود درباره موضوعات مختلف از گرانش گرفته تا الکتریسیته استفاده کنند. در نهایت، این آزمایشگاه نبود که برج را از خطر نابودی نجات داد، بلکه ارتفاع بسیار زیاد آن نقش فرشته نجات را داشت و به‌عنوان فرستنده بی‌سیم تلگراف، وظیفه مهمی در طول جنگ جهانی اول و دوم ایفا کرد.

منبع عکس: سایت unsplash (عکاس: anthony delanoix)

برج ایفل بدون شک، سازه‌ای مدرن و متمایز از سبک‌های نئوگوتیک، نئو رنسانس و نئوباروک در قرون ۱۸ و ۱۹ میلادی است. در واقع این برج به‌خاطر استفاده از آهن، یکی از اولین نمونه‌های معماری مدرن به حساب می‌آید. ضمن اینکه هیچ هدف خاصی از ساخت آن وجود نداشت و صرفا برای نمایش خلاقیت و مهارت معماری فرانسوی به جهان طراحی و ساخته شد. سازه‌ای معنادار که هیچ کاربردی نداشت.

آهن که به‌دلیل انقلاب صنعتی به‌عنوان مصالح ساختمانی رواج یافته بود، سنگ بنای معماری مدرن شد؛ اما در سال ۱۸۸۷ میلادی فقط برای سازه‌های پشتیبان یا در ساختمان‌های کم‌اهمیت مانند گلخانه‌ها، کارخانه‌ها و پل‌ها به کار می‌رفت. بزرگ‌ترین مشکل این بود که مردم آن روزگار هنوز نمی‌دانستند که چگونه با مواد جدید، اثری زیبا بیافرینند و فقط ساختارهای سنگی تاریخی را تکرار می‌کردند. با این حال، برج ایفل نحوه نگرش به مواد جدید را کاملا تغییر داد و با ساختار و ظاهری کاملا جدید و مدرن چشم‌ها را به خود خیره کرد.

منبع عکس: سایت unsplash (عکاس: anthony choren)

گوستاو ایفل اصرار داشت که آسانسور در برج گنجانده شود؛ اما باید آن‌ را از شرکتی آمریکایی وارد می‌کردند؛ زیرا هیچ شرکت فرانسوی نمی‌توانست استانداردهای کیفیت را محقق کند. با به‌کار گرفتن پله برقی، پاریسی‌ها و بازدیدکنندگان می‌توانستند از منظره شهر لذت ببرند؛ موضوعی که قبلا فقط برای چند ثروتمند با بالون امکان‌پذیر بود. به همین دلیل، برج ایفل نمونه‌ای عالی از معماری مدرن و یک سازه دموکراتیک محسوب می‌شد که فقط در دسترس چند فرد ثروتمند نبود و مردم با پیشینه اجتماعی متفاوت می‌توانستند از آن استفاده کنند و لذت ببرند.

برج ایفل همراه با آنتن، ۳۲۴ متر (۱۰۶۳ پا) و بدون آنتن، ۳۱۲ متر (۱۰۲۴ پا) ارتفاع دارد.

منبع عکس: سایت Unsplash (عکاس: Fevrier Photography)

برج ایفل به‌مدت ۱۳۰ سال نمادی قدرتمند و متمایز از شهر پاریس و فرانسه بوده است. در ابتدا که برای نمایشگاه اکسپوی ۱۸۸۹ ساخته شد، با قد بلند و طراحی جسورانه خود تمام جهان را تحت‌تاثیر قرار داد و نماد دانش و نبوغ فرانسوی بود.

این برج را می‌توان از نقاط مختلف پاریس و حومه آن دید و از زمان ساخت تاکنون سوژه عکاسی، طراحی، فیلمبرداری و غیره بوده است. به همین دلیل، وقتی برج ایفل در فیلم‌ها، هنرهای گرافیکی، حتی ادبیات و شعر خودنمایی می‌کند، ذهن‌ها ناخودآگاه به‌سمت پاریس و فرانسه می‌رود و به‌نوعی معروف‌ترین نماد فرانسه به حساب می‌آید.

