اگر روزی به «راکپورت» در ایالت ماساچوست آمریکا رفتید، زمانی را برای رفتن به خیابان «پیجن هیل» اختصاص دهید و به دنبال تابلوهایی باشید که روی آن نوشته شده «خانهی کاغذی». اتومبیل خود را کنار پیادهرو پارک کرده و به بازدید این خانهی یک طبقهای قرمز رنگ منحصربهفرد بروید که شبیه یک کلبهی چوبی معمولی به نظر میرسد اما در واقع از کاغذ ساخته شده است.
ساخت این خانهی کاغذی در سال ۱۹۲۲ شروع شد، زمانی که «Elis Stenman»، یک مهندس مکانیک شروع به ساختن یک خانهی کوچک تابستانی کرد. در آغاز این خانه شبیه خانههای دیگر بود، با سقف و کفی از چوب و شینگل؛ اما زمانی که نوبت به ساخت دیوارهای آن رسید، استنمن ایدهی متفاوتی را پیاده کرد؛ دیوارهای این خانه از لایههای کاغذهای روزنامههای قدیمی تشکیل شده است. برای ساخت این دیوارها چندین لایه کاغذ روزنامه را با چسب به هم چسباندهاند تا این که ضخامت آنها به ۲/۵ سانتیمتر برسد؛ سپس روی آن را با لایهای از لاک الکل مرغوب پوشاندهاند.
هر چیزی که در داخل این خانه قرار دارد، از کاغذ ساخته شده است. استنمن صندلیها، میزها، قفسههای کتاب و حتی پردهها و ساعت را از کاغذ روزنامه و مجله ساخته است. فقط پیانو از چوب ساخته شده و با کاغذ پوشانده شده است تا همشکلی و هارمونی خانه و وسایل آن حفظ شود. شومینه هم از آجر ساخته شده است که دلیل این کار نیز بسیار روشن است.
هیچ کس نمیداند چه چیزی به استنمن انگیزه داده تا چنین خانهای بسازد. وراث او گمان میکنند که شاید جدشان خواسته در دوران رکود، خانهای با ابزار و مواد عایق ارزان و در دسترس بسازد. حتی چسبی هم که در ساخت این مواد به کار رفته، در خانه و از موادی مانند آرد، آب و پوست سیب تولید شده است. شاید استنمن در مورد بازیافت آزمایش انجام میداد یا شاید هم او واقعا به کاغذ علاقهمند بود.
استنمن همچنین دستگاهی طراحی کرده بود که گیرهی کاغذ میساخت. در اصل او برنامه داشت تا دیوارهای بیرونی را با تختهی روکوبی پوشش دهد اما زمانی که دید این کاغذها پس از گذراندن اولین زمستان سالم ماندند، فکر کرد که دیگر نیازی به محافظ دیگر نیست و همین دیوارهای کاغذی کفایت میکند. استنمن ساخت این خانه را در عرض ۲ سال به پایان رساند و تا سال ۱۹۳۰ در آن زندگی کرد. با این حال او آزمایش روی بازیافت کاغذ را ادامه داد. در طول بیست سالی که استنمن به ساخت این ساختمان و اسباب و اثاثیهی آن مشغول بود، نزدیک به ۱۰۰ هزار روزنامه استفاده کرد.
بعد از نزدیک به ۹۰ سال، لایههای بالایی دیوارها به آرامی شروع به کنده شدن کردند و مقالات روزنامهها آشکار شدند که اخبار و تبلیغات مربوط به گذشته هستند و بازدیدکنندگان از این که میتوانستند آنها را بخوانند، بسیار ذوقزده میشدند. روی میز کار میتوانید گزارشهای پروازهای سرتاسر اقیانوس اطلس «چارلز لیندبرگ را ببینید؛ روزنامههای میز رادیو اخبار انتخابات ریاست جمهوری «هربرت هوور» را گزارش داده است. پیانو هم با روزنامههای پوشش داده شده است که شامل گزارشهای فرمانده «برد» از کاوشهای او به قطب شمال و قطب جنوب است.
هر چقدر که زمان میگذرد، لایههای کاغذی دیوارها بیشتر کنده میشود و اخبار قدیمی روزنامهها بیشتر ظاهر میشوند. بعد از مرگ استنمن در سال ۱۹۴۲، خانهی کاغذی را به موزه تبدیل کردند.