سفر انفرادی خانم ها؛ چگونه حمایت و اعتماد خانواده را جلب کنیم؟

او ماجرای اولین‌باری که تصمیم خود را برای تنها سفر کردن با مادرش در میان گذاشت، این‌گونه بازگو می‌کند:

با تشویش روبه‌روی مادرم نشسته بودم و آرزو می‌کردم همه چیز به خوبی پیش برود. من ماه‌ها به برنامه‌ها‌ی سفرم فکر کرده بودم و در نهایت تصمیم گرفتم همه چیز را با او در میان بگذارم.

او بدون هیچ پرسش و انتقادی، بدون هیچ تلاشی برای منصرف کردن من از سفر، گفت: چه برنامه‌ی جذابی!

حالا حمایت او را داشتم، به همین صراحت و سادگی، و این برای من آرامش بزرگی بود. وقتی او از من حمایت می‌کرد، احساس می‌کردم می‌توانم در مقابل همه دنیا بایستم و از تصمیمم دفاع کنم.

آیا شما هم تاکنون در موقعیت مشابهی بوده‌اید؟ وقتی مشتاق سفر به دور دنیا هستید و تصمیم گرفته‌اید دیگر منتظر پیوستن دوستان، خانواده و دیگران نمانید. چراکه ممکن است این انتظار تا ابد طول بکشد. جاده‌ی پیش رو شما را می‌خواند و تنها نگرانی بزرگ این است که چگونه به افراد مهم زندگی‌تان بگویید که برای مدتی از آن‌ها دور می‌شوید و به تنهایی به آن سوی جهان سفر می‌کنید.

بیش‌تر مردم نگران سوالاتی هستند که دوستان و خانواده هنگام مطلع شدن از آن‌ها می‌پرسند:

«شغلت چه می‌شود؟ همسرت، به اجاره‌ی خانه یا حیوان خانگی‌ات فکر کرده‌ای؟ آیا واقعا می‌خواهی در این دنیای پر از ترس و خطر تنها سفر کنی؟ این اصلا مسیر امنی برای سفر کردن یک خانم نیست! از این‌که به سرنوشت دختر ربوده شده در فیلم تیکن «taken» دچار شوی نمی‌ترسی؟»

همه‌ی این نگرانی‌ها طبیعی هستند و این شما هستید که باید خودتان را برای ترکیبی از واکنش‌های مثبت و منفی آماده کنید. چون بی‌شک همه‌ی افراد مانند مادر من واکنشی مثبت همراه با تشویق نخواهند داشت.

پس به این موضوع خوب فکر کنید:

وقتی از نزدیکان بازخورد منفی دریافت کردید، چگونه با نگرانی‌ها و انتقادهای آن‌ها کنار می‌آیید؟

اگر این اولین باری نیست که مستقل به سفر می‌روید، آسان‌تر می‌توانید قابلیت‌های خود را به دیگران اثبات کنید. آیا تا به حال به تنهایی دست به کار شجاعانه‌ای زده‌اید؟ مانند نقل مکان به شهری که در آن کسی را نمی‌شناسید، ادامه تحصیل دور از خانه یا سفرهای کوتاه تک نفره؛ اگر در گذشته چنین تجربه‌هایی داشته‌اید، می‌توانید با یادآوری آن‌ها به دیگران اثبات کنید این‌بار هم از پس اجرای یک برنامه مستقل برمی‌آیید.

اگر تاکنون هرگز چنین تجربیاتی نداشته‌‌اید، گذراندن تعطیلات آخر هفته در یک شهر جدید نقطه شروع مناسبی است. به تنهایی برای این سفر برنامه‌ریزی کنید، با غریبه‌ها ارتباط برقرار کنید و به تنها غذا خوردن عادت کنید. این راه فوق‌العاده‌ای برای کسب تجربه و اعتماد‌به‌نفس برای شما و دایره‌ی افراد نزدیک به شما است.

اگر به اندازه کافی درباره‌ی تنها سفر کردن اطمینان نداشته باشید، خانواده و اطرافیان نگران راحت‌تر می‌توانند شما را از این تصمیم منصرف کنند. بنابراین هرگز ایده‌ی نیم‌پخته‌‌ی خود را در جمع دوستان مطرح نکنید.