منبع عکس: سایت unsplash (عکاس: ian kelsall)

برج ایفل همچنین نمادی از فتح پاریس توسط نیروهای آلمانی در سال ۱۹۴۰ میلادی و سپس آزادسازی پاریس در سال ۱۹۴۴ میلادی است. هنگامی که آلمان، پاریس را فتح کرد، عکس‌هایی همچون سربازان آلمانی در حال حرکت در خیابان شانزه‌لیزه و همین طور هیتلر در مقابل برج ایفل به ثبت رسید. با اینکه عکس هیتلر، ساده و بدون معنی خاصی به نظر می‌رسید؛ نماد قدرت آلمان بر اروپا در سال ۱۹۴۰ بود. برج ایفل نماد آزادی پاریس نیز شناخته می‌شود. در ۲۴ اوت ۱۹۴۴ میلادی در حالی که جنگ جریان داشت، هنگ آتش‌نشانان پاریس، پرچم سه رنگ این کشور را در پایتخت در اشغال به احتزاز درآورند که اقدامی قهرمانانه محسوب می‌شد.

منبع عکس: سایت toureiffel.paris

«الکساندر گوستاو ایفل» (Alexandre Gustave Eiffel) از مهندسان سازه‌ قرن نوزدهم بود که با طراحی و ساخت پل‌های متعددی برای فرانسوی‌ها به ‌شهرت رسید؛ پل‌هایی که نقش مهمی در تکمیل شبکه‌ ریلی فرانسه داشتند. با این حال، او با خلق برج ایفل، نام خود را در تاریخ ماندگار کرد؛ برجی که برای نمایشگاه جهانی سال ۱۸۸۹ پاریس طراحی کرد و امروزه نماد معروفی از مهندسی سازه و نماد شهر پاریس است.

ایفل چندین سال به‌عنوان مشاور در پروژه‌های متعدد فعالیت می‌کرد تا اینکه اقدام به تاسیس کارگاهی مستقل برای خود کرد. در ادامه اولین پروژه‌های او شامل طراحی و ساخت پل‌هایی در مسیر راه‌آهن لیون و بوردو می‌شد. ایفل حتی پروژه‌های برون‌مرزی همچون ساخت کلیسای سن‌مارکوس در شیلی را نیز پذیرفت که تمامی قطعات سازه‌ فلزی آن در فرانسه ساخته و به شیلی منتقل و مونتاژ شد.

شرکت رسمی ایفل در سال ۱۸۶۸ میلادی تاسیس شد که پس از چندین پروژه‌ در سال‌های اولیه موفق به امضای دو قرارداد مهم در سال ۱۸۷۵ شدند که ساخت ایستگاه راه‌آهن در خط بین وین و بوداپست و دیگری ساخت پل روی روخانه‌ دورو در پرتغال بود.

منبع عکس: سایت planetware.com

هرچند که نمایشگاه اکسپوی سال ۱۸۸۹ اوج‌ شهرت ایفل را رقم زد، او پیش‌تر در طراحی و ساخت پروژه‌های گوناگونی از جمله مجسمه‌ آزادی نیویورک همکاری کرد که نامش را بیش ‌از پیش بر سر زبان‌ها انداخت. و بعد از آن نوبت به ساخت برج ایفل رسید که گوستاو ایفل شخصا برای ساخت برج با دولت فرانسه قرارداد امضا کرد و دستمزد ساخت و هزینه‌های تولید در قراردادی ۲۰ ساله به ایفل پرداخت ‌شد و او توانست برخی از دستاوردهای مهم خود در زمینه طراحی و مشاوره را به نمایش بگذارد.

فرایند طراحی و ساخت برج ایفل با انتقادهایی همراه بود؛ زیرا برخی منتقدان نسبت به پایداری سازه و مهندسی آن تردید داشتند و برخی دیگر زیبایی‌شناسی‌ هنری برج را نقد می‌کردند. ایفل در پاسخ به انتقادها، سازه‌ خود را با اهرام ثلاثه‌ مصر مقایسه کرد.

