بزرگ ترین اکتشافات سفر

۱۲ سپتامبر ۱۹۴۰ یک جوان فرانسوی به نام مارسل رویدا Marcel Ravidat که به دنبال سگ خود می‌گشت غار لاسکو (Lascaux Cave) را کشف کرد. غاری که در آن نقاشی‌های دیواری مربوط به ۱۷۳۰۰ سال قبل وجود دارد. در سال ۱۹۷۹ این مکان ماقبل تاریخی در فهرست میراث‌ جهانی یونسکو به ثبت رسید. این مکان به سرعت به یکی از مقصد‌های گردشگری شناخته‌شده‌ی دنیا تبدیل شد اما در حال حاضر درهای آن به روی گردشگران و دانشمندان بسته است. چرا که نگرانی‌هایی در مورد نابودی نقاشی‌ها وجود دارد.

ماچو پیچو مجموعه‌ای تاریخی مربوط به قرن پانزدهم و تمدن اینکا‌ها (Inca) در سال ۱۹۱۱ توسط هیرام بینگهام (Hiram Bingham)، تاریخ‌شناس آمریکایی به دنیا معرفی شد. این مکان یکی از شناخته‌شده‌ترین جاذبه‌های گردشگری در دنیا است که در سال ۱۹۸۳ در فهرست میراث جهانی یونسکو جای گرفته‌است. این ارگ ۲۴۳۰ متری امروزه در دست ترمیم و بازسازی قرار دارد. این مجموعه در جنگل‌های نیمه‌گرمسیری مرطوبی واقع شده که زیستگاه کاملاً مساعدی برای سرخس‌ها و نخل‌ها و چندین گونه‌ی در معرض خطر حیات وحش به ویژه خرس عینکی است. تماشای چرای لاماها، چرخش ابرها و گشت‌و‌گذار با قطار در دره‌ی Urubamba River سفری به‌یاد‌ماندنی را برای شما رقم خواهد زد.

کشف این آرامگاه در سال ۱۹۲۲ با پوشش کامل خبری، مجدداً توجه عموم مردم را به سوی مصر باستان جلب کرد. ماسک مومیایی هجدهمین دودمان فراعنه که اکنون در موزه‌ی مصر (Cairo Museum) نگه‌داری می‌شود به عنوان نماد مصر باستان نیز شناخته می‌شود. جسد مومیایی وی هنوز در دره‌ی پادشاهان (Valley of the Kings)، نزدیک شهر اُقصُر (Luxor) قرار دارد.

این لشکر سفالین که در سال ۱۹۷۴ به صورت کاملاً اتفاقی توسط چند کشاورز که چاهی حفر می‌کردند کشف شد، شامل ۸۰۰۰ سرباز، ۱۳۰ ارابه، ۵۲۰ اسب و ۱۵۰ اسب سواره نظام سفالین در اندازه‌های واقعی است که به چین‌شی‌هوان (Qin Shi Huang) اولین امپراتوری چین تعلق دارند. این لشکر به منظور حفاظت از امپراتور در زندگی پس از مرگ طراحی شده‌اند و بیش از دو هزار سال پیش به همراه امپراتور به خاک سپرده شده‌اند. شکل و شمایل تک تک آنها با دیگری کاملاً متفاوت است و در سه گودال در شهر شی آن (Xi'an) به نمایش در آمده‌اند.

این شهر باستانی ترکیه که با عنوان Hisarlik نیز شناخته می‌شود، محل رخداد جنگ تروآ بوده‌است. این مکان در حال حاضر توسط گردشگران قابل دسترسی و بازدید است.

یکی دیگر از اکتشافات مهم تاریخ، کشف کشتی تدفین آنگلو ساکسونی در نزدیکی وودبریج (Woodbridge) است. با کاوش‌های باستان‌شناسی در سال ۱۹۳۹ و کارهای تکمیلی انجام‌شده در سال‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۸۰ نتایجی به دست آمده‌ که از اهمیت زیادی در تاریخ قرون وسطی برخوردار هستند. بسیاری از آثار باستانی یافت‌شده در این مجموعه، در موزه‌ی بریتانیا (British Museum) در معرض نمایش قرار‌ دارند.

زمانی که این منطقه‌ی بیابانی در جنوب عمان در سال ۱۹۹۲ توسط گروهی از باستان‌شناسان و کاشفان از جمله رانلف فینس (Sir Ranulph Fiennes)، حفاری شد، به عنوان شهر گمشده‌ی Ubar یا "Atlantis of the Sands" که در قرآن کریم تحت عنوان "ارم ذات العماد" نام برده شده‌است، مورد توجه قرار‌گرفت. کشف آثار و اشیای باستانی به جامانده از روم و ایران و یونان در این منطقه نشان می‌دهد که این شهر، شهری تجاری و مکانی برای داد‌و‌ستد اشیا بوده‌است. یک محافظ، کلید این مجموعه‌ی حصار‌کشی شده را که شامل بقایای یک قلعه و چاه است، در اختیار دارد. از طریق شهر صلاله می‌توانید به این مجموعه‌ی تاریخی دسترسی داشته باشید.

