نامناسب‌ترین شهرها برای زندگی در کانادا

جدا از کوچک و عجیب بودن و فاصله‌ی کم این شهر با هالیفاکس (Halifax) در نیو گلاسگو، این شهر در صدر لیست ما قرار می‌گیرد. چگونه ۱۰۰۰۰ نفر می‌توانند در آنجا طاقت بیاورند؟ مطمئناً همه‌ی آنها باید متولد آنجا باشند. درصد جنایت: در سال ۲۰۰۹ نیو گلاسگو با توجه به آمار استیت‌کن در میزان جرم، میان ۲۰۸ شهر به رتبه‌ی سی‌و‌ششم نائل شد. میزان جرم از ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۲ افزایش پیدا کرد و مشخصاً از حد متوسط استانی فراتر رفت. درصد بیکاری: در سال ۲۰۰۶ نرخ بیکاری گلاسگو ۷.۷% بود. از آن زمان به بعد این روند با کاهش مواجه شد و به ۵.۷% رسید که اندکی کمتر از میزان متوسط استانی است. هزینه‌ی زندگی: هزینه‌ی زندگی در نیوگلاسگو توسط یکی از وب‌سایت‌ها ۴% بیشتر از نیویورک (New York) تخمین زده شده و تنها 30.3% از کسانی که در گزارش حضور داشتند اعلام کردند که درآمد خانواده‌شان بیشتر از ۶۰۰۰۰ دلار کانادا در سال است. مالیات املاک: مالیات املاک در نیوگلاسگو بیشتر از حد متوسط در نوا اسکاتیاست و همینطور به میزان قابل توجهی از هالیفاکس نیز بیشتر است. آب‌و‌هوا: میزان بارش در گلاسگو در سال ۱۲۱۲ سانتی‌متر است که حتی از ون‌کوور (Vancouver) هم بیشتر است.

کیچنر/واترلو پایتخت جرم و جنایت در کاناداست. جدا از حضور ۲ دانشگاه و شماری چند از کمپانی‌های تکنولوژیک گوناگون در آن، در مناطق کیچنر-واترلو-کمبریج (Cambridge)، توهین‌های فیزیکی و زبانی نسبت به اقلیت‌های قومی، مذهبی و جنسی درصد بالایی را شامل می‌شوند. همه‌ی این مسائل جدا از مکان آن که در جنوب اونتاریو قرار دارد و بسیار متفاوت است، هستند. در ۲۰۱۱ کیچنر/واترلو باعث شگفتی همگان شد. میزان جرایمی که پلیس در آن سال از این شهر گزارش داد ۲ برابر میزان متوسط کشوری بود.

سومین شهر نامناسب برای اقامت، ثتفورد مایتز است. این شهر در قلب منطقه‌ی معدنی پنبه‌ی نسوز در کبک قرار دارد و آلوده‌ترین شهر کانادا است. جدا از شواهدی که مبنی بر خطرناک بودن پنبه‌ی نسوز برای سلامتی انسان هستند، کانادا کماکان این ماده‌ی معدنی خطرناک را استخراج می‌کند و بزرگ‌ترین معدن در این مناطق مسکونی در ثتفورد ماینز قرار دارد.

بسیاری از جوامع روستایی ساحل شرقی می‌توانند در این لیست جای بگیرند، اما بِی رابرتز به این علت در این لیست قرار می‌گیرد که بالاترین میزان بیکاری در کانادا را دارد (۱۷%). با وجود توسعه‌ی بالای صنایع مربوط به نفت، گاز و منابع آبی در نیوفاندلند، بی رابرتز به گونه‌ای از این شکوفایی اقتصادی و اشتغالی طفره رفت. قاعدتاً اگر فاصله‌ی بی رابرتز با شهری چون سنت جان (St. John)، که از لحاظ اقتصادی بسیار موفق است، و جوامع در حال توسعه‌ای چون کانسپشن بِی ساوث، (Conception Bay South) کمتر از یک ساعت نبود، این موضوع راحت‌تر قابل درک بود.

سارنیا به تنهایی ممکن است چندان نامناسب نباشد، اما مجاورت و دید آن نسبت به صنایع سنگین امریکایی می‌تواند باعث آلودگی این شهر مرزی شود. همچنین مرکز شهر آن تقریباً خالی است و جمعیت آن روزبه‌روز کمتر می‌شود.

سالها است که این مکان به عنوان یک شهر کم زرق‌و‌برق صنعتی نسبت به همسایه‌های شرقی خود به نظر می‌رسد. سنت جان شهری بندری، بدبو و دارای کارخانجات کاغذ‌سازی در خلیج فاندی (Bay of Fundy) است. جدا از زیبایی‌های طبیعی نزدیک آن، شهر جمعیت بالایی دارد و فرصت‌های شغلی بسیار کمی بیرون از کارخانجات کاغذ‌سازی، نیروگاه‌های هسته‌ای، و شعب دانشگاه‌‌های گوناگون وجود دارند. حتی اگر در سنت جان کاری دارید سعی کنید تا در ساکن سنت جان نشوید. بین ۱۹۷۰ تا ۲۰۱۱ جمعیت سنت جان حدود ۱۹۰۰۰ نفر کاهش یافت، اما بین ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۶ جمعیت آن حدود ۵۰۰۰نفر افزایش یافت.

نانایمو نیز یک شهر صنعتی با جمعیتی رو به کاهش است که به‌دلیل ایزوله بودن و شرایط سخت زندگی که باعث آن معادن ذغال‌سنگ آنجا هستند، نتوانسته از زیبایی‌های طبیعیش که در سطح جهانی هستند، استفاده کند. ویکتوریا (Victoria) و ونکوور هر دو ۹۰ دقیقه از آنجا فاصله دارند. می‌توانید برای دوران بازنشستیگیتان به جزایر رویایی ون‌کوور بیندیشید، یا حداقل اول ویکتوریا را امتحان کنید.

به سمت شمال، در درون جنگل‌های اونتاریو، در سواحل دریاچه‌ی بزرگی به نام "گیچی گومی" (Gitchee Gumee)، بزرگترین شهر میان وینی‌پگ (Winnipeg) و سادبری (Sudbury)، ثاندر بی، قرار دارد. اگر نانایمو شهری ایزوله شده است، ثاندر بی روی ماه قرار دارد. با هوایی سرد، از نوع کانادایی و ۸ تا ۱۰ ساعت فاصله تا نزدیک‌ترین شهر بزرگ کانادا. شاید با این شرایط شما مجبور شوید تا در برنامه‌های خود برای مهاجرت به ثاندر بی تجدید نظر کنید.

منبع:

immigroup.com