منبع عکس: سایت unsplash (عکاس: diogo fagundes)

برج ایفل نام خود را از خالق آن، گوستاو ایفل گرفته است که کارآفرین و مهندس فرانسوی قرن نوزدهم بود و در ساخت سازه‌های فلزی در مقیاس بزرگ (پل‌ها، ایستگاه‌های قطار، گذرگاه‌ها) تخصص داشت.

برج ایفل دارای سه طبقه است: طبقه اول، طبقه دوم و نوک برج. طبقه دوم، دو سطح دارد و نوک برج از بخش پایینی سرپوشیده و بخش بالایی روباز تشکیل شده است. بازدیدکنندگان می‌توانند از طریق پله‌ها یا آسانسور به دو طبقه اول برسند. صعود از طبقه دوم به نوک برج فقط با آسانسور امکان‌پذیر است.

عکاس: نامشخص

برای دسترسی به طبقه اول برج ایفل می‌توانید از پله‌ و آسانسور استفاده کنید. این بخش جذاب با معماری مورب و فضای شیشه‌ای خود، توجه هر بازدیدکننده‌ای را جلب می‌کند. اگر انتخاب شما استفاده از آسانسور باشد، ابتدا به نوک برج برده می‌شوید و سپس هنگام پایین آمدن می‌توانید در طبقه اول توقف کنید.

طبقه اول یکی از بخش‌های برجسته برج ایفل به حساب می‌آید که مجموعه‌ای از جاذبه‌ها از جمله سینما، نمایشگاه‌های فرهنگی، بخشی از راه‌پله مارپیچی قدیمی و رستوران نمادین تور ایفل ۵۸ را در خود جای داده است. همچنین بخشی از کف طبقه اول به‌صورت شفاف کار شده است که نمای واضحی از آنچه در زیر برج رخ می‌دهد، به شما ارائه می‌کند.

عکاس: نامشخص

• سینمای ایفل: این سینما شامل یک سه دیواری است که به‌عنوان پرده نمایش استفاده می‌شود و بازدیدکنندگان می‌توانند دنیای برج ایفل و نکات جالبی درباره آن را تماشا کنند.
• مسیر فرهنگی مدرن: صفحه نمایش‌ها، صفحه‌های لمسی، نمایشگرها، آلبوم‌های دیجیتالی و غیره به بازدیدکنندگان این امکان را می‌دهند تا از همه جنبه‌های برج ایفل مطلع شوند که بسیاری از آن‌ها کمتر شناخته شده‌اند.
• پله مارپیچ: در گذشته پله‌ای مارپیچ طبقه دوم را به قسمت بالایی برج متصل می‌کرد. گوستاو ایفل نیز از این پله‌ها برای دسترسی به دفترش بهره می‌برد. با گذشت زمان، این راه‌پله در سال ۱۹۸۳ میلادی جمع‌آوری شد و به‌شکل ۲۰ تکه به فروش رسید. با این حال، یک بخش از آن به ارتفاع ۴٫۵ متر به‌عنوان نمونه در طبقه اول برج وجود دارد که بازدید از آن خالی از لطف نخواهد بود.
• تور آموزشی کودکان: یکی از بخش‌های جذاب در طبقه اول برج به کودکان اختصاص دارد که می‌توانند توری تفریحی-آموزشی داخل سازه داشته باشند و با ایفل آشنا شوند.

عکاس: نامشخص

طبقه دوم برج با داشتن یک سکوی تماشای خیره‌کننده، منظره‌ای جذاب از پاریس را پیش روی بازدیدکنندگان می‌گذارد و از همین رو، محبوب‌ترین نقطه در برج ایفل است.

در این طبقه، فروشگاه هدایای Chaillot، فروشگاه هدیه Seine و رستوران عالی ژول ورن فعالیت می‌کنند. دسترسی به این طبقه از برج از طریق پله‌ها و آسانسورها امکان‌پذیر است؛ اگرچه با توجه به ارتفاع طبقه دوم ترجیحا از آسانسور استفاده کنید تا لذت بیشتری نصیبتان شود.