آیا رویای شیرین سفر شب‌ها شما را بیدار نگه‌می‌دارد؟‌ آیا در حال حاضر ماجراجویی و کشف جهان بیش‌تر از هر چیز دیگری در زندگی‌تان برای شما جذاب است؟

آیا می‌توانید زندگی خود را در حالت معلق نگه دارید و وقف تامین هزینه‌های سفر کنید؟

اگر حداقل یک‌بار برای یک برنامه‌ریزی دقیق با تمام جزئیات وقت صرف کنید، هنگامی که با افراد نگران مواجه می‌شوید، می‌توانید با اطلاعاتی که جمع‌آوری کرده‌اید به آن‌ها پاسخی قانع‌کننده و دقیق بدهید. به خانواده و دوستان خود نشان بدهید چه اندازه زمان و فکر صرف برنامه‌ریزی سفر خود کرده‌اید. با این برنامه‌ی مفصل و آمادگی کامل اطرافیان‌تان به راحتی مجاب خواهند شد.

به یاد داشته باشید اشتیاق شما مسری است و وقتی دیگران ببینند این تصمیم چقدر برای شما با ارزش است، حمایت بیشتری ابراز می‌کنند.

وقتی از مادرم سوال کردم چه چیزی باعث شد آن‌قدر سریع از تصمیم من حمایت کند، پاسخ داد برنامه‌ریزی دقیق و بی‌نقص من، جدیت و پشتکارم او را به شوق آورده است.

من مثال‌هایی از کسانی که به تنهایی سفر می‌کنند، به او نشان داده بودم و با او در طول زمان درباره ملزومات یک سفر صحبت کرده بودم. به مادرم لیست همه کشورهایی که در برنامه سفر من قرار داشتند را گفته بودم، آدرس وبلاگ‌هایی که دنبال می‌کردم را به او داده بودم و برنامه‌ریزی بودجه سفرم را با او در میان گذاشتم. با وجود همه‌ی این‌ها او خود را جزئی از برنامه‌ی سفر من می‌دانست نه عضو خارجی موقتی؛ و این باعث شد احساس راحتی بیشتری داشته باشد.

خود را برای پاسخ دادن به هر سوالی آماده کنید.

بخشی از واکنش‌های منفی به تصمیم شما ممکن است مربوط به خانواده یا دوستانی باشد که می‌ترسند با شروع این برنامه از شما دور شوند یا دیگر نتوانید با هم در تماس باشید. احتمالا آن‌ها جنگل‌های انبوه و اماکن دورافتاده را در نظر دارند که تنها راه ارتباط پست کردن نامه است، راهی که قدمت آن حداقل به ۲۰-۳۰ سال پیش از این بازمی‌گردد، در حالی‌که امروزه وای‌فای همه‌جا هست و حتی در مکان‌هایی که دسترسی به وای‌فای وجود ندارد، سیم کارت‌های تلفن همراه همواره در دسترس هستند.

وجود اپلیکیشن‌هایی مانند فیسبوک، اسکایپ (مناسب برای تماس‌های ویدئویی)، وایبر (برنامه‌ای در گوشی‌های هوشمند که امکان تماس رایگان را ایجاد کرده است)، کاکائو تاک (برنامه‌ای طراحی شده توسط کره‌جنوبی، کشوری که سریع‌ترین اینترنت جهان را دارد. این برنامه حتی در شرایط اتصال ضعیف اینترنت کارایی مناسبی برای برقراری تماس رایگان دارد.) و واتس‌اپ برای ارسال پیام صوتی و متنی، شرایطی ایجاد کرده که می‌توان به راحتی دائما در تماس بود.

همچنین برنامه‌های تلفن بین‌المللی مانند تی- موبایل (T-Mobile) قابلیت برقراری تماس بدون پرداخت هزینه‌های هنگفت را ایجاد می‌کنند؛ این یعنی در هر مکانی که هستید کافی است بتوانید با آنتن یکی از این برنامه‌ها تماس بگیرید تا در دسترس قرار بگیرید. به این ترتیب شما در طول سفر واقعا به اندازه‌ی یک تماس تلفنی از خانه دور هستید.

پس از همه این تلاش‌ها، احتمال این‌که پاسخی شبیه به «یک دختر نباید به تنهایی سفر کند، زیرا دنیای بیرون بسیار خطرناک است» خواهید شنید. والدین نگران امنیت فرزندان خود هستند و گاهی فکر می‌کنند یک کشور خارجی برای آن‌ها خطرناک‌تر از خانه خواهد بود. اما در حقیقت دور بودن از خانه آن‌قدر هم ترسناک و پرخطر نیست، حتی گاهی می‌تواند از خانه امن‌تر باشد!