این شهر تاریخی که در میان کوه‌های Shera واقع شده و کاملاً در میان صخره‌ها و سنگ‌ها تراشیده شده، پایتخت حکومت باستانی نَبَطی‌ها بوده‌است. در سال ۱۰۶ میلادی این شهر به تصرف رومیان درآمد. این شهر حیرت‌انگیز، امپراتوری‌ها و جنگ‌های متعددی را به چشم دیده‌است؛ از امپراتوری روم شرقی و جنگ‌های صلیبی تا امپراتوری صلاح‌الدین ایوبی. این مکان در سال ۱۸۱۲ توسط یوهان لودویگ برکهارت (Johann Ludwig Burckhardt) کاشف سوییسی کشف شد که نام خود را در طی سفرهایش به خاور‌میانه به شیخ ابراهیم بن عبدالله تغییر داده‌بود. گذر از گلوگاه‌های باریکی که به ساختمانی با‌شکوه می‌رسند تجربه‌ی شگفت‌انگیزی خواهد بود. این شهر نشانه‌ای از کمال و تمدن جامعه‌ی نبطی‌ها است. دیدن خانه‌ها، میدان‌ها، آرام‌گاه‌ها و خیابان‌های ستون‌دار این شهر را از دست ندهید.

باقیمانده‌های این شهر بزرگ مایایی که در کشور بلیز واقع است، در سال ۱۹۳۷ توسط چوب‌بر‌هایی که به دنبال درخت ماهون می‌گشتند کشف شد و اکنون یکی از مهم‌ترین جاذبه‌های گردشگری کشور بلیز است. Caracol بزرگ‌ترین مجموعه‌ی مایایی در بلیز است. ارتفاع معبد اصلی آن به ۱۳۶ فوت می‌رسد که بلند‌ترین بنای ساخته شده به دست بشر در این منطقه است. درختان زیبای سیبا (ceiba) از فراز تراس‌های فرو‌ریخته، سر بر آورده‌اند و ریشه‌های محکم آنها مانند انگشتان دست، سنگ‌ها را در بر گرفته‌اند.

پمپئی (Pompeii) و شهر مجاور آن هرکولانیوم (Herculaneum) که در اثر آتشفشان کوه وزوو به کلی نابود شده‌بودند در سال های ۱۵۹۹ و ۱۷۴۸ مجددا کشف شدند. این منطقه که نام آن در فهرست میراث جهانی یونسکو نیز به چشم می‌خورد، یکی از مقاصد گردشگری شناخته‌شده در دنیا و یکی از مهم‌ترین جاذبه‌های گردشگری ایتالیا به شمار می‌رود و تنها مکان در دنیا است که در آن می‌توانید جنبه‌های مختلف زندگی رومیان را از نزدیک مشاهده کنید.

معبد بودایی بوروبودور بزرگ‌ترین بنای باستانی در نیمکره‌ی جنوبی است. تاریخچه‌ی این بنا که در زمینی مسطح در میان جنگل‌های بارانی اندونزی ساخته شده، به قرن هشتم و زمانی که دودمان سیلندرا (Shailendra) بر این قسمت حکومت می‌کردند، باز می‌گردد. در قرن پانزدهم زمانی که بیشتر مردم به دین اسلام روی آوردند این بنا متروکه شد و به دلیل اینکه در میان درختان سر‌به‌فلک‌کشیده واقع شده‌بود، تنها افراد محلی از وجود آن اطلاع داشتند. تا اینکه در سال ۱۸۱۴ حاکم بریتانیایی جاوه یعنی Sir Thomas Raffles این مکان را جست‌و‌جو و بررسی کرد. این معبد ۹ سطح مختلف دارد و مسیر‌های عبوری آن با حکاکی تزیین شده‌اند. در مجموع ۵۰۰ مجسمه بودا در این مسیرها وجود دارد.

این سنگ‌نوشته که در سال ۱۷۹۹ توسط یک سرباز فرانسوی کشف شده‌است و گردشگران بی شماری را به سوی خود می‌کشاند، اولین متن دوزبانه در دوران مدرن است.

اوتسی نام یک جسد مومیایی کشف شده در سال ۱۹۹۱ و در یخچال‌های رشته‌کوه آلپ اوتسال (Ötztal Alps) در مرز بین اتریش و ایتالیا است. این جسد که به عنوان قدیمی‌ترین مومیایی طبیعی اروپا شناخته می‌شود، به نظر می‌رسد که در فاصله‌ی بین ۳۳۵۹ و ۳۱۰۵ سال قبل از میلاد، مرده است. یافته‌ها نشان می‌دهد که علت مرگ وی، اصابت تیر به شانه‌ی او بوده‌است. اوتسی و متعلقاتش اکنون در موزه‌ی باستان‌شناسی South Tyrol در بولزانو (Bolzano) در معرض تماشای علاقه‌مندان قرار دارد.

زمانی که کاشف اسکاتلندی دیوید لیوینگستون (David Livingstone) در سال ۱۸۵۵ برای اولین بار آبشار ویکتوریا را دید، آن را این طور توصیف کرد:" این شگفت‌انگیز‌ترین منظره‌ای است که من در آفریقا دیده‌ام، منظره‌ای که چشم فرشتگان را در حال پرواز به سوی خود خیره می‌کند." از آن زمان به بعد، این آبشار ۳۳۸ فوتی به دنیا معرفی شد و اکنون یکی از جاذبه‌های گردشگری پرطرفدار در دنیا است. اکتشاف مهم بعدی چه خواهد بود؟ شهر گمشده‌ای در ماه مارس امسال در هندوراس کشف شده‌است که هنوز نام‌گذاری نشده و فعلاً درهای آن به روی گردشگران بسته است. شهری که شاید در آینده به یک جاذبه‌ی شگفت گردشگری تبدیل شود. منبع: Telegraph