منبع عکس: سایت toureiffel.paris

با آسانسورهای شیشه‌ای می‌توان از طبقه دوم به نوک برج رسید. طبقه سوم به‌مراتب از دو طبقه دیگر کوچک‌تر است و مهم‌ترین کاربرد آن را می‌توان تماشای چشم‌انداز اطراف دانست. در واقع، یک سکوی تماشا در این بخش وجود دارد که در ارتفاع ۲۷۶ متری قرار گرفته است. این سکو که مرتفع‌ترین سکوی تماشا در پاریس محسوب می‌شود، دو بخش سرپوشیده و روباز دارد.

بالای برج برخلاف ازدحام جمعیت و خیابان‌های شلوغ پاریس در زیر پایتان، نسبتا آرام است و تنها صدایی که می‌شنوید، صدای باد است. دفتر گوستاو ایفل در این بخش قرار دارد که به‌شکل اولیه‌اش بازسازی شده و نکهداری می‌شود. گوستاو در این دفتر با افراد سرشناسی همچون توماس ادیسون ملاقات داشته و امروزه، امکان بازدید از آن وجود دارد. در نهایت، پس از طبقه سوم، آنتن برج قرار گرفته است.

منبع عکس: سایت unsplash (عکاس: mauro grazzi)

فضای بازی در زیر پایه‌های برج ایفل قرار دارد که برای بازدید از آن نیازی به پرداخت هزینه نیست. این بخش گزینه خوبی برای عکاسی از ایفل از زاویه‌ای متفاوت است که برای رسیدن به آن باید از حفاظ امنیتی بگذرید و وارد محوطه شوید. ضمن اینکه در این بخش، تعدادی فروشگاه‌ سوغاتی و دکه‌های فست‌فود فعالیت می‌کنند. سردیس گوستاو ایفل در پایه شمالی برج نصب شده است که برای بسیاری از گردشگران جذابیت دارد.

در گذشته در زیر پایه جنوبی برج، مخفیگاهی نظامی قرار داشت که گویا با تونلی زیرزمینی به ساختمان تاریخی «مدرسه نظامی» (Ecole Militaire) متصل می‌شد. در حال حاضر، این محل به موزه کوچکی تغییر کاربری داده است و تورها به نوبت از آن بازدید می‌کنند.

منبع عکس: سایت toureiffel.paris

برج ایفل با ارتفاع ۳۲۴ متر (با احتساب آنتن) دارای سه طبقه است که تمامی آن‌ها از طریق پله و آسانسور قابل دسترسی هستند. این برج علاوه بر نمای زیبایی که دارد، مجهز به چندین سکوی تماشا است که چشم‌انداز باورنکردنی پاریس را پیشکش نگاه علاقه‌مندان می‌کنند. رستوران‌های متعددی نیز در طبقات مختلف برج ایفل فعالیت دارند که در فضایی خاص از مهمانان پذیرایی می‌کنند. مغازه‌های سوغاتی و هدیه نیز به علاقه‌مندان امکان می‌دهد تا این نماد پاریسی را دست خالی ترک نکنند.

تقریبا از ابتدای افتتاح برج ایفل برای نمایشگاه جهانی ۱۸۸۹، بازدیدکنندگان می‌توانستند با استفاده از آسانسورها به طبقات بالای این بنای تاریخی دسترسی پیدا کنند. این موضوع یک پیروزی فنی در آن زمان محسوب می‌شد؛ به‌خصوص که قبلا آسانسورها هیچ‌گاه برای چنین ارتفاعی استفاده نشده بودند. آسانسورها به صدها هزار بازدیدکننده این امکان را می‌دادند که با ایمنی کامل از برج صعود کنند و کل پاریس را ببینند.

عکاس: نامشخص

شاید امروز آسانسورها یکی از امکانات معمولی ساختمان‌ها به نظر برسند؛ اما در آن زمان یک دستاورد واقعی بودند. دو آسانسور اصلی برج همچنان در برج ایفل در حال کار هستند. این میراث استثنایی که با دقت حفظ شده‌اند، بر نبوغ بصری گوستاو ایفل صحه می‌گذارند.

