فرانسه؛ جاذبه‌های ناشناخته (قسمت دوم)

مطالعه قسمت اول

گرگ وارد می‌نویسد:

ده مایلی شرق سنت مالو، کوچکی در کنکال، قرن‌های زیادی به‌علت صدف‌هایی که با جزر و مد آب در آنجا جمع می‌شوند، شهرت پیدا کرده است. جزر و مدهای قسمت غربی خلیج مونت سنت میکل در دنیا یکی از بیشترین مقادیر را دارد. به همین دلیل تعداد زیادی از قایق‌های ماهیگیری خود را در به هم با طناب وصل و منظره جالبی در کرانه دریا ایجاد می‌کنند. در کنار اسکله‌ها، دریایی زیادی در کنار هم وجود دارند. بنابراین حتی با وجود شلوغی منطقه در فصل تابستان می‌توان از کیفیت خوب رستوران‌ها اطمینان داشت. برای پیاده‌روی بعد از صرف غذا هم می‌توان از مناطق منحصربه‌فرد پوینته دو گروین بهره برد.

آنتونی پرگرین می‌گوید:

پی‌دوژ، خانه کالودوس (نوعی آب سیب)، پنیر کامنبرت، پرورش اسب، روستاهایی با خانه‌های نیمه چوبی، با طبیعت بسیار سبز که تا حدودی تداعی‌کننده طبیعت است که هم‌اکنون وجود ندارد.

آنتونی پرگرین در جای دیگری می‌گوید:

آنجا منطقه‌ای در دره رون است که کمتر از آنچه که باید به آن پرداخته شده و دارای رستوران‌های باشکوه از جمله میسون پیک، دارای سه ستاره میشولین است.

او همچنین می‌گوید:

این منطقه دارای آینده بسیار درخشانی است، زیرا زیبایی منحصربه‌فردی دارد و کوه‌های بسیار خوبی در منطقه است (کوه‌های ورکورز). اسطخدوس بسیار عالی‌ای در منطقه می‌روید. با تمامی این تفاسیر، جمعیت کمی در منطقه ساکن است.

گرگ وارد می‌نویسد:

لذتی در راندن قایق‌های تفریحی در یک صبح روز تعطیل در فرانسه است که شما را وادار می‌کند کل روز را به قایق‌سواری به‌سمت جنوب ادامه دهید. این کار را حتما در روسکوف انجام دهید! اگرچه با این کار شما گذراندن روز تعطیل را در ایله د باتز و همچنین جذاب گریو بلانچ را که ساحل قسمت شرقی است، از دست می‌دهید.

بر طبق گفته‌های آنتونی پرگرین، یکی از شهرهای کمتردیده شده فرانسه، در گذشته معدن بوده است و عدم جذابیت آن به‌نوعی جذابیت محسوب می‌شود. هم‌اکنون، این شهر با موزه لوور-لنز (شعبه اداری لوور) و همچنین مناظر جنگ در ارتباط با صد سالگی نزاع سم (Battle of the Somme)، مزین شده است.

نیکولا ویلیامز می‌گوید:

اینجا، یک دهکده کوچک ولی سنگ طلایی در دره دوست‌داشتنی دوردون، ایدئال برای استراحت کردن و پیاده‌روی‌های راحت در حومه فرانسه، غذاهای لذیذ و شکار قارچ فصلی است.

شرکت لویوکس می‌تواند همه چیز را از جمله سفر به فروشگاه محلی برای خرید قارچ، شکار قارچ با یک شکارچی محلی و سگ او برای شما فراهم کند.

کریس لیدبیتر می‌گوید:

وسعت صخره‌های زیبای آهکی و مسیرهای تپه‌نوردی در جنوب شرقی ، حقیقتا خارق‌العاده است. من فکر می‌کنم تنها فرد بریتانیایی هستم که تاکنون اینجا بوده است.

اندرو پرویس می‌گوید:

در رانندگی راحت (و اتوبوس) مسیر مونت‌پلیر، خانه‌ای با قدمتی از قرن ۱۷ام پر از نقاشی و پرده‌های نقش‌دار، توسط باغی سرسبز همراه نارنجستان، درختان غول‌پیکر سکویا و بیشه‌ای از بامبو، احاطه شده است. اینجا یک خانه اشرافی حومه شهری است که کماکان توسط کنت هنری کالبرت و خانواده‌اش اداراه می‌شود. در ماه آگوست که از آن مکان دیدن می‌کردم کمتر از ۶ نفر که همه فرانسوی بودند، آنجا بودند. شما می‌توانید نوشیدنی‌های ایالت کوتو لانگدوک را مزه کنید و بخرید. این منطقه همچنین دارای رستورانی عالی است.

آنتونی پرگرین می‌نویسد:

گیج‌کننده است، نه؟ لویر بسیار بزرگ و عظیم است. لویر در واقع قسمتی از منطقه است که تقریبا به‌سمت شمال کشیده شده است و در انتها به آنژی وصل می‌شود. با این وجود که شهر آنژی بزرگ‌تر از لویر است، لیور شهری کاملا دنج‌تر و جذاب‌تر از آنژی است. کاملا تصادفی برای شروع گردش خودم، خیابان وندوم را که محل تلاقی قسمت سرسبز و قسمت شیب‌دار لویر است را انتخاب می‌کنم. شهر به کانال‌های شگفت‌انگیز کوچکی تقسیم می‌شود که در میان ساختمان‌های قدیمی، باغ‌ها، پیاده‌روها و درختان واقع شده‌اند.

دورتر، دیوارهای گچی صخره‌ای شکل جلگه را می‌بینیم که سالیان سال محلی‌ها در آن با جلوه‌ای از سنگ خانه‌های خود را ساخته‌اند. تاثیرگذارترین بازدید می‌تواند در ترو (Trôo) باشد. مکان‌هایی دیدنی چون قلعه (خصوصا للود)، کلیساهایی با نقاشی دیواری بسیار حیرت‌انگیز (بازوژ) و دریاچه تفریحی از جاذبه‌های این منطقه زیبا است. اما تجربه واقعی در دره لویر، گشت‌وگذار از دهکده تا شهر کوچک در کنار رودخانه مارپیچ، زمین‌ها، سنگ و سرزمین چوب است که به شما این حس را می‌دهد که کسی تاکنون این راه را نپیموده است. البته، خیلی از افراد اینجا بوده‌اند، ولی این‌گونه به نظر نمی‌آید. در قلعه دلویر (Chateau-du-Loir) و لافلش (La Fleche)، جایی که پیچ‌وخم‌های لویر تا دیوار ساحلی و قلعه بالا می‌رود، توقفی داشته باشید و زمانی که به لویر رسیدید، وسوسه خواهید شد که دوباره به این منطقه زیبا برگردید.

ناتاشا ادوارد می‌گوید:

من پی باسک فرانسوی را تحسین می‌کنم. البته مقر اصلی میراث معماری، رستوران‌ها و مناطق زیبا، بیاریتز و سنت ژان دلوز است، ولی من خصوصا دهکده‌های داخلی چون سار، آینهوا، اسپلت و آسکاین با کلیساهای کوچک زیبایشان، زمین‌های تنیس محلی، خانه‌های روستایی بزرگ به رنگ سرخ تیره در حومه، مسیرهای پیاده‌روی دوست‌داشتنی و مغازه‌های بالای کوه، را می‌پسندم.