برای مثال میانگین ارتکاب جرم و خشونت در اکثر شهرهای آمریکا بالاتر از میانگین آسیا و آفریقا است. بنابراین هرآنچه تا این سن برای زنده ماندن و امنیت خود انجام داده‌اید، ازین پس هم در سفر انجام خواهید داد.

اگر همه‌ی این راه‌ها بی‌نتیجه ماند، بازی را به دست بگیرید و به نفع خود بچرخانید. همیشه به یاد داشته باشید پدر و مادرتان چنین دختر خوش‌فکر و مستقلی تربیت کرده‌اند، پس از این نکته استفاده کنید و از آن‌ها بپرسید «آیا فکر می‌کنید من توانایی و لیاقت این تصمیم را ندارم؟» اگر جواب مثبت بود که شما به نتیجه مطلوب‌تان رسیده‌اید، و اگر نه به گفت‌وگو ادامه دهید تا علت اصلی این مخالفت را دریابید. مطمئن باشید هیچ پدر و مادری نمی‌خواهد به فرزندش بگوید که شایستگی رسیدن به موفقیت را ندارد.

مردان و زنان هر دو باید مراقب امنیت خود باشند و جنسیت شما توانایی سفر کردن شما را محدود نمی‌کند. آیا دیگران اعتماد و محبت‌شان را از شما دریغ می‌کنند و می‌خواهند آن‌گونه که آن‌ها دوست دارند زندگی کنید؟ در این صورت آیا باید اجازه دهید شما را از زندگی کردن به شیوه‌ی خودتان بازدارند؟

احتمالا هنگامی‌که قدم در این مسیر می‌گذارید، کسانی که شما را دوست می‌دارند متوجه بلوغ و توانایی شما در کنترل شرایط می‌شوند و اطمینان پیدا می‌کنند که هرگز عمدا خود را به خطر نمی‌اندازید.

مطمئنا حامی نبودن اطرافیان‌تان، درست زمانی که برای شروع سفر بزرگ خود بسیار هیجان‌زده هستید، ناامیدکننده خواهد بود.

روزی که من برای شروع سفر تک نفره‌ از شغلم استعفا دادم، بسیاری از افراد با تاسف سر تکان می‌دادند و نگران بودند که مبادا من وارد بحران ۲۵ سالگی شده باشم و به این خاطر پل‌های پشت سرم را خراب کنم. اما مشکل آن‌ها این بود که جهان بیرون از دنیایی که در آن زندگی می‌کردند را درک نکرده بودند، و اهل ریسک کردن در زندگی شخصی‌شان نبودند. به مرور زمان متوجه شدم هنگامی‌که مردم نظرات منفی خود را درباره‌ی تصمیمات دیگران بیان می‌کنند، در واقع از ناامنی‌ها و نگرانی‌های شخصی‌شان صحبت می‌کنند و درکی از توانایی‌ها و موقعیت طرف مقابل ندارند.

با این‌حال، وجود خانواده و دوستان نگران لزوما بد نیست. به این معنی که در زندگی شما افرادی هستند که شما را دوست دارند، به شما اهمیت می‌دهند و می‌خواهند در نزدیکی آن‌ها حضور داشته باشید. همه‌ی این‌ها طبیعی و اجتناب‌ناپذیر است. به مرور زمان، هنگامی که شاهد شکوفایی شما را در طی مسیر سفر هستند و شما را در حال ماجراجویی و کسب تجربیات فوق‌العاده می‌بینند، راحت‌تر با موضوع کنار خواهند آمد.

بی‌شک ناظران منتقد همیشه حضور دارند، اما نباید اجازه دهید شما را از زیستن زندگی به شیوه‌ی خودتان بازدارند. شما تنها یک‌بار زندگی می‌کنید و این تنها فرصت شما برای تحقق آرزوهایتان است. این زمان را صرف دنبال کردن رویاهایتان کنید و نگذارید ترس‌های دیگران شما را متوقف کند.

هنگامی‌که زمان آن فرا رسید، با تشویق دیگران یا بدون آن، باید حرکت کنید و سفر را آغاز کنید.