با توجه به پایه‌های پهن و مستحکم برج و مسیر مستقیم آن، ساخت آسانسور تا طبقه اول دشوار نبود؛ به همین دلیل، شرکتی فرانسوی مسئولیت ساخت آن را بر عهده گرفت. این همه ماجرا نبود و ساخت آسانسور از طبقه دوم به بعد چالش‌برانگیز می‌شد؛ به‌خصوص که در مسیر مستقیمی حرکت نمی‌کرد. هیچ‌یک از شرکت‌های داخلی توان چنین کاری نداشتند و در نتیجه این پروژه را نپذیرفتند.

در نهایت فقط یک شرکت آمریکایی مایل به انجام آن بود و فردی به نام «لئون ادوکس» (Leon Edoux) آسانسور بین طبقه‌های دوم و سوم را ساخت. بازدیدکنندگان برای طی فاصله طبقه دوم و سوم مجبور بودند که در وسط راه، کابین خود را عوض کنند. در واقع، هیچ آسانسور مستقیم و یک‌پارچه‌ای بین طبقه‌ها وجود نداشت.

عکاس: نامشخص

• بین طبقه همکف تا طبقه دوم: سه آسانسور در ستون‌های شمالی، شرقی و غربی به بازدیدکنندگان اختصاص داده شده است. یک آسانسور برقی منحصرا توسط مشتریان رستوران ژول ورن استفاده می‌شود. یک آسانسور باری چهار تنی در ستون جنوبی وجود دارد که فقط کارکنان برج ایفل امکان استفاده از آن را دارند.
• بین طبقه دوم و سوم: دو آسانسور برقی با دو کابین

آسانسورها بخشی مهم و اساسی از برج هستند که مجموع سفرهای سالانه آن‌ها برابر با ۲٫۵ بار سفر به دور جهان یا بیش از ۱۰۳ هزار کیلومتر است.

منبع عکس: سایت toureiffel.paris

کابین‌ها، سیستم‌های الکتریکی و رایانه‌ای، ماشین‌آلات قدیمی پشت آسانسورها نیازمند بیشترین مراقبت و نگهداری هستند که شامل اقدامات نوسازی، تعمیرات، تعویض قطعات و روغن‌کاری می‌شود. آن‌ها دائما توسط تکنسین‌ها مورد بررسی قرار می‌گیرند و صبح زود قبل از حضور عموم مردم، امتحان می‌شوند.

از زمانی که برج ایفل برای اولین بار در سال ۱۸۸۹ برای بازدید عموم باز شد، چندین رستوران‌ در آن فعال بوده است؛ گرچه امروزه انتخاب‌ها و تنوع بسیار بیشتری وجود دارد. در ابتدا چهار غرفه چوبی در طبقه اول نصب شد که توسط استفان ساوستر طراحی شدند و آشپزخانه‌ها در زیر هر رستوران قرار داشتند. این رستوران‌ها با چراغ‌های گازی روشن می‌شدند و می‌توانستند ۵۰۰ نفر را در خود جای دهند. همچنین در سمت رودخانه سن در سمت غربی برج ایفل، رستوران «فلمان» (Flamand) فعالیت می‌کرد که در زمینه غذاهای فرانسوی تخصص داشت.

منبع عکس: سایت toureiffel.paris

«رستوران ژول ورن» (Jules Verne Restaurant) که ۱۲۵ متر بالاتر از سطح زمین و در طبقه دوم برج قرار گرفته، دارای سه اتاق کنار هم است که منظره‌ای خیره‌کننده از پارک شان دو مارس، اسکله برنلی و منطقه تروکادرو را پیش روی مهمانان خود می‌گذارد. در این رستوران مجلل می‌توانید از میان بهترین غذاهای فرانسوی، تجربه غذایی بی‌نظیری داشته باشید.

عکاس: نامشخص

«رستوران تور ایفل ۵۸» (58 TOUR EIFFEL) که در طبقه اول برج ایفل قرار دارد، با غذاهای فرانسوی از مهمانان خود پذیرایی می‌کند. این رستوران یکی از جاذبه‌های برجسته برج ایفل است که با آشپزخانه‌ای باز، امکان تماشای تهیه غذاها به‌دست آشپزهای خستگی‌ناپذیر را برای مهمانان فراهم می‌کند. ضمن اینکه هنگام صرف غذا می‌توان چشم‌انداز زیبای پاریس را به نظاره نشست.

منبع عکس: سایت toureiffel.paris

اگر با کودکان در تعطیلات خانوادگی در پاریس هستید، خوب است بدانید که در برج ایفل بوفه‌هایی در طبقه همکف بین ستون‌های شمال و شرق و در طبقه اول و طبقه دوم وجود دارد.

این بوفه‌ها با هر سلیقه‌ای مطابقت دارند و گرسنگی تمام اعضای خانواده را برطرف می‌کنند. انواع زیادی از ساندویچ‌ها، میان‌وعده‌ها، غذاهای داغ مانند پیتزا و هات داگ، شیرینی‌های تازه، بستنی، نوشیدنی‌های سرد و گرم در منوی بوفه‌ها به چشم می‌خورد.

منبع عکس: سایت planetware.com

در طول این سال‌ها، برج ایفل محل بدلکاری‌های متعدد، رویدادهای تشریفاتی و حتی آزمایش‌های علمی و همچنین الهام‌بخش ‌بیش از ۳۰ ماکت و سازه مشابه در شهرهای مختلف جهان بوده است. برج ایفل در ابتدا فقط یک جاذبه بود؛ اما در دهه ۱۹۲۰ میلادی به نمادی از مدرنیته و هنر پیشرو تبدیل شد. به‌تدریج تصویر آن با پاریس همراه شد و جای خود را به‌عنوان نمادی جهانی باز کرد؛ تا جایی که شاعران، نقاشان، خوانندگان، کارگردانان فیلم‌ها و عکاسان زیادی آن را سوژه هنرنمایی خود کردند.

گوستاو ایفل می‌دانست که استفاده علمی از برج می‌تواند طول عمر آن را افزایش دهد؛ چراکه قرار بود بعد از ۲۰ سال برچیده شود! به همین دلیل او اجازه داد، آزمایش‌های علمی متعددی نظیر مشاهدات هواشناسی و نجومی، فیزیک و غیره در برج صورت بگیرد.

منبع عکس: سایت unsplash (عکاس: pierre blache)

برج ایفل از سال ۱۸۸۹ میلادی به‌عنوان آزمایشگاه اندازه‌گیری و آزمایش‌های علمی مورد استفاده قرار گرفت. دستگاه‌های علمی قابل‌توجهی همچون فشارسنج، بادسنج و غیره در آن نصب شد. علاوه بر این، گوستاو ایفل یک دفتر در طبقه سوم برای انجام مشاهدات نجومی و فیزیکی قرار داد و روز بعد از افتتاح برج، آزمایشگاه هواشناسی را در این طبقه تاسیس کرد. او همچنین علاقه زیادی به آیرودینامیک داشت و یک سری آزمایش درباره گرانش انجام داد که منجر به نصب ابزارهای گرانشی از سال ۱۹۰۳ تا ۱۹۰۵ میلادی در برج شد. وی همچنین یک تونل باد در پای برج ساخت و از ماه اوت ۱۹۰۹ تا دسامبر ۱۹۱۱ میلادی، پنج هزار آزمایش انجام داد. به‌طور کلی گوستاو ایفل از آزمایش‌های علمی روی برج استقبال می‌کرد هرچند که در نهایت، نقش برج به‌عنوان یک آنتن عظیم بود که آن را از نابودی نجات داد!=و

شهر پاریس در سال ۱۹۱۰ میلادی امتیاز ایفل به‌عنوان برج را تمدید کرد؛ زیرا به‌عنوان فرستنده بی‌سیم تلگراف، سازه مفیدی محسوب می‌شد. ارتش فرانسه از این برج برای برقراری ارتباط بی‌سیم با کشتی‌های اقیانوس اطلس و رهگیری پیام‌های دشمن در طول جنگ جهانی اول استفاده کرد. این سازه در طول جنگ جهانی دوم مجددا در معرض نابودی قرار گرفت؛ چراکه هیتلر در ابتدا دستور تخریب محبوب‌ترین نماد شهر را داد که این فرمان هرگز اجرایی نشد. حتی امروزه نیز در این برج بیش از ۱۲۰ آنتن وجود دارد که سیگنال‌های رادیویی و تلویزیونی را در سراسر پایتخت و فراتر از آن پخش می‌کنند.

منبع عکس: سایت unsplash (عکاس: lucas albuquerque)

• در برج ایفل از ۱۸,۰۳۸ قطعه فلزی استفاده شده است.
• گوستاو ایفل از آهن فرفورژه مشبک برای ساخت برج استفاده کرد تا نشان دهد که این فلز در عین سبک‌بودن می‌تواند به‌اندازه سنگ محکم باشد.
• هزینه ساخت برج ایفل حدود ۱٫۵ میلیون دلار در زمان خود بود.
• ۵۰ مهندس و طراح روی این سازه باشکوه کار کرده‌اند.
• ۷,۳۰۰ تن آهن، ۶۰ تن رنگ و بیش از دو میلیون میخ پرچ در ساخت برج ایفل به کار رفته است.
• سالانه تقریبا هفت میلیون نفر از برج ایفل دیدن می‌کنند.
• از زمان افتتاح این برج حدود ۳۰۰ میلیون بازدیدکننده از آن دیدن کرده‌اند.

بازسازی دفتر ایفل هنگام ملاقات با توماس ادیسون در دفترش بالای برج، منبع عکس: سایت toureiffel.paris

• گوستاو ایفل یک آپارتمان کوچک در قسمت بالایی برج داشت. در سال ۲۰۱۶ میلادی، آپارتمان دیگری توسط شرکت «هوم‌اوی» (HomeAway) در داخل برج ساخته شد. این شرکت مسابقه‌ای برگزار و چهار برنده را انتخاب کرد تا هر یک همراه با پنج مهمان خود بتوانند برای یک شب در این آپارتمان اقامت کنند.
• نام ۷۲ دانشمند فرانسوی در چهار طرف برج نوشته شده است.
• این برج تا سال ۱۹۳۰ میلادی که ساختمان کرایسلر در نیویورک افتتاح می‌شود، بلندترین ساختمان جهان محسوب می‌شد.
• در سال‌های ۱۹۸۱ و ۱۹۸۲ میلادی دو مرحله بازسازی در برج به پایان رسید و امکانات جدیدی شامل اتاق کنفرانس، اداره پست و اتاق نمایش به آن اضافه شد.

منبع عکس: سایت unsplash (عکاس:‌ luca delpiccolo)

• وزن کلی برج ایفل معادل ۱۰,۱۰۰ تن است.
• برج هر هفت سال با ۶۰ تن رنگ نقاشی می‌شود.
• برج ایفل از آهن ساخته شده است، نه فولاد!
• عرض کلی برج در پایین، ۱۲۵ متر و عرض هر یک از ستون‌های آن، ۲۵ متر است.
• این برج به‌گونه‌ای ساخته شده است که کمی در باد تکان بخورد؛ اما خورشید تاثیر بیشتری بر جابه‌جایی برج دارد. در واقع، با گرم‌شدن قسمت رو به خورشید برج، بخش بالایی آن به‌اندازه ۱۸ سانتی‌متر جابه‌جا می‌شود.
• پنج میلیارد چراغ روی برج ایفل وجود دارد.
• نام مستعار این برج در میان فرانسوی‌ها «La Dame de Fer» به‌معنای «بانوی آهنین» است.
• برج ایفل دارای ۱۰۸ طبقه با ۱,۷۱۰ پله است.

در صورتی که تاکنون از برج ایفل دیدن کرده‌اید، نظر و تجربه خود را با کاربران کجارو در میان بگذارید.

عکس‌های گالری از ویکی‌مدیا (عکاسان: Yann Caradec، Jorge Royan، Dwayne Reilander و Janette)

نویسنده: صدیقه شجاعی